ROZDZIAŁ 13

ROZDZIAŁ 13

*2 tygodnie później*

ŁUKASZ:

Dziś mamy za rezerwowane bilety do Polski na godzinę 12. Ubrałem się zjadłem śniadanie i zamówiłem taksówkę. Stałem już pod drzwiami mojej ukochanej:

-Cześć mój przystojniaku- powiedziała jak zawszę uśmiechnięta

-Gotowa już?- zapytałem biorąc ją na ręce i czule witając

-Oczywiście, że tak.

Wziąłem jej walizki i wsiedliśmy do samochodu Ani. Dziewczyny na lotnisku nie mogły się rozstać:

-Werka będę tęsknić- powiedziała Ania tuląc się

-Ja jeszcze bardziej, ale zobaczymy się równo za tydzień na ślubie Kini- powiedziała. Tak Kinga za tydzień wychodzi za mąż w Polsce.

-Dziewczyny koniec tych czułości. Bo zaraz nam samolot ucieknie- powiedziałem

-Dobrze  to lećcie już. Kocham was.-powiedziała na pożegnanie i wyszła

Ruszyliśmy na odprawę, która nie trwała bardzo długo. Już po 20 minutach siedzieliśmy na naszych miejscach w samolocie:

-Piszczek boję się nawet nie wiesz jak bardzo- powiedziała mi bardzo przejęta

-Skarbie- powiedziałem biorąc ją za podbródek tak aby nasze spojrzenia się spotkały-Kocham Cię i nie pozwolę, żebyś się martwiła. Będzie  dobrze i bez względu na wszystko będę z Tobą

-Kocham Cię- i przytuliła się do mnie tak bardzo mocno

Po godzinie byliśmy na płycie lotniskowej. Zadzwoniłem po taksówkę i ruszyliśmy do mojego rodzinnego domu. Gdzie mieliśmy się za trzymać na ten czas.

-Łukasz , Werka jak dobrze was widzieć- powiedziała moja mama zapraszając nas do środka.

-Cześć dzieci- powiedział mój ojciec bardzo radośnie-A co Wy tak tylko we dwójkę? No chyba, że pomyliliście dni bo ślub Kingi jest za tydzień- zażartował sobie ponieważ mój tata ma duże poczucie humoru.

Nie wujku. Po prostu się stęskniliśmy- odpowiedziała moja ukochana

-Oj Kazik nie męcz ich. Zaraz podam obiad, więc siadajcie- powiedziała moja mama już idąc do kuchni.

Na obiad był rosół, którego już bardzo dawno nie jadłem i moje ulubione pierogi z kapustą i grzybami. Po zjedzeniu stwierdziłem, że nie ma na co dłużej czekać:

-Mamo, tato musimy Wam coś powiedzieć- powiedziałem bardzo pewnie

-Synku coś się stało?- wypytywała- No czułam, że coś jest nie tak

-Halinko daj im dokończyć i przestań gadać- uspokoił ją tata

-Chciałem Wam powiedzieć, że te wszystkie informacje o związku moim i Weroniki to…- przerwałem ponieważ zobaczyłem, że Weronika bardzo się denerwuje dlatego mocno złapałem ją za rękę – To po prostu prawda

-Łukasz czy Wy wiecie co robicie?- zapytała z przerażeniem mama

-Mamo my się kochamy.

-Jeżeli tak jest i tak czujecie to się kochajcie ja nie mam nic przeciwko- powiedział tata co mnie bardzo zaszokowało, ale może wiedział, że kłótnie i obrazy nic tu nie pomogą

 Posiedzieliśmy jeszcze trochę i opowiadaliśmy co dzieje się w Dortmundzie. Później poszliśmy na górę:

-Skarbie dziękuje Ci, że to Ty powiedziałeś- pocałowała mnie w usta

-Mówiłem Ci, że będzie dobrze

-Ale u mnie z pewnością tak nie będzie. Twoi rodzice są spokojni, a mój ojciec to straszny nerwus.

-Będzie dobrze- uśmiechnąłem się 

Choć wiedziałem, że nie będzie łatwo wujek Piotr to straszny furiat i sam się trochę boję, ale damy radę. Chwilę nacieszyliśmy się sobą i ruszyliśmy do rodziców Weroniki. Dom wujka i cioci mieścił się 10 minut drogi piechotą. Drzwi otworzyła nam ciocia:

-Dzieci jak dobrze was widzieć, ale czy coś się stało? Nie mówiłaś, że przyjedziecie- powiedziała przerażona

-Nie mama wszystko w porządku- odpowiedziała cioci i zaprowadziła nas do salonu

-No kogo moje oczy widzą. Cześć skarbie- uściskał Werke tata- Cześć mistrzu- przywitał się ze mną jak zawszę tymi słowami

-Siadajcie dam wam coś do jedzenia- powiedziała ciocia Marysia

-Nie ciociu. Dziękujemy. Jedliśmy już u moich rodziców

Pomyślałem, że nie ma co dłużej zwlekać i powiem to teraz.

