NOWY BLOG

Serdecznie zapraszam na mojego nowego bloga http://legiakuba.blogspot.com/ 
Mam nadziej, że wam się spodoba :)

EPILOG

2 LATA PÓŹNIEJ:

WERONIKA:

Nasza kochana córka ma 2 latka jest naszym oczkiem w głowie. Łukasz bardzo ją kocha zresztą ja tak samo. Pracuje z Anią w tej samej klinice co wcześniej, ale już bez Juli ponieważ wyjechała z Mario i Matem rok temu do Monachium. Chociaż z Julka i tak utrzymujemy wszyscy kontakt i bardzo za nią tęsknimy. Jestem na prawdę szczęśliwa mam kochającego męża wspaniałą córkę i czego chcieć więcej chyba nic.

-Mamusiu- woła mnie moja śliczna córka
-Tak skarbie?
-Tata mnie stlaszy caly czas mnie gania- powiedziała siadając mi na kolana, a ja ją pocałowałam i przytuliłam
-Łukasz co Ty jej robisz?
-Dokuczam tej małej księżniczce- Łukasz dosiad się do nas i mocno przytulił

10 LAT PÓŹNIEJ:

ŁUKASZ: 

Jejku jestem strasznym szczęściarzem, że mam tak wspaniałą rodzinę. 5 lat temu urodziła mi się moja druga córka ma na imię Laura. 8 lat temu wyprowadziliśmy się na stałe do Polski i zakończyłem karierę piłkarską obecnie jestem poszukiwaczem młodych talentów w jednym z warszawskich klubów piłkarskich. Mieszkamy nie daleko moich rodziców. Układa nam się na prawdę świetnie.


ANIA:

Mieszkam z Marco nadal w Dortmundzie chociaż myślałam nad przeprowadzką do Polski,ale na razie zostajemy tutaj. Mam 14 letniego syna Mata, który gra już w klubie piłkarskim i jest strasznie przystojny oraz 6 letniego synka Leo. Marco jest w nich strasznie zapatrzony.  Marco już nie gra w żadnym klubie można powiedzieć, że poszedł na emeryturę i szkoli bardzo poważnie naszego synka i powoli zaczyna już Leo. Strasznie brakuje mi Wery i Julki zawsze byłyśmy blisko siebie a teraz mieszkamy daleko chociaż odwiedzamy się jak najczęściej możemy. Ciesze się, że spotkałam tak wspaniałego mężczyznę jak Marco Reus.

JULIA:

Mieszkam z Mario od 11 lat w Monachium ponieważ tam właśnie grał w piłkę. 6 Lat temu zakończył karierę i trenuje młodych chłopków w klubie. Bardzo lubi tą prace daje mu duże możliwości. Nasz Marcel ma 14 lat już bardzo duży chłopak, ale piłka go nie ciągnie bardziej interesuje się samochodami. Ma już na swoim koncie pierwszy rajd i  zajął 3 miejsce. Mario na początku nie chciał, aby Marcel jeździł, ale w końcu to zrozumiał i wspiera naszego synka. Mamy też 8 letnią Melane. A 10 lat temu w końcu doczekałam się na bycie żoną Mario. Nasz ślub był dokładnie taki jak sobie wymarzyłam chyba warto było tyle czekać.

KINGA: 
Moja Zuzia ma już 12 lat jest bardzo dobrą dziewczynką i świetnie dogaduje się z Nelką Weroniki i Łukasza. Ja z Grześkiem mieszkam na przeciwko Werki i Łukasza. Ciesze się, że mieszkają w Polsce bo czuje się tak jakbym miała 10 lat kiedy mieszkaliśmy obok siebie i codziennie się widzieliśmy. Cieszę się, że moje życie tak właśnie wygląda.

KUBA:

Ja od 8 lat w raz z moją żoną Agatą, córką  Oliwką i synem Tomkiem wyprowadziliśmy się do Polski i mieszkamy nie daleko państwa Piszczków. Nadal z Łukaszem jesteśmy świetnymi przyjaciółmi.  Nasze dzieci bardzo dobrze się dogadują. Pracuje razem z Łukim w tym samym klubie tylko tyle, że ja jestem trenerem.


WERONIKA:

Mieszkamy od 8 lat w Warszawie ciesze się bo tęskniłam z tym miastem chciałam też, aby moje córki wychowywały się w Polsce i moje marzenie się spełniło. Żyje nam się na prawdę dobrze. Mogę powiedzieć z czystym sumieniem, że moje a raczej nasze życie ro niesamowita historia jak by z jakiegoś filmu. Bo w końcu mało kto może się pochwalić takim życiem jak ja najpierw zakazana miłość potem obraza taty następnie cały natłok mediów i jeszcze dowiedziałam się że jestem adoptowana, ale nigdy w życiu nie zamieniłabym tego życia na żadne inne jestem szczęśliwą kobietą, żoną i matką. Nikt oprócz mnie, Łukasz i moich rodziców nie wie, że jestem adoptowana tak po prostu wolałam i tak zostało mam nadzieję, że tak już pozostanie do końca . Leżałam z Łukaszem dopóki do sypialni nie wparowała Laura:
-Mamusiu? Mogę do was się przytulić?
-No chodź tu słońce- i mała od razu znalazła się obok mnie i Łukasza
-A czemu już wstałaś?- zapytał ją Łukasz tuląc do siebie
-Bo Nela cały  mnie obudziła bo szykowała się na przyjazd Mata- zaśmiała się
-O widzę, że chyba pierwsza miłość- puściłam oczko do męża
-Nelka jeszcze jest za młoda- powiedział, a do sypialni weszła Nelcia:
-Mamo, tato przyjechali!- krzyknęła, a my wszyscy zerwaliśmy się na przyjazd Reusów i Goetze
-Jak miło was widzieć- przywitałam każdego z osobna

Po 30 minutach Nelka zabrała Mata i Marcela do Zuzy, a chłopaki poszli na piwo. Natomiast my dziewczyny zostałyśmy z najmłodszymi dziećmi i gadałyśmy o naszym wspaniałym życiu i niesamowitych historiach.

------------------------------------------------------

Cześć końcówka może nie jest taka jak chciałam, ale nie wiedziałam jak to zakończyć. Jejku zaraz chyba się po płaczę tak bardzo będę tęsknić za tym opowiadaniem ponieważ to moje opowiadanie i pierwsze kroki w prowadzeniu bloga.Dziewczynki chciałam Wam strasznie ale to strasznie podziękować za każdą minutę poświęconą mi i za czytanie tych moich marnych wypocin. Strasznie mi miło za te wszystkie komentarze. Dziękuje za wszystko na prawdę i za ty ponad 4 tysiące wyświetleń.Bardzo chciałam podziękować za komentowanie: Klaudii, Marcie, Ewie i Natalii. Dziewczyny nawet nie wiecie jak wam strasznie dziękuje jesteście wielkie to wymnie wspierałyście w tym abym nie przestała pisać. Wielkie dzięki :*

ROZDZIAŁ 30

2 MIESIĄCE PÓŹNIEJ:

Łukasz jest na treningu, a ja na spacerze z małą. Postanowiłam, że zrobię mu niespodziankę i pójdziemy do niego. Weszłam na korytarz gdzie chłopcy w raz z trenerem wychodzili z szatni:
-Kochanie ale  fajnie, że jesteś - przytulił mnie i delikatnie dotknął małej tak, aby jej nie obudzić.
-Cóż to za piękne damy nas odwiedziły- przywitał nas Klopp- śliczna ta wasza mała
-To prawda mam śliczną chrześnice- wtrącił Kuba
-Podobna do Ciebie Werka- powiedział Robert
-O patrzcie kto idzie- powiedział trener wskazując na Mata i Marcelka, którzy biegli w naszą stronę - cześć panowie
-Dzień dobry- odpowiedzieli równocześnie
-Rośnie nam Reus i Goteze- zaśmiał się Lewy- zachowują się identycznie jak ich tatusiowe
-Chłopcy a wy sami tutaj jesteście?- zapytałam i w tedy ujrzałam Julkę i Anię- o dziewczyny jesteście - przytuliłam je
-No Werka pokaż nam tą małą księżniczkę- powiedziała Julka i razem z chłopcami podeszły do wózka- no urocza po tatusiu
-I śliczna po mamusi- dokończyła Ania
-Myślałem, że będę miał kolegę- powiedział zawiedziony Mat
-Następnym razem będzie kolega- powiedział Łukasz biorąc chłopca na ręce
-Ej mam pomysł może byśmy pojechali na działkę my, wy i państwo Reus- powiedziała Julka
-Świetny pomysł- powiedziałam- chłopcy trochę pobiegają my odpoczniemy na świeżym powietrzu
-Dobra to spotykamy się na miejscu za 2 godziny- powiedział Łukasz i pojechaliśmy do domu zabrać rzeczy.

Trochę ich było ponieważ przy małym dziecku jest dużo klamotów. Po nie całych 2 godzinach byliśmy na miejscu. Chłopcy byli w niebo wzięci mieli duże pole do popisu jeżeli chodzi o piłkę, ale Mario, Marco i Łukasz też zachowywali się jak mali chłopcy. Natomiast my dziewczyny siedziałyśmy na tarasie po pijając zimny koktajl z truskawek.
-Pomyślałybyście kiedyś, że nasze, życie będzie tak wyglądać?- zapytała Ania patrząca na naszych chłopców
-Nigdy w życiu. Nawet w snach mi się nie śniło, że będę miała za narzeczonego piłkarza- zaśmiała się Julka - i jeszcze synka który też lata za piłką
-O sobie nie wspomnę, że niby ja i Łukasz? Owszem marzyłam, ale nigdy nie pomyślałabym, że tak to się kończy- wtrąciłam
-Ja tak samo- odpowiedziała Ania- Werka tak naprawdę to dzięki Tobie nasze życie tak wygląda
-Aniu chyba żartujesz.Przecież ja nic nie zrobiłam
-No jak to nie to Ty kazałaś nam jechać no Niemiec z Tobą. Ty poznałaś nas z chłopakami.- powiedziała Julka
- Tak po prostu się stało. Kocham was dziewczyny i ciesze się, że mam takie przyjaciółki- przytuliłam je


Gdy chłopcy już spali postanowiliśmy zrobić ognisko tak jak zawsze kiedy tutaj przyjeżdżaliśmy. Dziewczyny z Mario i Marco siedzieli przy ognisku. A ja wychodząc z domu wpadłam na Łukasza, który delikatnie bujał wózek:
-Pamiętasz jak 4 lata temu pierwszy raz Cię pocałowałem? Jak 4 lata temu to wszystko się zaczęło właśnie w tym miejscu.- przytulił mnie do siebie i mówił mi to wszystko patrząc mi prosto w oczy
-Pamiętam.Jak mogłabym zapomnieć
-A teraz jesteśmy małżeństwem, mamy córkę i kochamy się do szaleństwa - pocałował mnie czule- Dziękuje, że jesteś właśnie ze mną
-Jestem z Tobą bo jesteś wspaniały Łukasz - w biłam się jeszcze raz w jego usta i spojrzałam na Nelkę , która słodko spała wózeczku.
- Nasze życie to jakaś niesamowita historia- zaśmiał się Łukasz
-Masz racje kochanie

--------------------------------------------------------------------------------

Cześć kochane :* Jejku to już prawię koniec został tylko epilog i się żegnamy. Tyle czasu pisałam i bardzo związałam się z tym blogiem. Gorąco was pozdrawiam i mam nadzieje, że podoba wam się ten ostatni rozdział. Epilog dodam jak najszybciej :) BUZIAKI LENA:*

STRÓJ WERY:

 

STRÓJ WERKI WIECZOREM :

ROZDZIAŁ 29

5 DNI PÓŹNIEJ:

WERONIKA:

Leżę w szpitalu dopiero 5 dni czuje się tak jak bym była tu wieczność. Oczywiście odwiedza mnie sporo osób bo moi rodzice, Łukasza, Kinga. Ale wolałabym być w domu. Łukasz jeszcze przez tydzień będzie w Polsce, a potem powinien wyjechać do Dortmundu. Chociaż wiem, że to nie będzie łatwe. Nie chce mnie tu zostawić niby samej.

ŁUKASZ:

Moja wspaniała Wercia leży w szpitalu, a ja na jestem zgrupowaniu. I tak nic do mnie nie dociera nie mogę się skupić. Dobrze tylko, że przez najbliższy czas nie ma żadnego meczu. Właśnie gdy wróciłem z restauracji dostałem telefon:
-Dzień dobry. Z tej strony pielęgniarka Małgorzata Jackiewicz. Pańska żona właśnie zaczęła rodzić
-O Boże ja już jadę- wyłączyłem się czym prędzej i wybiegłem z korytarza.
-Łukasz co się stało?- pytał mnie Kuba
-Kuba Weronika... Weronika- nie mogłem wydusić słowa
-Co jej się stało? - pytał spanikowany
-Ona rodzi!
-Dobra to jedziemy do szpitala. - Kuba wziął mnie za ramię i jak najszybciej udaliśmy się do szpitala.

Po 15 minutach byliśmy na miejscu. Szukałem jak najszybciej doktora, aby się czegoś dowiedzieć:
-Przepraszam chciałem się zapytać co z Weroniką Piszczek? - zapytał Kuba bo ja nie dałem rady chodziłem w tą i powrotem
-Pańska żona jest na porodówce. - uśmiechnęła się starsza kobieta
-Nie to nie jest moja żona. To mojego kolegi- Kuba wskazał na mnie
-To proszę powiedzieć koledze, że musi chwilę jeszcze poczekać - i odeszła od nas.

Kuba zadzwonił po ciocie, wujka jak i po moich rodziców. Nie długo po tym byli w szpitalu. Kuba cały czas mnie wspierał. Po jakiś 2 godzinach wyszła do nas pani doktór:
-Panie Łukaszu ma pan cudowną córkę. A pańska żona jest na prawdę dzielna. Proszę do nich iść- po jej słowach łzy poleciały mi po policzku. Jak najszybciej otworzyłem drzwi do sali. Ujrzałem moje dwie kochane kobiety. Weronika trzymała na swoich rękach naszą córcie. Podeszłem do Werci i ją ucałowałem:
-Kochanie mogę?- zapytałem nie pewnie
-Oczywiście- podała mi naszą córkę- Łukasz Ty płakałeś?
-Ne wydaje Ci się.
-Przecież widzę . Kocham Cie kochanie
-Ja Was też kocham. Dziękuje Ci za wszystko skarbie- gdy trzymałem tak moją córkę poczułem coś nie zwykłego nawet nie jestem w stanie tego opisać. Po prostu kocham tą małą. Do sali w padł Kuba i cała reszta:
-Ale śliczna ta wasza maleńka po prostu piękna- zachwycał się Kuba
-Nosek ma Łukasza stwierdziła- moja mama
-A oczka Werci- dokończyła ciocia
-Dobra ustawcie sie zrobię wam zdjęcie- powiedział Kuba
I uwiecznił tak wspaniałą chwilę na zdjęciu.

3 DNI PÓŹNIEJ:

WERONIKA:

Jestem szczęśliwą mamą małej kochanej Nelci. Moja  córcia jest na prawdę grzeczna i prawie w ogóle nie płaczę. Właśnie czekamy na Łukasza ponieważ dziś wychodzimy, z szpitala.
-Kochanie przepraszam, że tyle czekałyście- wpadł zdyszany do sali pocałował mnie i wziął małą na ręce
-Nic się nie stało- uśmiechnęłam się i do sali weszła doktor z wypisem
-Proszę to pani wypis. Mogą już państwo jechać szczęśliwie do domu.- dała mi karteczkę i wyszła
-To włóż małą do fotelika i idziemy- Łukasz też tak robił

Poszliśmy do samochodu i pojechaliśmy pod dom moich rodziców. Marzyłam o długiej kąpieli i łóżku. Łukasz wziął fotelik i nasze rzeczy i weszliśmy do środka.
-Niespodzianka- krzyknęli moi, Łukasz rodzice oraz Kinga z Grześkiem  i Kuba. Byłam kompletnie zdziwiona i jednocześnie mile zaskoczona taką niespodzianką.
-Dziękuje wam - uśmiechnęłam się- To twoja sprawka kochanie- zapytałam po  cichu mojego męża, a on tylko się uśmiechnął

Wszyscy byli zachwyceni naszą córeczką. Zuzia przez ten czas co jej nie widziałam bardzo urosła prawię jej nie poznałam. Śliczna dziewczynka. Po obiedzie postanowiłam z Łukaszem o coś poprosić Kingę i Kubę:
-Korzystając z okazji chcieliśmy Kubę oraz Kingę poprosić o to aby byli rodzicami chrzestnymi naszej Neli- powiedział Łukasz
-Ja się zgadzam i jestem bardzo szczęśliwy- powiedział Kuba
-No ja też oczywiście- zaśmiała się Kinia
-To bardzo się cieszymy- odpowiedziałam

NASTĘPNEGO DNIA:

Dziś właśnie wylatujemy do Dortmundu. Łukasz musi zacząć treningi, a on nie chce jechać tam bez nas.
-Szkoda, że musicie już jechać - powiedział tata- Będę tęsknić, a szczególnie za wnusią
-Tato przecież będziemy was odwiedzać wy też możecie do nas przylecieć- przytuliłam go
-No ale to nie samo zrozum nas córciu- wtrąciła mama
-Dacie radę.
-Już przyjechała taksówka.Musimy jechać - oświadczył Piszczek
-Uważaj na te dwa skarby- poklepał mój tata go po ramieniu
-Obiecuje

Pożegnałam się z rodzicami i pojechaliśmy na lotnisko. Nela cały lot spokojnie przespała, a tak się bałam jak to będzie, ale nie ma co martwić się na zapas. W końcu dotarliśmy do naszego domu.
-Jejku jak dawno tu nie byliśmy - powiedziałam wchodząc do domu
-Oj dawno. Chodź pokażę Ci pokój małej- trzymając małą na rękach zaprowadził mnie do jej królestwa.
-Tutaj jest pięknie! Nie wiedziałam,że aż tak ślicznie to wyszło- Łukasz wynajął projektantkę, która zaprojektowała nam pokój kiedy my byliśmy w Polsce - Dziękuje - pocałowałam go i moją córkę
-Nie ma za co skarbie

--------------------------------------------------------------------------
Cześć Rybcie :* chciałam wam powiedzieć że to już przed ostatni rozdział :( czas powoli się żegnać. Nie jestem za bardzo zadowolona z tego rozdziału ale oceńcie same. Buziaki Lena :*

STROJE WERY:

 

NELA:

 

ZUZA:

Rozdział 28

PÓŹNIEJ:

 ŁUKASZ : 

Lisa dała mi spokój chociaż przez nią miałem małą sprzeczkę z prezesem klubu no bo to w końcu jego kuzynka, ale nie będę tego tolerował. Wiem też, że moja siostra ma zamiar wyprowadzić się do Polski. Jeżeli ona tego chce i jest szczęśliwa to ja też jestem . Właśnie wróciłem z treningu:
-Cześć moje kiężniczki- pocałowałem moją ukochaną w usta- Jak się czujesz?
-Cześć kochanie. Dobrze chociaż mała daje trochę popalić- uśmiechnęła się i dotknęła delikatnie swojego brzuszka - Kotku może wybierzemy w końcu imię dla małej?
-Dobrze tylko zjem coś i już do Ciebie siadam.

Zjadłem i usiadłem na naszym wygodnym narożniku w salonie:
-To co wybieramy? - zapytałem. Moja żona oczywiście miała stertę książeczek z imionami dla dziewczynek. Pokiwała twierdząco głową- Masz jakieś swoje typy?
-No mam mam, ale chce żeby tobie też się podobało
-Dobra czytaj imiona, a ja będę oceniać co ty na to?
-Dobrze. To tak Ania, Ameli, Julia, Hania , Kornelia....Zosia, Natalia, Zuzka, Nela.
-Co i Tylko tyle?- zapytałem
-A wśród tych nie znalazłeś, żadnego ładnego ? - zapytała z uśmiechem na ustach
-Hmm no nie wiem Nela?
-Tak kochanie Nela. No zobacz mówili byśmy do niej Nelcia, Neleczka. No skarbię- tak bardzo mnie prosiła
-Czemu nie mi się podoba. Takie słodkie- uśmiechnęłem się
-Ale fajnie czyli mamy wybrane.
-Przyznaj się już dawno miałaś wybrane? - zaśmiałem się i zacząłem ją łaskotać
-No można tak powiedzieć.

NASTĘPNEGO DNIA (SOBOTA) :

Dziś z Wercią mielimy kupić wózek, łóżeczko , kołyskę i jakieś ubranka dla naszej Nelki. Więc rano wstaliśmy i ruszyliśmy na zakupy.
-O kochanie zobacz ten wózek jaki piękny- podeszła do niego
-No nawet ładny, ale ten fajniejszy- podeszłem do mojego faworyta
-No przestań przecież to dla chłopak, a my będziemy mieli córkę.

W końcu po kilku godzinach w sklepie wybraliśmy wszystkie rzeczy. Było ich tyle, że nie wiedzieliśmy co mamy kupić. To znaczy ja wiedziałem, ale gorzej z Werą .

3 MIESIĄCE PÓŹNIEJ:

WERONIKA: 

Razem z Łukaszem, Kingą i Grześkiem jesteśmy w Polsce . Kinga i Grzesiek wiadomo po co są, ale ja ? Ja jestem dlatego, że Łukasz ma mecz w Polsce, a mnie nie chciał zostawić samej w Dortmundzie. Dlatego przyjechałam. Kinga urodziła przedwczoraj śliczną córeczkę Zuzie. Na prawdę jest słodka, a Grzesiek cały czas o niej mówi. Ja natomiast termin mam za 2 tygodnie dokładnie na 30 czerwca . Łukasz jest na zgrupowaniu. A ja siedzę u moich rodziców ponieważ u cioci i tak jest Kinga i Grzesiek to nie chciałam robić problemu. Rano jak wstałam bardzo źle się czułam bałam się, że może być to związane coś z moją córką. Poszłam zjeść śniadanie i ubrałam się. Naglę poczułam silny ból w okolicy brzucha. Łzy leciały mi po policzkach. Zaczęłam wołać mamę strasznie mnie bolało. Karetka była po 10 minutach. Wsadzali mnie do karetki:
-Mamo błagam Cie nie mów nic Łukaszowi. On ma ważny mecz nie chcę aby się martwił- mówiłam przez łzy
-Dobrze Weronisiu obiecuje- moja mama też płakała
Przywieźli mnie do lekarza i szybko wykonali badanie USG. Lekarz powiedział mi, że do końca ciąży będę musiała tutaj leżeć, aby donieść ciąże. Dostałam kroplówkę i ból po woli mijał. Cieszyłam się, że mojej małej nic nie jest, ale wiedziałam, że nie będę mogła wrócić do Dortmundu.

ŁUKASZ: 
Wróciłem z meczu do moich teściów. Mecz zremisowaliśmy. Chciałem jak najszybciej być obok Werki.
-Łukasz Weronika jest w szpitalu- powiedział mi wujek
-Jak to czemu mi nie powiedzieliście wcześniej? - byłem tak strasznie wściekły
-Nie chciała Cię martwić przed meczem. Zawiozę Ci do niej

Do sali wpadłem jak oszalały.
-Boże Wera czemu ty mi nie powiedziałaś. Przecież Ty jesteś ważniejsza niż jakiś piepszony mecz. Rozumiesz to? - krzyczałem z tych wszystkich emocji
-Łukasz nie chciałam Cię martwić. Nic mi już nie jest. Po prostu będę musiała zostać tu do porodu
-To przeze mnie. To ja Ci kazałem lecieć tym cholernym samolotem, a nie powinnaś- zaczełęm płakać jak małe dziecko
-Kochanie już jest dobrze uspokój się. To nie Twoja wina. Mi i naszej córce nic nie zagraża.
-Kocham Cie i ją jesteście wszystkim - przytuliłem ją i pocałowałem.  

----------------------------------------------------------------------------

Jestem mile zaskoczona ilością komentarzy.  Chce wam powiedzieć moje kochane że dokończe bloga chociaż i tak zostało może z 3 rozdziały.  Zapraszam do komentowania.

ROZDZIAŁ 27

3 MIESIĄCE PÓŹNIEJ: 

Jestem już w 5 miesiącu ciąży. Łukasz jest strasznie nadopiekuńczy, ale wiem, że zachowuje się tak z miłości dlatego mu to wybaczam. Nasi rodzice strasznie się cieszą, że zostaną dziadkami, a szczególnie ciocia, która będzie podwójną babcią jeżeli w ogóle można to tak nazwać. Jak na 5 miesiąc to mój brzuch za dużo nie urósł, więc się ciesze, ale żebym potem nie przytyła nie wiadomo ile bo będzie ciężko.

-Kochanie wychodź z łazienki bo spóźnimy się do lekarza.- ponaglił mnie Łukasz ponieważ idziemy dziś na  wizytę dowiedzieć się o płeć dziecka.
-Już kochanie jestem.
-No na reszcie. Możemy iść?
-Oczywiście. Tylko wezmę torebkę
-Ja ją wezmę
-Łukasz błagam Cię torebka nie waży dużo. Na prawdę robisz się już meczący- pocałowałam go biorąc torebkę i wyszłam  z mieszkania

Byliśmy już u mojej lekarki, która prowadzi ciąże. Położyłam się na fotelu i młoda kobieta wykonała badanie USG. Łukasz siedział obok mnie trzymając za rękę
-Proszę zobaczyć.- pokazała nam naszą małą istotkę. Wszystko było dokładnie widać. -z dzieckiem jest wszystko jak najlepszym porządku. Chcą państwo poznać płeć dziecka?
-Tak- odpowiedziałam 
-Będą mieli państwo córeczkę- W Łukasza oczach pojawiły się łzy
-Kochanie będziemy mieli córcie - złapałam go mocniej za rękę
-Wiem kochanie i jestem strasznie szczęśliwy-pocałował mnie

Doktor nagrała nam krótki film z biciem serduszka naszej dziewczynki. Po wyjściu z przychodni pojechaliśmy na stadion ponieważ Łukasz miał trening. Na korytarzu spotkaliśmy Roberta, Kubę, Mario, Marco oraz trenera:
-Dzień dobry wszystkim- powiedziałam
-Chłopaki i trenerze będę miał córkę- Łukasz krzyczał na cały korytarz
-O to gratulacje- powiedział trener
-Jak będzie taka piękna jak mama to będziesz musiał pilnować- zaśmiał się Robert
-Po tacie była by jeszcze piękniejsza- powiedziała jakaś młoda dziewczyna, którą widzę po raz pierwszy. Wszyscy spojrzeli w jej stronę
-Chłopcy no i Weroniko chciałem wam przedstawić naszą nową sekretarkę- powiedział pan Klopp- Ma na imię Lisa. - Chłopcy się z nią przywitali.
-Cześć miło mi- powiedziałam i wyciągnęłam rękę, ale ona nawet nie raczyła odpowiedzieć.
-Może macie jakiś filmik tej ślicznotki? - zapytał trener
-Tak mamy. - opowiedziałam
-W takim razie chodźcie do mojego gabinetu to obejrzymy.

Łukasz usiadł przy komputerze i gadał oczywiście same głupoty, że niby tutaj mała machała, że się uśmiecha itp.
-Wiesz co Łukasz gadałeś na mnie, ale ja nie gadałem takich głupot jak ty- powiedział Mario
-No właśnie. Ty to już całkowicie zgłupiałeś- dokończył Marco, a ja się śmiałam ponieważ dokładnie tak samo uważałam
- No dobrze chłopcy do szatni- powiedział trener i w pokoju zostałam sama z Łukaszem
-Kochanie czy ja na prawdę tak się zachowuje jak oni?
-Zachowujesz się gorzej niż oni - potargałam jego włosy- Ale za to Cię kocham, leć już do szatni- pocałowałam go i poszłam do gabinetu Kingi.

-Cześć Kiniu
-Cześć Weruś. Chcę Ci coś powiedzieć.Razem z Grześkiem wyprowadzam się do Polski.
-Jak to? Dlaczego?
-Grześkowi nie przedłużyli umowy, mi z resztą też zaraz się kończy, a po drugie chcę moją córkę urodzić w Polsce.
-Rozumiem. Jeżeli tak wolisz to jestem z Tobą kochana- przytuliłam ją- Ja też będę miała córkę
-To świetnie. Widziałaś tą nową dziewczynę?
-Oj tak tą całą Lisę. Nawet nie podała mi ręki. Jest strasznie chamska- stwierdziłam
-No dokładnie. Ale podobno dostała pracę bo to kuzynka prezesa
-To wszystko wyjaśnia- zaśmiałam się

Po zakończonej rozmowie poszłam do domu nie chciało mi się czekać na Łukasz ponieważ kończył później.

ŁUKASZ:

Jestem tak bardzo szczęśliwy z tego, że będę miał córkę. Wiem, że trochę przesadzam ponieważ każdy mi to mówi, ale nic na to nie poradzę po prostu chcę dla Weronisi jak najlepiej. Po treningu i przebraniu się szedłem sobie korytarzem gdzie wpadła na mnie ta cała Lisa. Strasznie się na nią w kurzyłem, za to jak potraktowała Weronikę.
-Oj tak bardzo Cię przepraszam- powiedziała widać, że sobie to zaplanowała
-Nic się nie stało, ale następnym razem uważaj. Dobrze?
-Oj jaki jesteś nie przyjemny. Może pójdziemy na kawę?
- Nie nie pójdziemy. Zrozum kobieto mam żonę i nie długo będę miał córkę odczep się ode mnie i jeszcze raz zobaczę, że będziesz tak nie przyjemna dla moje żony to inaczej porozmawiamy. - jak najszybciej wyszedłem z klubu i pojechałem do domu gdzie czekała na mnie moja piękna żona.

-----------------------------------------------------------------------------

Cześć kochane. Tak mi się coś wydaje, że to opowiadanie czyta tylko Klaudia, ale chce wam powiedzieć, że i tak je skończę specjalnie dla niej :) Kochana dzięki że jesteś i komentujesz każdy rozdział jesteś wielka :) Jest to dla mnie duża motywacja:) przepraszam za mój błąd zamiast dodać rozdział 27 to dodałam 28 ale już poprawiłam ;) 


STRÓJ WERONIKI:

ROZDZIAŁ 26

Weszłam do gabinetu gdzie była młoda lekarka:
-Dzień dobry- powiedziałam nie pewnie
-Dzień dobry. Zapraszam panią na fotel- wskazał mi ręką.

Położyłam się i podciągnęłam moją bluzkę. Lekarka polała mój brzuch strasznie zimnym żelem i przyłożyła aparaturę do mojego brzucha. Chwile czekałam za nim cokolwiek powiedziała:
-Gratuluje pani. Jest pani w ciąży początek drugiego miesiąca- uśmiechnęła się do mnie, a ja uroniłam łzy z szczęścia. Od razu pokochałam to dziecko.- Proszę nie płakać.
-Ja po prostu, ze szczęścia- uśmiechnęłam się
-Proszę się wytrzeć i ubrać. Wydrukować pani zdjęcia?
-Tak po proszę.

Doktor wypisała mi jeszcze receptę na witaminy dla kobiet w ciąży i mogłam opuścić gabinet. Nie wiedziałam co mam ze sobą zrobić. Więc zadzwoniłam do Julki i jej powiedziałam bardzo się cieszyła. Po zakończonej rozmowie. Szybko pobiegłam na stadion gdzie Łukasz miał trening.
-Uważaj bo się zabijesz- powiedział Kevin
-Nie martw się nic mi nie będzie. Kinga jest u siebie?
-Jest, ale ja myślałem, że ty do Łukasza.
-Myślenie Ci nie wychodzi- zaśmiałam się i poszłam do Kingi

Weszłam do jej gabinetu. Kinga bardzo się ucieszyła gdy mnie zobaczyła:
-Wercia jak dobrze, że Cię widzę. Muszę Ci coś powiedzieć- cała tryskała pozytywną energią
-Ja też muszę Ci coś powiedzieć, ale Ty mów pierwsza.
-Werka jestem w ciąży.
-Aaaa to super bo ja też- krzyknęłam na cały głos Kinga do mnie podbiegła i mnie przytuliła
-Jejku, ale my mamy szczęście. tak bardzo się cieszę
-Ja też, że będę mamą i ciocią- zaśmiałam się - który miesiąc?
-Drugi, a ty?
-początek drugiego. Grzesiek wie?
-Tak wie powiedziałam mu wczoraj.
-Łukasz nie wie bo dziś właśnie się dowiedziałam. Trochę się boje  mu powiedzieć
-Weź przestań będzie latał jak małe dziecko ze szczęścia. Może powiemy mu to teraz po treningu co ty na to razem?
-Ok może być

Wyszłyśmy od Kingi z pokoju i poszłyśmy na murawę:
-Dzień dobry Weroniko- przywitała mnie Klopp
-Dzień dobry. Możemy chwilę popatrzeć ?
-Możecie. Teraz patrzcie jak daje im wycisk- zaśmiał się- no chłopcy teraz dobieramy się  w drużyny i gramy.

Łukasz jak mnie zobaczył uśmiechał się a ja odwzajemniałam miły gest. Po treningu. Na murawie został Łukasz, Robert, Kuba, Mario i Marco. Kinga podeszła do Łukasza
-Łukasz mogę Cię na chwile poprosić? - Łukasz podszedł do nas bliżej- Chciałam Ci powiedzieć, że będziesz wujkiem.
-Kochana to świetnie. Gratulacje.- pocałowała ją i przytulił
-Dziękuje, ale chyba sobie też je możesz złożyć- Łukasz spojrzał na mnie i do mnie podszedł.
-Kochanie czy Ty?
-Tak Łukasz będziesz tatą- Łukasz wziął mnie na ręce i obrócił raz wokół własnej osi.- Boże będę Ojcem- krzyknął z całej siły. Chłopcy do nas podeszli i Kuba wziął mnie na ręce i zaczął podrzucać- Ej przestańcie- zabrał mnie od niego i mocno przytulił- Teraz jestem najszczęśliwszym facetem pod słońcem. Kocham Cię- nie mogłam nic wydusić po prostu się popłakałam- Ej nie płacz słońce
-Kochanie to ze szczęścia. Kocham Cię- pocałowałam go

Chłopcy nam pogratulowali i poszliśmy do domu. Po wspólnej kolacji. Leżeliśmy razem w sypialni:
-Pokazać Ci coś? - zapytałam
-No oczywiście- wyjęłam z torebki zdjęcie USG
-To jest nasze dziecko Łukasz- popatrzyłam mu w oczy, a on mnie pocałował
-Dziękuje Ci, że jesteś ze mną ...

------------------------------------------------------------------------
Cześć moje drogie dodaje ten rozdział ponieważ mam dobry humor i dobrze mi się pisało. Teraz kolejny dodam jak będzie przynajmniej 3 komentarze jak nie to kończę pisanie.

STRÓJ WERKI: