ROZDZIAŁ 2

                                      ROZDZIAŁ 2

Łukasz:

-Łukasz my...my nie możemy jesteśmy rodz...-nie dokończyła ponieważ się rozpłakała i pobiegła do domu.

A ja w dużym szoku nic  nie mogłem powiedzieć. Wiem źle zrobiłem, ale tak dużej nie potrafię. Postanowiłem że dołącze do reszty i zapomnę o tym wszystkim co się stało. Powiem że byłem pijany i nic nie pamiętam. 

Weronika:

Tak strasznie go kocham ciesze sie ze mnie pocałował zawsze o tym marzyłam, ale co ja mam zrobić z tym wszytkim co inni by powiedzieli. ogarnełam się i poszłam do reszty. 

Ania: 

Widziałam, że jest coś nie tak. Werka cały czas gada o Łukaszu Łukasz co Łukasz tamto i widać że go kocha. Byli by tak cudowną parą ale oni są rodzeństwem ciotecznym bo ciotecznym ale rodzeństwem. 

Kinga:

Widziałam, że Łukasz jest zdenerwowany a Werki długo nie ma postanowiłam zapytac o co chodzi:

-Łukasz co Ci jest i gdzie jest Wercia?- z troską zapytałam

-Mi nic nie jest, a o Werce nic nie wiem ja byłem tylko siku ok? - rzuciłem zdenerwowany w tym momencie przyszła Wera.

-Werka co jest gdzie byłaś?- zapytała Julka 

-A nic takiego gadałam z mamą-odpowiedziała leczy było widać ze płakała a mi to nie dawało spokoju

-Wera proszę Cię o tej porze jest 2 w nocy- wtrąciłam 

-Oni jeszcze nie śpią dlatego mama zadzwoniła- wyjaśniła, ale i tak wiedziałam ze kręci.

Weronika:

Co ja niby im miałam powiedzieć w tym momencie całowałam sie z Łukaszem i nie mogłam przyjść przeciesz by mnie powiesili i nagadali co ja sobie myślę. Strasznie się bałam jutra wiedziąłm ze bede musiała pogadac z nim jutro na spokojnie. 

-----------------------------------------------------------------------------

Kolejny rozdział już jutro gdy bedzie chociaż 2 komentarze po prostu muszę wiedzieć ze ktoś to czyta :) Mam nadzieję ze wam się podoba jeśli jakieś pytanie to proszę  pisać zawsze z miłą chęcią odpowiem.