-Ciociu, wujku. Ja i Weronika jesteśmy razem

-Łukasz co Ty gadasz? Co są jakieś żarty tak?- krzyczał Wujek zadawając pytania

-Nie wujku to jest sama prawda.

-Człowieku Ty masz 28 lat jesteś dorosłym facetem a nie dzieckiem, które może się zakochać w siostrze

-Tato przecież to nie jest jego wina. My po prostu się kochamy – powiedziała ze łzami w oczach Weronika

-Ty się nie odzywaj! To on jest facetem i on powinien wiedzieć co ma robić

-Piotrek! Uspokój się. Jeżeli się kochają to daj im szanse. Proszę Cię- powiedziała ciocia stając po naszej stronie

-Czy Ty słyszysz co gadasz? Jaką szanse? Potem nagle się odkochają o wszyscy będą nas pokazywać palcami. Już całkowicie im się w głowach po przewracało- powiedział trzaskając drzwiami

-Dzieci ja przepraszam za ojca- powiedziała ciocia

-Ciociu nie denerwuj się. My sobie poradzimy- uśmiechnąłem się

-Mamo my już pójdziemy. Tak będzie lepiej- powiedziała Weronika łapiąc mnie za rękę i ciągnęła w stronę wyjścia

-Ja jestem z Wami. Trzymam za was kciuki- powiedziała przytulając nas

Zrobiliśmy sobie długi spacer nic nie mówiąc wróciliśmy do domu padnięci i szybko zasnęliśmy

WERA:

Wiedziałam, że tak będzie rodzice Łukasza zawsze byli tolerancyjni. Ale przecież  mój tata jak zwykle musiał zrobić cyrk i jeszcze mówi, że to wszystko to wina Łukasza. Jestem tak strasznie na niego zła.

PARĘ DNI PÓŹNIEJ:

Dziś jest dzień przyjazdu Kini ponieważ jutro wychodzi za mąż. Resztę dni spędzone z Łukaszem były cudowne. Zwiedzaliśmy nasze stare miejsca z dzieciństwa i wspominaliśmy nasze stare dobre czasy. Ciocia i wujek za akceptowali nasz związek, ale mój tata nadal nie. Mam nadzieje, że kiedyś się to zmieni.

-Skarbie chodź już! Musimy jechać na lotnisko- powiedział piłkarz z dołu

-Już idę- i tak też zrobiłam- możemy jechać po naszą parę

Jak powiedziałam tak zrobiliśmy po 30 minutach byliśmy na lotnisku. Po paru minutach zobaczyłam Kinie i Grześka. Chłopcy zawieźli nas do domu a sami pojechali do domu rodziców Grześka.

-No córciu na reszcie jesteś. Tak rzadko nas odwiedzasz- powiedziała ciocia do Kingi

-Cześć mamuś. Przepraszam, ale na prawdę nie miałam czasu. Nawet nie wiesz jak się stęskniłam za wami- powiedziała tuląc się

-Dobrze Córciu. A jak się czujesz? Denerwujesz się jutrzejszym dniem?

-Troszkę tak- odpowiedziała choć ja widziałam, że to nie jest tylko troszkę

-Słońce wiadomo, że będzie dobrze- odpowiedziałam jej czulę

-No pewnie, że będzie- powiedziała ciocia idąc do kuchni

-Wera ja naprawdę się boje, a najbardziej tego jak będę wyglądać

-Oj Ty głuptasie- powiedziałam śmiejąc się- przecież wiadomo, że będziesz wyglądać bosko bo jesteś boską dziewczyną.

Reszta dnia minęła nam naprawdę świetnie dawno z Kingą tak dobrze nie gadałam. 

DZIEŃ ŚLUBU KINGI:

-Werka ty śpiochu wstawaj- krzyczały moje kochane wariatki Julka i Ania, które dopiero co przyjechały z lotniska

-Ooo już jesteście- krzyknęłam rzucając im się na szyje- stęskniłam się za wami! Gdzie chłopaki?

-Pojechali do Grześka i Łukasza- powiedziała Julka

-Wiesz która jest godzina ?- krzyknęła Ania- już 10,a ślub o  16 . Czas się szykować.

-Masz rację idę do łazienki- powiedziałam i tak zrobiłam…

-----------------------------------------------------------

Cześć moje drogie :* Cieszę się, że mam trochę więcej komentarzy :) I dzięki temu mam mnóstwo pomysłów na kolejne opowiadanie. Tylko jest jedno ważne pytanie. Czy ktoś w ogóle z Was by je czytał? 

Zapraszam do komentowania :)

STROJE WERONIKI: