Serdecznie zapraszam na mojego nowego bloga http://legiakuba.blogspot.com/
Mam nadziej, że wam się spodoba :)
niedziela, 10 listopada 2013
czwartek, 7 listopada 2013
EPILOG
2 LATA PÓŹNIEJ:
WERONIKA:
Nasza kochana córka ma 2 latka jest naszym oczkiem w głowie. Łukasz bardzo ją kocha zresztą ja tak samo. Pracuje z Anią w tej samej klinice co wcześniej, ale już bez Juli ponieważ wyjechała z Mario i Matem rok temu do Monachium. Chociaż z Julka i tak utrzymujemy wszyscy kontakt i bardzo za nią tęsknimy. Jestem na prawdę szczęśliwa mam kochającego męża wspaniałą córkę i czego chcieć więcej chyba nic.
-Mamusiu- woła mnie moja śliczna córka
-Tak skarbie?
-Tata mnie stlaszy caly czas mnie gania- powiedziała siadając mi na kolana, a ja ją pocałowałam i przytuliłam
-Łukasz co Ty jej robisz?
-Dokuczam tej małej księżniczce- Łukasz dosiad się do nas i mocno przytulił
10 LAT PÓŹNIEJ:
ŁUKASZ:
Jejku jestem strasznym szczęściarzem, że mam tak wspaniałą rodzinę. 5 lat temu urodziła mi się moja druga córka ma na imię Laura. 8 lat temu wyprowadziliśmy się na stałe do Polski i zakończyłem karierę piłkarską obecnie jestem poszukiwaczem młodych talentów w jednym z warszawskich klubów piłkarskich. Mieszkamy nie daleko moich rodziców. Układa nam się na prawdę świetnie.
ANIA:
Mieszkam z Marco nadal w Dortmundzie chociaż myślałam nad przeprowadzką do Polski,ale na razie zostajemy tutaj. Mam 14 letniego syna Mata, który gra już w klubie piłkarskim i jest strasznie przystojny oraz 6 letniego synka Leo. Marco jest w nich strasznie zapatrzony. Marco już nie gra w żadnym klubie można powiedzieć, że poszedł na emeryturę i szkoli bardzo poważnie naszego synka i powoli zaczyna już Leo. Strasznie brakuje mi Wery i Julki zawsze byłyśmy blisko siebie a teraz mieszkamy daleko chociaż odwiedzamy się jak najczęściej możemy. Ciesze się, że spotkałam tak wspaniałego mężczyznę jak Marco Reus.
JULIA:
Mieszkam z Mario od 11 lat w Monachium ponieważ tam właśnie grał w piłkę. 6 Lat temu zakończył karierę i trenuje młodych chłopków w klubie. Bardzo lubi tą prace daje mu duże możliwości. Nasz Marcel ma 14 lat już bardzo duży chłopak, ale piłka go nie ciągnie bardziej interesuje się samochodami. Ma już na swoim koncie pierwszy rajd i zajął 3 miejsce. Mario na początku nie chciał, aby Marcel jeździł, ale w końcu to zrozumiał i wspiera naszego synka. Mamy też 8 letnią Melane. A 10 lat temu w końcu doczekałam się na bycie żoną Mario. Nasz ślub był dokładnie taki jak sobie wymarzyłam chyba warto było tyle czekać.
KINGA:
Moja Zuzia ma już 12 lat jest bardzo dobrą dziewczynką i świetnie dogaduje się z Nelką Weroniki i Łukasza. Ja z Grześkiem mieszkam na przeciwko Werki i Łukasza. Ciesze się, że mieszkają w Polsce bo czuje się tak jakbym miała 10 lat kiedy mieszkaliśmy obok siebie i codziennie się widzieliśmy. Cieszę się, że moje życie tak właśnie wygląda.
KUBA:
Ja od 8 lat w raz z moją żoną Agatą, córką Oliwką i synem Tomkiem wyprowadziliśmy się do Polski i mieszkamy nie daleko państwa Piszczków. Nadal z Łukaszem jesteśmy świetnymi przyjaciółmi. Nasze dzieci bardzo dobrze się dogadują. Pracuje razem z Łukim w tym samym klubie tylko tyle, że ja jestem trenerem.
WERONIKA:
Mieszkamy od 8 lat w Warszawie ciesze się bo tęskniłam z tym miastem chciałam też, aby moje córki wychowywały się w Polsce i moje marzenie się spełniło. Żyje nam się na prawdę dobrze. Mogę powiedzieć z czystym sumieniem, że moje a raczej nasze życie ro niesamowita historia jak by z jakiegoś filmu. Bo w końcu mało kto może się pochwalić takim życiem jak ja najpierw zakazana miłość potem obraza taty następnie cały natłok mediów i jeszcze dowiedziałam się że jestem adoptowana, ale nigdy w życiu nie zamieniłabym tego życia na żadne inne jestem szczęśliwą kobietą, żoną i matką. Nikt oprócz mnie, Łukasz i moich rodziców nie wie, że jestem adoptowana tak po prostu wolałam i tak zostało mam nadzieję, że tak już pozostanie do końca . Leżałam z Łukaszem dopóki do sypialni nie wparowała Laura:
-Mamusiu? Mogę do was się przytulić?
-No chodź tu słońce- i mała od razu znalazła się obok mnie i Łukasza
-A czemu już wstałaś?- zapytał ją Łukasz tuląc do siebie
-Bo Nela cały mnie obudziła bo szykowała się na przyjazd Mata- zaśmiała się
-O widzę, że chyba pierwsza miłość- puściłam oczko do męża
-Nelka jeszcze jest za młoda- powiedział, a do sypialni weszła Nelcia:
-Mamo, tato przyjechali!- krzyknęła, a my wszyscy zerwaliśmy się na przyjazd Reusów i Goetze
-Jak miło was widzieć- przywitałam każdego z osobna
Po 30 minutach Nelka zabrała Mata i Marcela do Zuzy, a chłopaki poszli na piwo. Natomiast my dziewczyny zostałyśmy z najmłodszymi dziećmi i gadałyśmy o naszym wspaniałym życiu i niesamowitych historiach.
------------------------------------------------------
Cześć końcówka może nie jest taka jak chciałam, ale nie wiedziałam jak to zakończyć. Jejku zaraz chyba się po płaczę tak bardzo będę tęsknić za tym opowiadaniem ponieważ to moje opowiadanie i pierwsze kroki w prowadzeniu bloga.Dziewczynki chciałam Wam strasznie ale to strasznie podziękować za każdą minutę poświęconą mi i za czytanie tych moich marnych wypocin. Strasznie mi miło za te wszystkie komentarze. Dziękuje za wszystko na prawdę i za ty ponad 4 tysiące wyświetleń.Bardzo chciałam podziękować za komentowanie: Klaudii, Marcie, Ewie i Natalii. Dziewczyny nawet nie wiecie jak wam strasznie dziękuje jesteście wielkie to wymnie wspierałyście w tym abym nie przestała pisać. Wielkie dzięki :*
WERONIKA:
Nasza kochana córka ma 2 latka jest naszym oczkiem w głowie. Łukasz bardzo ją kocha zresztą ja tak samo. Pracuje z Anią w tej samej klinice co wcześniej, ale już bez Juli ponieważ wyjechała z Mario i Matem rok temu do Monachium. Chociaż z Julka i tak utrzymujemy wszyscy kontakt i bardzo za nią tęsknimy. Jestem na prawdę szczęśliwa mam kochającego męża wspaniałą córkę i czego chcieć więcej chyba nic.
-Mamusiu- woła mnie moja śliczna córka
-Tak skarbie?
-Tata mnie stlaszy caly czas mnie gania- powiedziała siadając mi na kolana, a ja ją pocałowałam i przytuliłam
-Łukasz co Ty jej robisz?
-Dokuczam tej małej księżniczce- Łukasz dosiad się do nas i mocno przytulił
10 LAT PÓŹNIEJ:
ŁUKASZ:
Jejku jestem strasznym szczęściarzem, że mam tak wspaniałą rodzinę. 5 lat temu urodziła mi się moja druga córka ma na imię Laura. 8 lat temu wyprowadziliśmy się na stałe do Polski i zakończyłem karierę piłkarską obecnie jestem poszukiwaczem młodych talentów w jednym z warszawskich klubów piłkarskich. Mieszkamy nie daleko moich rodziców. Układa nam się na prawdę świetnie.
ANIA:
Mieszkam z Marco nadal w Dortmundzie chociaż myślałam nad przeprowadzką do Polski,ale na razie zostajemy tutaj. Mam 14 letniego syna Mata, który gra już w klubie piłkarskim i jest strasznie przystojny oraz 6 letniego synka Leo. Marco jest w nich strasznie zapatrzony. Marco już nie gra w żadnym klubie można powiedzieć, że poszedł na emeryturę i szkoli bardzo poważnie naszego synka i powoli zaczyna już Leo. Strasznie brakuje mi Wery i Julki zawsze byłyśmy blisko siebie a teraz mieszkamy daleko chociaż odwiedzamy się jak najczęściej możemy. Ciesze się, że spotkałam tak wspaniałego mężczyznę jak Marco Reus.
JULIA:
Mieszkam z Mario od 11 lat w Monachium ponieważ tam właśnie grał w piłkę. 6 Lat temu zakończył karierę i trenuje młodych chłopków w klubie. Bardzo lubi tą prace daje mu duże możliwości. Nasz Marcel ma 14 lat już bardzo duży chłopak, ale piłka go nie ciągnie bardziej interesuje się samochodami. Ma już na swoim koncie pierwszy rajd i zajął 3 miejsce. Mario na początku nie chciał, aby Marcel jeździł, ale w końcu to zrozumiał i wspiera naszego synka. Mamy też 8 letnią Melane. A 10 lat temu w końcu doczekałam się na bycie żoną Mario. Nasz ślub był dokładnie taki jak sobie wymarzyłam chyba warto było tyle czekać.
KINGA:
Moja Zuzia ma już 12 lat jest bardzo dobrą dziewczynką i świetnie dogaduje się z Nelką Weroniki i Łukasza. Ja z Grześkiem mieszkam na przeciwko Werki i Łukasza. Ciesze się, że mieszkają w Polsce bo czuje się tak jakbym miała 10 lat kiedy mieszkaliśmy obok siebie i codziennie się widzieliśmy. Cieszę się, że moje życie tak właśnie wygląda.
KUBA:
Ja od 8 lat w raz z moją żoną Agatą, córką Oliwką i synem Tomkiem wyprowadziliśmy się do Polski i mieszkamy nie daleko państwa Piszczków. Nadal z Łukaszem jesteśmy świetnymi przyjaciółmi. Nasze dzieci bardzo dobrze się dogadują. Pracuje razem z Łukim w tym samym klubie tylko tyle, że ja jestem trenerem.
WERONIKA:
Mieszkamy od 8 lat w Warszawie ciesze się bo tęskniłam z tym miastem chciałam też, aby moje córki wychowywały się w Polsce i moje marzenie się spełniło. Żyje nam się na prawdę dobrze. Mogę powiedzieć z czystym sumieniem, że moje a raczej nasze życie ro niesamowita historia jak by z jakiegoś filmu. Bo w końcu mało kto może się pochwalić takim życiem jak ja najpierw zakazana miłość potem obraza taty następnie cały natłok mediów i jeszcze dowiedziałam się że jestem adoptowana, ale nigdy w życiu nie zamieniłabym tego życia na żadne inne jestem szczęśliwą kobietą, żoną i matką. Nikt oprócz mnie, Łukasz i moich rodziców nie wie, że jestem adoptowana tak po prostu wolałam i tak zostało mam nadzieję, że tak już pozostanie do końca . Leżałam z Łukaszem dopóki do sypialni nie wparowała Laura:
-Mamusiu? Mogę do was się przytulić?
-No chodź tu słońce- i mała od razu znalazła się obok mnie i Łukasza
-A czemu już wstałaś?- zapytał ją Łukasz tuląc do siebie
-Bo Nela cały mnie obudziła bo szykowała się na przyjazd Mata- zaśmiała się
-O widzę, że chyba pierwsza miłość- puściłam oczko do męża
-Nelka jeszcze jest za młoda- powiedział, a do sypialni weszła Nelcia:
-Mamo, tato przyjechali!- krzyknęła, a my wszyscy zerwaliśmy się na przyjazd Reusów i Goetze
-Jak miło was widzieć- przywitałam każdego z osobna
Po 30 minutach Nelka zabrała Mata i Marcela do Zuzy, a chłopaki poszli na piwo. Natomiast my dziewczyny zostałyśmy z najmłodszymi dziećmi i gadałyśmy o naszym wspaniałym życiu i niesamowitych historiach.
------------------------------------------------------
Cześć końcówka może nie jest taka jak chciałam, ale nie wiedziałam jak to zakończyć. Jejku zaraz chyba się po płaczę tak bardzo będę tęsknić za tym opowiadaniem ponieważ to moje opowiadanie i pierwsze kroki w prowadzeniu bloga.Dziewczynki chciałam Wam strasznie ale to strasznie podziękować za każdą minutę poświęconą mi i za czytanie tych moich marnych wypocin. Strasznie mi miło za te wszystkie komentarze. Dziękuje za wszystko na prawdę i za ty ponad 4 tysiące wyświetleń.Bardzo chciałam podziękować za komentowanie: Klaudii, Marcie, Ewie i Natalii. Dziewczyny nawet nie wiecie jak wam strasznie dziękuje jesteście wielkie to wymnie wspierałyście w tym abym nie przestała pisać. Wielkie dzięki :*
poniedziałek, 4 listopada 2013
ROZDZIAŁ 30
2 MIESIĄCE PÓŹNIEJ:
Łukasz jest na treningu, a ja na spacerze z małą. Postanowiłam, że zrobię mu niespodziankę i pójdziemy do niego. Weszłam na korytarz gdzie chłopcy w raz z trenerem wychodzili z szatni:
-Kochanie ale fajnie, że jesteś - przytulił mnie i delikatnie dotknął małej tak, aby jej nie obudzić.
-Cóż to za piękne damy nas odwiedziły- przywitał nas Klopp- śliczna ta wasza mała
-To prawda mam śliczną chrześnice- wtrącił Kuba
-Podobna do Ciebie Werka- powiedział Robert
-O patrzcie kto idzie- powiedział trener wskazując na Mata i Marcelka, którzy biegli w naszą stronę - cześć panowie
-Dzień dobry- odpowiedzieli równocześnie
-Rośnie nam Reus i Goteze- zaśmiał się Lewy- zachowują się identycznie jak ich tatusiowe
-Chłopcy a wy sami tutaj jesteście?- zapytałam i w tedy ujrzałam Julkę i Anię- o dziewczyny jesteście - przytuliłam je
-No Werka pokaż nam tą małą księżniczkę- powiedziała Julka i razem z chłopcami podeszły do wózka- no urocza po tatusiu
-I śliczna po mamusi- dokończyła Ania
-Myślałem, że będę miał kolegę- powiedział zawiedziony Mat
-Następnym razem będzie kolega- powiedział Łukasz biorąc chłopca na ręce
-Ej mam pomysł może byśmy pojechali na działkę my, wy i państwo Reus- powiedziała Julka
-Świetny pomysł- powiedziałam- chłopcy trochę pobiegają my odpoczniemy na świeżym powietrzu
-Dobra to spotykamy się na miejscu za 2 godziny- powiedział Łukasz i pojechaliśmy do domu zabrać rzeczy.
Trochę ich było ponieważ przy małym dziecku jest dużo klamotów. Po nie całych 2 godzinach byliśmy na miejscu. Chłopcy byli w niebo wzięci mieli duże pole do popisu jeżeli chodzi o piłkę, ale Mario, Marco i Łukasz też zachowywali się jak mali chłopcy. Natomiast my dziewczyny siedziałyśmy na tarasie po pijając zimny koktajl z truskawek.
-Pomyślałybyście kiedyś, że nasze, życie będzie tak wyglądać?- zapytała Ania patrząca na naszych chłopców
-Nigdy w życiu. Nawet w snach mi się nie śniło, że będę miała za narzeczonego piłkarza- zaśmiała się Julka - i jeszcze synka który też lata za piłką
-O sobie nie wspomnę, że niby ja i Łukasz? Owszem marzyłam, ale nigdy nie pomyślałabym, że tak to się kończy- wtrąciłam
-Ja tak samo- odpowiedziała Ania- Werka tak naprawdę to dzięki Tobie nasze życie tak wygląda
-Aniu chyba żartujesz.Przecież ja nic nie zrobiłam
-No jak to nie to Ty kazałaś nam jechać no Niemiec z Tobą. Ty poznałaś nas z chłopakami.- powiedziała Julka
- Tak po prostu się stało. Kocham was dziewczyny i ciesze się, że mam takie przyjaciółki- przytuliłam je
Gdy chłopcy już spali postanowiliśmy zrobić ognisko tak jak zawsze kiedy tutaj przyjeżdżaliśmy. Dziewczyny z Mario i Marco siedzieli przy ognisku. A ja wychodząc z domu wpadłam na Łukasza, który delikatnie bujał wózek:
-Pamiętasz jak 4 lata temu pierwszy raz Cię pocałowałem? Jak 4 lata temu to wszystko się zaczęło właśnie w tym miejscu.- przytulił mnie do siebie i mówił mi to wszystko patrząc mi prosto w oczy
-Pamiętam.Jak mogłabym zapomnieć
-A teraz jesteśmy małżeństwem, mamy córkę i kochamy się do szaleństwa - pocałował mnie czule- Dziękuje, że jesteś właśnie ze mną
-Jestem z Tobą bo jesteś wspaniały Łukasz - w biłam się jeszcze raz w jego usta i spojrzałam na Nelkę , która słodko spała wózeczku.
- Nasze życie to jakaś niesamowita historia- zaśmiał się Łukasz
-Masz racje kochanie
--------------------------------------------------------------------------------
Cześć kochane :* Jejku to już prawię koniec został tylko epilog i się żegnamy. Tyle czasu pisałam i bardzo związałam się z tym blogiem. Gorąco was pozdrawiam i mam nadzieje, że podoba wam się ten ostatni rozdział. Epilog dodam jak najszybciej :) BUZIAKI LENA:*
STRÓJ WERY:
Łukasz jest na treningu, a ja na spacerze z małą. Postanowiłam, że zrobię mu niespodziankę i pójdziemy do niego. Weszłam na korytarz gdzie chłopcy w raz z trenerem wychodzili z szatni:
-Kochanie ale fajnie, że jesteś - przytulił mnie i delikatnie dotknął małej tak, aby jej nie obudzić.
-Cóż to za piękne damy nas odwiedziły- przywitał nas Klopp- śliczna ta wasza mała
-To prawda mam śliczną chrześnice- wtrącił Kuba
-Podobna do Ciebie Werka- powiedział Robert
-O patrzcie kto idzie- powiedział trener wskazując na Mata i Marcelka, którzy biegli w naszą stronę - cześć panowie
-Dzień dobry- odpowiedzieli równocześnie
-Rośnie nam Reus i Goteze- zaśmiał się Lewy- zachowują się identycznie jak ich tatusiowe
-Chłopcy a wy sami tutaj jesteście?- zapytałam i w tedy ujrzałam Julkę i Anię- o dziewczyny jesteście - przytuliłam je
-No Werka pokaż nam tą małą księżniczkę- powiedziała Julka i razem z chłopcami podeszły do wózka- no urocza po tatusiu
-I śliczna po mamusi- dokończyła Ania
-Myślałem, że będę miał kolegę- powiedział zawiedziony Mat
-Następnym razem będzie kolega- powiedział Łukasz biorąc chłopca na ręce
-Ej mam pomysł może byśmy pojechali na działkę my, wy i państwo Reus- powiedziała Julka
-Świetny pomysł- powiedziałam- chłopcy trochę pobiegają my odpoczniemy na świeżym powietrzu
-Dobra to spotykamy się na miejscu za 2 godziny- powiedział Łukasz i pojechaliśmy do domu zabrać rzeczy.
Trochę ich było ponieważ przy małym dziecku jest dużo klamotów. Po nie całych 2 godzinach byliśmy na miejscu. Chłopcy byli w niebo wzięci mieli duże pole do popisu jeżeli chodzi o piłkę, ale Mario, Marco i Łukasz też zachowywali się jak mali chłopcy. Natomiast my dziewczyny siedziałyśmy na tarasie po pijając zimny koktajl z truskawek.
-Pomyślałybyście kiedyś, że nasze, życie będzie tak wyglądać?- zapytała Ania patrząca na naszych chłopców
-Nigdy w życiu. Nawet w snach mi się nie śniło, że będę miała za narzeczonego piłkarza- zaśmiała się Julka - i jeszcze synka który też lata za piłką
-O sobie nie wspomnę, że niby ja i Łukasz? Owszem marzyłam, ale nigdy nie pomyślałabym, że tak to się kończy- wtrąciłam
-Ja tak samo- odpowiedziała Ania- Werka tak naprawdę to dzięki Tobie nasze życie tak wygląda
-Aniu chyba żartujesz.Przecież ja nic nie zrobiłam
-No jak to nie to Ty kazałaś nam jechać no Niemiec z Tobą. Ty poznałaś nas z chłopakami.- powiedziała Julka
- Tak po prostu się stało. Kocham was dziewczyny i ciesze się, że mam takie przyjaciółki- przytuliłam je
Gdy chłopcy już spali postanowiliśmy zrobić ognisko tak jak zawsze kiedy tutaj przyjeżdżaliśmy. Dziewczyny z Mario i Marco siedzieli przy ognisku. A ja wychodząc z domu wpadłam na Łukasza, który delikatnie bujał wózek:
-Pamiętasz jak 4 lata temu pierwszy raz Cię pocałowałem? Jak 4 lata temu to wszystko się zaczęło właśnie w tym miejscu.- przytulił mnie do siebie i mówił mi to wszystko patrząc mi prosto w oczy
-Pamiętam.Jak mogłabym zapomnieć
-A teraz jesteśmy małżeństwem, mamy córkę i kochamy się do szaleństwa - pocałował mnie czule- Dziękuje, że jesteś właśnie ze mną
-Jestem z Tobą bo jesteś wspaniały Łukasz - w biłam się jeszcze raz w jego usta i spojrzałam na Nelkę , która słodko spała wózeczku.
- Nasze życie to jakaś niesamowita historia- zaśmiał się Łukasz
-Masz racje kochanie
--------------------------------------------------------------------------------
Cześć kochane :* Jejku to już prawię koniec został tylko epilog i się żegnamy. Tyle czasu pisałam i bardzo związałam się z tym blogiem. Gorąco was pozdrawiam i mam nadzieje, że podoba wam się ten ostatni rozdział. Epilog dodam jak najszybciej :) BUZIAKI LENA:*
STRÓJ WERY:
STRÓJ WERKI WIECZOREM :
sobota, 2 listopada 2013
ROZDZIAŁ 29
5 DNI PÓŹNIEJ:
WERONIKA:
Leżę w szpitalu dopiero 5 dni czuje się tak jak bym była tu wieczność. Oczywiście odwiedza mnie sporo osób bo moi rodzice, Łukasza, Kinga. Ale wolałabym być w domu. Łukasz jeszcze przez tydzień będzie w Polsce, a potem powinien wyjechać do Dortmundu. Chociaż wiem, że to nie będzie łatwe. Nie chce mnie tu zostawić niby samej.
ŁUKASZ:
Moja wspaniała Wercia leży w szpitalu, a ja na jestem zgrupowaniu. I tak nic do mnie nie dociera nie mogę się skupić. Dobrze tylko, że przez najbliższy czas nie ma żadnego meczu. Właśnie gdy wróciłem z restauracji dostałem telefon:
-Dzień dobry. Z tej strony pielęgniarka Małgorzata Jackiewicz. Pańska żona właśnie zaczęła rodzić
-O Boże ja już jadę- wyłączyłem się czym prędzej i wybiegłem z korytarza.
-Łukasz co się stało?- pytał mnie Kuba
-Kuba Weronika... Weronika- nie mogłem wydusić słowa
-Co jej się stało? - pytał spanikowany
-Ona rodzi!
-Dobra to jedziemy do szpitala. - Kuba wziął mnie za ramię i jak najszybciej udaliśmy się do szpitala.
Po 15 minutach byliśmy na miejscu. Szukałem jak najszybciej doktora, aby się czegoś dowiedzieć:
-Przepraszam chciałem się zapytać co z Weroniką Piszczek? - zapytał Kuba bo ja nie dałem rady chodziłem w tą i powrotem
-Pańska żona jest na porodówce. - uśmiechnęła się starsza kobieta
-Nie to nie jest moja żona. To mojego kolegi- Kuba wskazał na mnie
-To proszę powiedzieć koledze, że musi chwilę jeszcze poczekać - i odeszła od nas.
Kuba zadzwonił po ciocie, wujka jak i po moich rodziców. Nie długo po tym byli w szpitalu. Kuba cały czas mnie wspierał. Po jakiś 2 godzinach wyszła do nas pani doktór:
-Panie Łukaszu ma pan cudowną córkę. A pańska żona jest na prawdę dzielna. Proszę do nich iść- po jej słowach łzy poleciały mi po policzku. Jak najszybciej otworzyłem drzwi do sali. Ujrzałem moje dwie kochane kobiety. Weronika trzymała na swoich rękach naszą córcie. Podeszłem do Werci i ją ucałowałem:
-Kochanie mogę?- zapytałem nie pewnie
-Oczywiście- podała mi naszą córkę- Łukasz Ty płakałeś?
-Ne wydaje Ci się.
-Przecież widzę . Kocham Cie kochanie
-Ja Was też kocham. Dziękuje Ci za wszystko skarbie- gdy trzymałem tak moją córkę poczułem coś nie zwykłego nawet nie jestem w stanie tego opisać. Po prostu kocham tą małą. Do sali w padł Kuba i cała reszta:
-Ale śliczna ta wasza maleńka po prostu piękna- zachwycał się Kuba
-Nosek ma Łukasza stwierdziła- moja mama
-A oczka Werci- dokończyła ciocia
-Dobra ustawcie sie zrobię wam zdjęcie- powiedział Kuba
I uwiecznił tak wspaniałą chwilę na zdjęciu.
3 DNI PÓŹNIEJ:
WERONIKA:
Jestem szczęśliwą mamą małej kochanej Nelci. Moja córcia jest na prawdę grzeczna i prawie w ogóle nie płaczę. Właśnie czekamy na Łukasza ponieważ dziś wychodzimy, z szpitala.
-Kochanie przepraszam, że tyle czekałyście- wpadł zdyszany do sali pocałował mnie i wziął małą na ręce
-Nic się nie stało- uśmiechnęłam się i do sali weszła doktor z wypisem
-Proszę to pani wypis. Mogą już państwo jechać szczęśliwie do domu.- dała mi karteczkę i wyszła
-To włóż małą do fotelika i idziemy- Łukasz też tak robił
Poszliśmy do samochodu i pojechaliśmy pod dom moich rodziców. Marzyłam o długiej kąpieli i łóżku. Łukasz wziął fotelik i nasze rzeczy i weszliśmy do środka.
-Niespodzianka- krzyknęli moi, Łukasz rodzice oraz Kinga z Grześkiem i Kuba. Byłam kompletnie zdziwiona i jednocześnie mile zaskoczona taką niespodzianką.
-Dziękuje wam - uśmiechnęłam się- To twoja sprawka kochanie- zapytałam po cichu mojego męża, a on tylko się uśmiechnął
Wszyscy byli zachwyceni naszą córeczką. Zuzia przez ten czas co jej nie widziałam bardzo urosła prawię jej nie poznałam. Śliczna dziewczynka. Po obiedzie postanowiłam z Łukaszem o coś poprosić Kingę i Kubę:
-Korzystając z okazji chcieliśmy Kubę oraz Kingę poprosić o to aby byli rodzicami chrzestnymi naszej Neli- powiedział Łukasz
-Ja się zgadzam i jestem bardzo szczęśliwy- powiedział Kuba
-No ja też oczywiście- zaśmiała się Kinia
-To bardzo się cieszymy- odpowiedziałam
NASTĘPNEGO DNIA:
Dziś właśnie wylatujemy do Dortmundu. Łukasz musi zacząć treningi, a on nie chce jechać tam bez nas.
-Szkoda, że musicie już jechać - powiedział tata- Będę tęsknić, a szczególnie za wnusią
-Tato przecież będziemy was odwiedzać wy też możecie do nas przylecieć- przytuliłam go
-No ale to nie samo zrozum nas córciu- wtrąciła mama
-Dacie radę.
-Już przyjechała taksówka.Musimy jechać - oświadczył Piszczek
-Uważaj na te dwa skarby- poklepał mój tata go po ramieniu
-Obiecuje
Pożegnałam się z rodzicami i pojechaliśmy na lotnisko. Nela cały lot spokojnie przespała, a tak się bałam jak to będzie, ale nie ma co martwić się na zapas. W końcu dotarliśmy do naszego domu.
-Jejku jak dawno tu nie byliśmy - powiedziałam wchodząc do domu
-Oj dawno. Chodź pokażę Ci pokój małej- trzymając małą na rękach zaprowadził mnie do jej królestwa.
-Tutaj jest pięknie! Nie wiedziałam,że aż tak ślicznie to wyszło- Łukasz wynajął projektantkę, która zaprojektowała nam pokój kiedy my byliśmy w Polsce - Dziękuje - pocałowałam go i moją córkę
-Nie ma za co skarbie
--------------------------------------------------------------------------
Cześć Rybcie :* chciałam wam powiedzieć że to już przed ostatni rozdział :( czas powoli się żegnać. Nie jestem za bardzo zadowolona z tego rozdziału ale oceńcie same. Buziaki Lena :*
STROJE WERY:
WERONIKA:
Leżę w szpitalu dopiero 5 dni czuje się tak jak bym była tu wieczność. Oczywiście odwiedza mnie sporo osób bo moi rodzice, Łukasza, Kinga. Ale wolałabym być w domu. Łukasz jeszcze przez tydzień będzie w Polsce, a potem powinien wyjechać do Dortmundu. Chociaż wiem, że to nie będzie łatwe. Nie chce mnie tu zostawić niby samej.
ŁUKASZ:
Moja wspaniała Wercia leży w szpitalu, a ja na jestem zgrupowaniu. I tak nic do mnie nie dociera nie mogę się skupić. Dobrze tylko, że przez najbliższy czas nie ma żadnego meczu. Właśnie gdy wróciłem z restauracji dostałem telefon:
-Dzień dobry. Z tej strony pielęgniarka Małgorzata Jackiewicz. Pańska żona właśnie zaczęła rodzić
-O Boże ja już jadę- wyłączyłem się czym prędzej i wybiegłem z korytarza.
-Łukasz co się stało?- pytał mnie Kuba
-Kuba Weronika... Weronika- nie mogłem wydusić słowa
-Co jej się stało? - pytał spanikowany
-Ona rodzi!
-Dobra to jedziemy do szpitala. - Kuba wziął mnie za ramię i jak najszybciej udaliśmy się do szpitala.
Po 15 minutach byliśmy na miejscu. Szukałem jak najszybciej doktora, aby się czegoś dowiedzieć:
-Przepraszam chciałem się zapytać co z Weroniką Piszczek? - zapytał Kuba bo ja nie dałem rady chodziłem w tą i powrotem
-Pańska żona jest na porodówce. - uśmiechnęła się starsza kobieta
-Nie to nie jest moja żona. To mojego kolegi- Kuba wskazał na mnie
-To proszę powiedzieć koledze, że musi chwilę jeszcze poczekać - i odeszła od nas.
Kuba zadzwonił po ciocie, wujka jak i po moich rodziców. Nie długo po tym byli w szpitalu. Kuba cały czas mnie wspierał. Po jakiś 2 godzinach wyszła do nas pani doktór:
-Panie Łukaszu ma pan cudowną córkę. A pańska żona jest na prawdę dzielna. Proszę do nich iść- po jej słowach łzy poleciały mi po policzku. Jak najszybciej otworzyłem drzwi do sali. Ujrzałem moje dwie kochane kobiety. Weronika trzymała na swoich rękach naszą córcie. Podeszłem do Werci i ją ucałowałem:
-Kochanie mogę?- zapytałem nie pewnie
-Oczywiście- podała mi naszą córkę- Łukasz Ty płakałeś?
-Ne wydaje Ci się.
-Przecież widzę . Kocham Cie kochanie
-Ja Was też kocham. Dziękuje Ci za wszystko skarbie- gdy trzymałem tak moją córkę poczułem coś nie zwykłego nawet nie jestem w stanie tego opisać. Po prostu kocham tą małą. Do sali w padł Kuba i cała reszta:
-Ale śliczna ta wasza maleńka po prostu piękna- zachwycał się Kuba
-Nosek ma Łukasza stwierdziła- moja mama
-A oczka Werci- dokończyła ciocia
-Dobra ustawcie sie zrobię wam zdjęcie- powiedział Kuba
I uwiecznił tak wspaniałą chwilę na zdjęciu.
3 DNI PÓŹNIEJ:
WERONIKA:
Jestem szczęśliwą mamą małej kochanej Nelci. Moja córcia jest na prawdę grzeczna i prawie w ogóle nie płaczę. Właśnie czekamy na Łukasza ponieważ dziś wychodzimy, z szpitala.
-Kochanie przepraszam, że tyle czekałyście- wpadł zdyszany do sali pocałował mnie i wziął małą na ręce
-Nic się nie stało- uśmiechnęłam się i do sali weszła doktor z wypisem
-Proszę to pani wypis. Mogą już państwo jechać szczęśliwie do domu.- dała mi karteczkę i wyszła
-To włóż małą do fotelika i idziemy- Łukasz też tak robił
Poszliśmy do samochodu i pojechaliśmy pod dom moich rodziców. Marzyłam o długiej kąpieli i łóżku. Łukasz wziął fotelik i nasze rzeczy i weszliśmy do środka.
-Niespodzianka- krzyknęli moi, Łukasz rodzice oraz Kinga z Grześkiem i Kuba. Byłam kompletnie zdziwiona i jednocześnie mile zaskoczona taką niespodzianką.
-Dziękuje wam - uśmiechnęłam się- To twoja sprawka kochanie- zapytałam po cichu mojego męża, a on tylko się uśmiechnął
Wszyscy byli zachwyceni naszą córeczką. Zuzia przez ten czas co jej nie widziałam bardzo urosła prawię jej nie poznałam. Śliczna dziewczynka. Po obiedzie postanowiłam z Łukaszem o coś poprosić Kingę i Kubę:
-Korzystając z okazji chcieliśmy Kubę oraz Kingę poprosić o to aby byli rodzicami chrzestnymi naszej Neli- powiedział Łukasz
-Ja się zgadzam i jestem bardzo szczęśliwy- powiedział Kuba
-No ja też oczywiście- zaśmiała się Kinia
-To bardzo się cieszymy- odpowiedziałam
NASTĘPNEGO DNIA:
Dziś właśnie wylatujemy do Dortmundu. Łukasz musi zacząć treningi, a on nie chce jechać tam bez nas.
-Szkoda, że musicie już jechać - powiedział tata- Będę tęsknić, a szczególnie za wnusią
-Tato przecież będziemy was odwiedzać wy też możecie do nas przylecieć- przytuliłam go
-No ale to nie samo zrozum nas córciu- wtrąciła mama
-Dacie radę.
-Już przyjechała taksówka.Musimy jechać - oświadczył Piszczek
-Uważaj na te dwa skarby- poklepał mój tata go po ramieniu
-Obiecuje
Pożegnałam się z rodzicami i pojechaliśmy na lotnisko. Nela cały lot spokojnie przespała, a tak się bałam jak to będzie, ale nie ma co martwić się na zapas. W końcu dotarliśmy do naszego domu.
-Jejku jak dawno tu nie byliśmy - powiedziałam wchodząc do domu
-Oj dawno. Chodź pokażę Ci pokój małej- trzymając małą na rękach zaprowadził mnie do jej królestwa.
-Tutaj jest pięknie! Nie wiedziałam,że aż tak ślicznie to wyszło- Łukasz wynajął projektantkę, która zaprojektowała nam pokój kiedy my byliśmy w Polsce - Dziękuje - pocałowałam go i moją córkę
-Nie ma za co skarbie
--------------------------------------------------------------------------
Cześć Rybcie :* chciałam wam powiedzieć że to już przed ostatni rozdział :( czas powoli się żegnać. Nie jestem za bardzo zadowolona z tego rozdziału ale oceńcie same. Buziaki Lena :*
STROJE WERY:
NELA:
ZUZA:
poniedziałek, 28 października 2013
Rozdział 28
PÓŹNIEJ:
ŁUKASZ :
Lisa dała mi spokój chociaż przez nią miałem małą sprzeczkę z prezesem klubu no bo to w końcu jego kuzynka, ale nie będę tego tolerował. Wiem też, że moja siostra ma zamiar wyprowadzić się do Polski. Jeżeli ona tego chce i jest szczęśliwa to ja też jestem . Właśnie wróciłem z treningu:
-Cześć moje kiężniczki- pocałowałem moją ukochaną w usta- Jak się czujesz?
-Cześć kochanie. Dobrze chociaż mała daje trochę popalić- uśmiechnęła się i dotknęła delikatnie swojego brzuszka - Kotku może wybierzemy w końcu imię dla małej?
-Dobrze tylko zjem coś i już do Ciebie siadam.
Zjadłem i usiadłem na naszym wygodnym narożniku w salonie:
-To co wybieramy? - zapytałem. Moja żona oczywiście miała stertę książeczek z imionami dla dziewczynek. Pokiwała twierdząco głową- Masz jakieś swoje typy?
-No mam mam, ale chce żeby tobie też się podobało
-Dobra czytaj imiona, a ja będę oceniać co ty na to?
-Dobrze. To tak Ania, Ameli, Julia, Hania , Kornelia....Zosia, Natalia, Zuzka, Nela.
-Co i Tylko tyle?- zapytałem
-A wśród tych nie znalazłeś, żadnego ładnego ? - zapytała z uśmiechem na ustach
-Hmm no nie wiem Nela?
-Tak kochanie Nela. No zobacz mówili byśmy do niej Nelcia, Neleczka. No skarbię- tak bardzo mnie prosiła
-Czemu nie mi się podoba. Takie słodkie- uśmiechnęłem się
-Ale fajnie czyli mamy wybrane.
-Przyznaj się już dawno miałaś wybrane? - zaśmiałem się i zacząłem ją łaskotać
-No można tak powiedzieć.
NASTĘPNEGO DNIA (SOBOTA) :
Dziś z Wercią mielimy kupić wózek, łóżeczko , kołyskę i jakieś ubranka dla naszej Nelki. Więc rano wstaliśmy i ruszyliśmy na zakupy.
-O kochanie zobacz ten wózek jaki piękny- podeszła do niego
-No nawet ładny, ale ten fajniejszy- podeszłem do mojego faworyta
-No przestań przecież to dla chłopak, a my będziemy mieli córkę.
W końcu po kilku godzinach w sklepie wybraliśmy wszystkie rzeczy. Było ich tyle, że nie wiedzieliśmy co mamy kupić. To znaczy ja wiedziałem, ale gorzej z Werą .
3 MIESIĄCE PÓŹNIEJ:
WERONIKA:
Razem z Łukaszem, Kingą i Grześkiem jesteśmy w Polsce . Kinga i Grzesiek wiadomo po co są, ale ja ? Ja jestem dlatego, że Łukasz ma mecz w Polsce, a mnie nie chciał zostawić samej w Dortmundzie. Dlatego przyjechałam. Kinga urodziła przedwczoraj śliczną córeczkę Zuzie. Na prawdę jest słodka, a Grzesiek cały czas o niej mówi. Ja natomiast termin mam za 2 tygodnie dokładnie na 30 czerwca . Łukasz jest na zgrupowaniu. A ja siedzę u moich rodziców ponieważ u cioci i tak jest Kinga i Grzesiek to nie chciałam robić problemu. Rano jak wstałam bardzo źle się czułam bałam się, że może być to związane coś z moją córką. Poszłam zjeść śniadanie i ubrałam się. Naglę poczułam silny ból w okolicy brzucha. Łzy leciały mi po policzkach. Zaczęłam wołać mamę strasznie mnie bolało. Karetka była po 10 minutach. Wsadzali mnie do karetki:
-Mamo błagam Cie nie mów nic Łukaszowi. On ma ważny mecz nie chcę aby się martwił- mówiłam przez łzy
-Dobrze Weronisiu obiecuje- moja mama też płakała
Przywieźli mnie do lekarza i szybko wykonali badanie USG. Lekarz powiedział mi, że do końca ciąży będę musiała tutaj leżeć, aby donieść ciąże. Dostałam kroplówkę i ból po woli mijał. Cieszyłam się, że mojej małej nic nie jest, ale wiedziałam, że nie będę mogła wrócić do Dortmundu.
ŁUKASZ:
Wróciłem z meczu do moich teściów. Mecz zremisowaliśmy. Chciałem jak najszybciej być obok Werki.
-Łukasz Weronika jest w szpitalu- powiedział mi wujek
-Jak to czemu mi nie powiedzieliście wcześniej? - byłem tak strasznie wściekły
-Nie chciała Cię martwić przed meczem. Zawiozę Ci do niej
Do sali wpadłem jak oszalały.
-Boże Wera czemu ty mi nie powiedziałaś. Przecież Ty jesteś ważniejsza niż jakiś piepszony mecz. Rozumiesz to? - krzyczałem z tych wszystkich emocji
-Łukasz nie chciałam Cię martwić. Nic mi już nie jest. Po prostu będę musiała zostać tu do porodu
-To przeze mnie. To ja Ci kazałem lecieć tym cholernym samolotem, a nie powinnaś- zaczełęm płakać jak małe dziecko
-Kochanie już jest dobrze uspokój się. To nie Twoja wina. Mi i naszej córce nic nie zagraża.
-Kocham Cie i ją jesteście wszystkim - przytuliłem ją i pocałowałem.
----------------------------------------------------------------------------
Jestem mile zaskoczona ilością komentarzy. Chce wam powiedzieć moje kochane że dokończe bloga chociaż i tak zostało może z 3 rozdziały. Zapraszam do komentowania.
ŁUKASZ :
Lisa dała mi spokój chociaż przez nią miałem małą sprzeczkę z prezesem klubu no bo to w końcu jego kuzynka, ale nie będę tego tolerował. Wiem też, że moja siostra ma zamiar wyprowadzić się do Polski. Jeżeli ona tego chce i jest szczęśliwa to ja też jestem . Właśnie wróciłem z treningu:
-Cześć moje kiężniczki- pocałowałem moją ukochaną w usta- Jak się czujesz?
-Cześć kochanie. Dobrze chociaż mała daje trochę popalić- uśmiechnęła się i dotknęła delikatnie swojego brzuszka - Kotku może wybierzemy w końcu imię dla małej?
-Dobrze tylko zjem coś i już do Ciebie siadam.
Zjadłem i usiadłem na naszym wygodnym narożniku w salonie:
-To co wybieramy? - zapytałem. Moja żona oczywiście miała stertę książeczek z imionami dla dziewczynek. Pokiwała twierdząco głową- Masz jakieś swoje typy?
-No mam mam, ale chce żeby tobie też się podobało
-Dobra czytaj imiona, a ja będę oceniać co ty na to?
-Dobrze. To tak Ania, Ameli, Julia, Hania , Kornelia....Zosia, Natalia, Zuzka, Nela.
-Co i Tylko tyle?- zapytałem
-A wśród tych nie znalazłeś, żadnego ładnego ? - zapytała z uśmiechem na ustach
-Hmm no nie wiem Nela?
-Tak kochanie Nela. No zobacz mówili byśmy do niej Nelcia, Neleczka. No skarbię- tak bardzo mnie prosiła
-Czemu nie mi się podoba. Takie słodkie- uśmiechnęłem się
-Ale fajnie czyli mamy wybrane.
-Przyznaj się już dawno miałaś wybrane? - zaśmiałem się i zacząłem ją łaskotać
-No można tak powiedzieć.
NASTĘPNEGO DNIA (SOBOTA) :
Dziś z Wercią mielimy kupić wózek, łóżeczko , kołyskę i jakieś ubranka dla naszej Nelki. Więc rano wstaliśmy i ruszyliśmy na zakupy.
-O kochanie zobacz ten wózek jaki piękny- podeszła do niego
-No nawet ładny, ale ten fajniejszy- podeszłem do mojego faworyta
-No przestań przecież to dla chłopak, a my będziemy mieli córkę.
W końcu po kilku godzinach w sklepie wybraliśmy wszystkie rzeczy. Było ich tyle, że nie wiedzieliśmy co mamy kupić. To znaczy ja wiedziałem, ale gorzej z Werą .
3 MIESIĄCE PÓŹNIEJ:
WERONIKA:
Razem z Łukaszem, Kingą i Grześkiem jesteśmy w Polsce . Kinga i Grzesiek wiadomo po co są, ale ja ? Ja jestem dlatego, że Łukasz ma mecz w Polsce, a mnie nie chciał zostawić samej w Dortmundzie. Dlatego przyjechałam. Kinga urodziła przedwczoraj śliczną córeczkę Zuzie. Na prawdę jest słodka, a Grzesiek cały czas o niej mówi. Ja natomiast termin mam za 2 tygodnie dokładnie na 30 czerwca . Łukasz jest na zgrupowaniu. A ja siedzę u moich rodziców ponieważ u cioci i tak jest Kinga i Grzesiek to nie chciałam robić problemu. Rano jak wstałam bardzo źle się czułam bałam się, że może być to związane coś z moją córką. Poszłam zjeść śniadanie i ubrałam się. Naglę poczułam silny ból w okolicy brzucha. Łzy leciały mi po policzkach. Zaczęłam wołać mamę strasznie mnie bolało. Karetka była po 10 minutach. Wsadzali mnie do karetki:
-Mamo błagam Cie nie mów nic Łukaszowi. On ma ważny mecz nie chcę aby się martwił- mówiłam przez łzy
-Dobrze Weronisiu obiecuje- moja mama też płakała
Przywieźli mnie do lekarza i szybko wykonali badanie USG. Lekarz powiedział mi, że do końca ciąży będę musiała tutaj leżeć, aby donieść ciąże. Dostałam kroplówkę i ból po woli mijał. Cieszyłam się, że mojej małej nic nie jest, ale wiedziałam, że nie będę mogła wrócić do Dortmundu.
ŁUKASZ:
Wróciłem z meczu do moich teściów. Mecz zremisowaliśmy. Chciałem jak najszybciej być obok Werki.
-Łukasz Weronika jest w szpitalu- powiedział mi wujek
-Jak to czemu mi nie powiedzieliście wcześniej? - byłem tak strasznie wściekły
-Nie chciała Cię martwić przed meczem. Zawiozę Ci do niej
Do sali wpadłem jak oszalały.
-Boże Wera czemu ty mi nie powiedziałaś. Przecież Ty jesteś ważniejsza niż jakiś piepszony mecz. Rozumiesz to? - krzyczałem z tych wszystkich emocji
-Łukasz nie chciałam Cię martwić. Nic mi już nie jest. Po prostu będę musiała zostać tu do porodu
-To przeze mnie. To ja Ci kazałem lecieć tym cholernym samolotem, a nie powinnaś- zaczełęm płakać jak małe dziecko
-Kochanie już jest dobrze uspokój się. To nie Twoja wina. Mi i naszej córce nic nie zagraża.
-Kocham Cie i ją jesteście wszystkim - przytuliłem ją i pocałowałem.
----------------------------------------------------------------------------
Jestem mile zaskoczona ilością komentarzy. Chce wam powiedzieć moje kochane że dokończe bloga chociaż i tak zostało może z 3 rozdziały. Zapraszam do komentowania.
czwartek, 24 października 2013
ROZDZIAŁ 27
3 MIESIĄCE PÓŹNIEJ:
Jestem już w 5 miesiącu ciąży. Łukasz jest strasznie nadopiekuńczy, ale wiem, że zachowuje się tak z miłości dlatego mu to wybaczam. Nasi rodzice strasznie się cieszą, że zostaną dziadkami, a szczególnie ciocia, która będzie podwójną babcią jeżeli w ogóle można to tak nazwać. Jak na 5 miesiąc to mój brzuch za dużo nie urósł, więc się ciesze, ale żebym potem nie przytyła nie wiadomo ile bo będzie ciężko.
-Kochanie wychodź z łazienki bo spóźnimy się do lekarza.- ponaglił mnie Łukasz ponieważ idziemy dziś na wizytę dowiedzieć się o płeć dziecka.
-Już kochanie jestem.
-No na reszcie. Możemy iść?
-Oczywiście. Tylko wezmę torebkę
-Ja ją wezmę
-Łukasz błagam Cię torebka nie waży dużo. Na prawdę robisz się już meczący- pocałowałam go biorąc torebkę i wyszłam z mieszkania
Byliśmy już u mojej lekarki, która prowadzi ciąże. Położyłam się na fotelu i młoda kobieta wykonała badanie USG. Łukasz siedział obok mnie trzymając za rękę
-Proszę zobaczyć.- pokazała nam naszą małą istotkę. Wszystko było dokładnie widać. -z dzieckiem jest wszystko jak najlepszym porządku. Chcą państwo poznać płeć dziecka?
-Tak- odpowiedziałam
-Będą mieli państwo córeczkę- W Łukasza oczach pojawiły się łzy
-Kochanie będziemy mieli córcie - złapałam go mocniej za rękę
-Wiem kochanie i jestem strasznie szczęśliwy-pocałował mnie
Doktor nagrała nam krótki film z biciem serduszka naszej dziewczynki. Po wyjściu z przychodni pojechaliśmy na stadion ponieważ Łukasz miał trening. Na korytarzu spotkaliśmy Roberta, Kubę, Mario, Marco oraz trenera:
-Dzień dobry wszystkim- powiedziałam
-Chłopaki i trenerze będę miał córkę- Łukasz krzyczał na cały korytarz
-O to gratulacje- powiedział trener
-Jak będzie taka piękna jak mama to będziesz musiał pilnować- zaśmiał się Robert
-Po tacie była by jeszcze piękniejsza- powiedziała jakaś młoda dziewczyna, którą widzę po raz pierwszy. Wszyscy spojrzeli w jej stronę
-Chłopcy no i Weroniko chciałem wam przedstawić naszą nową sekretarkę- powiedział pan Klopp- Ma na imię Lisa. - Chłopcy się z nią przywitali.
-Cześć miło mi- powiedziałam i wyciągnęłam rękę, ale ona nawet nie raczyła odpowiedzieć.
-Może macie jakiś filmik tej ślicznotki? - zapytał trener
-Tak mamy. - opowiedziałam
-W takim razie chodźcie do mojego gabinetu to obejrzymy.
Łukasz usiadł przy komputerze i gadał oczywiście same głupoty, że niby tutaj mała machała, że się uśmiecha itp.
-Wiesz co Łukasz gadałeś na mnie, ale ja nie gadałem takich głupot jak ty- powiedział Mario
-No właśnie. Ty to już całkowicie zgłupiałeś- dokończył Marco, a ja się śmiałam ponieważ dokładnie tak samo uważałam
- No dobrze chłopcy do szatni- powiedział trener i w pokoju zostałam sama z Łukaszem
-Kochanie czy ja na prawdę tak się zachowuje jak oni?
-Zachowujesz się gorzej niż oni - potargałam jego włosy- Ale za to Cię kocham, leć już do szatni- pocałowałam go i poszłam do gabinetu Kingi.
-Cześć Kiniu
-Cześć Weruś. Chcę Ci coś powiedzieć.Razem z Grześkiem wyprowadzam się do Polski.
-Jak to? Dlaczego?
-Grześkowi nie przedłużyli umowy, mi z resztą też zaraz się kończy, a po drugie chcę moją córkę urodzić w Polsce.
-Rozumiem. Jeżeli tak wolisz to jestem z Tobą kochana- przytuliłam ją- Ja też będę miała córkę
-To świetnie. Widziałaś tą nową dziewczynę?
-Oj tak tą całą Lisę. Nawet nie podała mi ręki. Jest strasznie chamska- stwierdziłam
-No dokładnie. Ale podobno dostała pracę bo to kuzynka prezesa
-To wszystko wyjaśnia- zaśmiałam się
Po zakończonej rozmowie poszłam do domu nie chciało mi się czekać na Łukasz ponieważ kończył później.
ŁUKASZ:
Jestem tak bardzo szczęśliwy z tego, że będę miał córkę. Wiem, że trochę przesadzam ponieważ każdy mi to mówi, ale nic na to nie poradzę po prostu chcę dla Weronisi jak najlepiej. Po treningu i przebraniu się szedłem sobie korytarzem gdzie wpadła na mnie ta cała Lisa. Strasznie się na nią w kurzyłem, za to jak potraktowała Weronikę.
-Oj tak bardzo Cię przepraszam- powiedziała widać, że sobie to zaplanowała
-Nic się nie stało, ale następnym razem uważaj. Dobrze?
-Oj jaki jesteś nie przyjemny. Może pójdziemy na kawę?
- Nie nie pójdziemy. Zrozum kobieto mam żonę i nie długo będę miał córkę odczep się ode mnie i jeszcze raz zobaczę, że będziesz tak nie przyjemna dla moje żony to inaczej porozmawiamy. - jak najszybciej wyszedłem z klubu i pojechałem do domu gdzie czekała na mnie moja piękna żona.
-----------------------------------------------------------------------------
Cześć kochane. Tak mi się coś wydaje, że to opowiadanie czyta tylko Klaudia, ale chce wam powiedzieć, że i tak je skończę specjalnie dla niej :) Kochana dzięki że jesteś i komentujesz każdy rozdział jesteś wielka :) Jest to dla mnie duża motywacja:) przepraszam za mój błąd zamiast dodać rozdział 27 to dodałam 28 ale już poprawiłam ;)
STRÓJ WERONIKI:
Jestem już w 5 miesiącu ciąży. Łukasz jest strasznie nadopiekuńczy, ale wiem, że zachowuje się tak z miłości dlatego mu to wybaczam. Nasi rodzice strasznie się cieszą, że zostaną dziadkami, a szczególnie ciocia, która będzie podwójną babcią jeżeli w ogóle można to tak nazwać. Jak na 5 miesiąc to mój brzuch za dużo nie urósł, więc się ciesze, ale żebym potem nie przytyła nie wiadomo ile bo będzie ciężko.
-Kochanie wychodź z łazienki bo spóźnimy się do lekarza.- ponaglił mnie Łukasz ponieważ idziemy dziś na wizytę dowiedzieć się o płeć dziecka.
-Już kochanie jestem.
-No na reszcie. Możemy iść?
-Oczywiście. Tylko wezmę torebkę
-Ja ją wezmę
-Łukasz błagam Cię torebka nie waży dużo. Na prawdę robisz się już meczący- pocałowałam go biorąc torebkę i wyszłam z mieszkania
Byliśmy już u mojej lekarki, która prowadzi ciąże. Położyłam się na fotelu i młoda kobieta wykonała badanie USG. Łukasz siedział obok mnie trzymając za rękę
-Proszę zobaczyć.- pokazała nam naszą małą istotkę. Wszystko było dokładnie widać. -z dzieckiem jest wszystko jak najlepszym porządku. Chcą państwo poznać płeć dziecka?
-Tak- odpowiedziałam
-Będą mieli państwo córeczkę- W Łukasza oczach pojawiły się łzy
-Kochanie będziemy mieli córcie - złapałam go mocniej za rękę
-Wiem kochanie i jestem strasznie szczęśliwy-pocałował mnie
Doktor nagrała nam krótki film z biciem serduszka naszej dziewczynki. Po wyjściu z przychodni pojechaliśmy na stadion ponieważ Łukasz miał trening. Na korytarzu spotkaliśmy Roberta, Kubę, Mario, Marco oraz trenera:
-Dzień dobry wszystkim- powiedziałam
-Chłopaki i trenerze będę miał córkę- Łukasz krzyczał na cały korytarz
-O to gratulacje- powiedział trener
-Jak będzie taka piękna jak mama to będziesz musiał pilnować- zaśmiał się Robert
-Po tacie była by jeszcze piękniejsza- powiedziała jakaś młoda dziewczyna, którą widzę po raz pierwszy. Wszyscy spojrzeli w jej stronę
-Chłopcy no i Weroniko chciałem wam przedstawić naszą nową sekretarkę- powiedział pan Klopp- Ma na imię Lisa. - Chłopcy się z nią przywitali.
-Cześć miło mi- powiedziałam i wyciągnęłam rękę, ale ona nawet nie raczyła odpowiedzieć.
-Może macie jakiś filmik tej ślicznotki? - zapytał trener
-Tak mamy. - opowiedziałam
-W takim razie chodźcie do mojego gabinetu to obejrzymy.
Łukasz usiadł przy komputerze i gadał oczywiście same głupoty, że niby tutaj mała machała, że się uśmiecha itp.
-Wiesz co Łukasz gadałeś na mnie, ale ja nie gadałem takich głupot jak ty- powiedział Mario
-No właśnie. Ty to już całkowicie zgłupiałeś- dokończył Marco, a ja się śmiałam ponieważ dokładnie tak samo uważałam
- No dobrze chłopcy do szatni- powiedział trener i w pokoju zostałam sama z Łukaszem
-Kochanie czy ja na prawdę tak się zachowuje jak oni?
-Zachowujesz się gorzej niż oni - potargałam jego włosy- Ale za to Cię kocham, leć już do szatni- pocałowałam go i poszłam do gabinetu Kingi.
-Cześć Kiniu
-Cześć Weruś. Chcę Ci coś powiedzieć.Razem z Grześkiem wyprowadzam się do Polski.
-Jak to? Dlaczego?
-Grześkowi nie przedłużyli umowy, mi z resztą też zaraz się kończy, a po drugie chcę moją córkę urodzić w Polsce.
-Rozumiem. Jeżeli tak wolisz to jestem z Tobą kochana- przytuliłam ją- Ja też będę miała córkę
-To świetnie. Widziałaś tą nową dziewczynę?
-Oj tak tą całą Lisę. Nawet nie podała mi ręki. Jest strasznie chamska- stwierdziłam
-No dokładnie. Ale podobno dostała pracę bo to kuzynka prezesa
-To wszystko wyjaśnia- zaśmiałam się
Po zakończonej rozmowie poszłam do domu nie chciało mi się czekać na Łukasz ponieważ kończył później.
ŁUKASZ:
Jestem tak bardzo szczęśliwy z tego, że będę miał córkę. Wiem, że trochę przesadzam ponieważ każdy mi to mówi, ale nic na to nie poradzę po prostu chcę dla Weronisi jak najlepiej. Po treningu i przebraniu się szedłem sobie korytarzem gdzie wpadła na mnie ta cała Lisa. Strasznie się na nią w kurzyłem, za to jak potraktowała Weronikę.
-Oj tak bardzo Cię przepraszam- powiedziała widać, że sobie to zaplanowała
-Nic się nie stało, ale następnym razem uważaj. Dobrze?
-Oj jaki jesteś nie przyjemny. Może pójdziemy na kawę?
- Nie nie pójdziemy. Zrozum kobieto mam żonę i nie długo będę miał córkę odczep się ode mnie i jeszcze raz zobaczę, że będziesz tak nie przyjemna dla moje żony to inaczej porozmawiamy. - jak najszybciej wyszedłem z klubu i pojechałem do domu gdzie czekała na mnie moja piękna żona.
-----------------------------------------------------------------------------
Cześć kochane. Tak mi się coś wydaje, że to opowiadanie czyta tylko Klaudia, ale chce wam powiedzieć, że i tak je skończę specjalnie dla niej :) Kochana dzięki że jesteś i komentujesz każdy rozdział jesteś wielka :) Jest to dla mnie duża motywacja:) przepraszam za mój błąd zamiast dodać rozdział 27 to dodałam 28 ale już poprawiłam ;)
STRÓJ WERONIKI:
niedziela, 20 października 2013
ROZDZIAŁ 26
Weszłam do gabinetu gdzie była młoda lekarka:
-Dzień dobry- powiedziałam nie pewnie
-Dzień dobry. Zapraszam panią na fotel- wskazał mi ręką.
Położyłam się i podciągnęłam moją bluzkę. Lekarka polała mój brzuch strasznie zimnym żelem i przyłożyła aparaturę do mojego brzucha. Chwile czekałam za nim cokolwiek powiedziała:
-Gratuluje pani. Jest pani w ciąży początek drugiego miesiąca- uśmiechnęła się do mnie, a ja uroniłam łzy z szczęścia. Od razu pokochałam to dziecko.- Proszę nie płakać.
-Ja po prostu, ze szczęścia- uśmiechnęłam się
-Proszę się wytrzeć i ubrać. Wydrukować pani zdjęcia?
-Tak po proszę.
Doktor wypisała mi jeszcze receptę na witaminy dla kobiet w ciąży i mogłam opuścić gabinet. Nie wiedziałam co mam ze sobą zrobić. Więc zadzwoniłam do Julki i jej powiedziałam bardzo się cieszyła. Po zakończonej rozmowie. Szybko pobiegłam na stadion gdzie Łukasz miał trening.
-Uważaj bo się zabijesz- powiedział Kevin
-Nie martw się nic mi nie będzie. Kinga jest u siebie?
-Jest, ale ja myślałem, że ty do Łukasza.
-Myślenie Ci nie wychodzi- zaśmiałam się i poszłam do Kingi
Weszłam do jej gabinetu. Kinga bardzo się ucieszyła gdy mnie zobaczyła:
-Wercia jak dobrze, że Cię widzę. Muszę Ci coś powiedzieć- cała tryskała pozytywną energią
-Ja też muszę Ci coś powiedzieć, ale Ty mów pierwsza.
-Werka jestem w ciąży.
-Aaaa to super bo ja też- krzyknęłam na cały głos Kinga do mnie podbiegła i mnie przytuliła
-Jejku, ale my mamy szczęście. tak bardzo się cieszę
-Ja też, że będę mamą i ciocią- zaśmiałam się - który miesiąc?
-Drugi, a ty?
-początek drugiego. Grzesiek wie?
-Tak wie powiedziałam mu wczoraj.
-Łukasz nie wie bo dziś właśnie się dowiedziałam. Trochę się boje mu powiedzieć
-Weź przestań będzie latał jak małe dziecko ze szczęścia. Może powiemy mu to teraz po treningu co ty na to razem?
-Ok może być
Wyszłyśmy od Kingi z pokoju i poszłyśmy na murawę:
-Dzień dobry Weroniko- przywitała mnie Klopp
-Dzień dobry. Możemy chwilę popatrzeć ?
-Możecie. Teraz patrzcie jak daje im wycisk- zaśmiał się- no chłopcy teraz dobieramy się w drużyny i gramy.
Łukasz jak mnie zobaczył uśmiechał się a ja odwzajemniałam miły gest. Po treningu. Na murawie został Łukasz, Robert, Kuba, Mario i Marco. Kinga podeszła do Łukasza
-Łukasz mogę Cię na chwile poprosić? - Łukasz podszedł do nas bliżej- Chciałam Ci powiedzieć, że będziesz wujkiem.
-Kochana to świetnie. Gratulacje.- pocałowała ją i przytulił
-Dziękuje, ale chyba sobie też je możesz złożyć- Łukasz spojrzał na mnie i do mnie podszedł.
-Kochanie czy Ty?
-Tak Łukasz będziesz tatą- Łukasz wziął mnie na ręce i obrócił raz wokół własnej osi.- Boże będę Ojcem- krzyknął z całej siły. Chłopcy do nas podeszli i Kuba wziął mnie na ręce i zaczął podrzucać- Ej przestańcie- zabrał mnie od niego i mocno przytulił- Teraz jestem najszczęśliwszym facetem pod słońcem. Kocham Cię- nie mogłam nic wydusić po prostu się popłakałam- Ej nie płacz słońce
-Kochanie to ze szczęścia. Kocham Cię- pocałowałam go
Chłopcy nam pogratulowali i poszliśmy do domu. Po wspólnej kolacji. Leżeliśmy razem w sypialni:
-Pokazać Ci coś? - zapytałam
-No oczywiście- wyjęłam z torebki zdjęcie USG
-To jest nasze dziecko Łukasz- popatrzyłam mu w oczy, a on mnie pocałował
-Dziękuje Ci, że jesteś ze mną ...
------------------------------------------------------------------------
Cześć moje drogie dodaje ten rozdział ponieważ mam dobry humor i dobrze mi się pisało. Teraz kolejny dodam jak będzie przynajmniej 3 komentarze jak nie to kończę pisanie.
STRÓJ WERKI:
-Dzień dobry- powiedziałam nie pewnie
-Dzień dobry. Zapraszam panią na fotel- wskazał mi ręką.
Położyłam się i podciągnęłam moją bluzkę. Lekarka polała mój brzuch strasznie zimnym żelem i przyłożyła aparaturę do mojego brzucha. Chwile czekałam za nim cokolwiek powiedziała:
-Gratuluje pani. Jest pani w ciąży początek drugiego miesiąca- uśmiechnęła się do mnie, a ja uroniłam łzy z szczęścia. Od razu pokochałam to dziecko.- Proszę nie płakać.
-Ja po prostu, ze szczęścia- uśmiechnęłam się
-Proszę się wytrzeć i ubrać. Wydrukować pani zdjęcia?
-Tak po proszę.
Doktor wypisała mi jeszcze receptę na witaminy dla kobiet w ciąży i mogłam opuścić gabinet. Nie wiedziałam co mam ze sobą zrobić. Więc zadzwoniłam do Julki i jej powiedziałam bardzo się cieszyła. Po zakończonej rozmowie. Szybko pobiegłam na stadion gdzie Łukasz miał trening.
-Uważaj bo się zabijesz- powiedział Kevin
-Nie martw się nic mi nie będzie. Kinga jest u siebie?
-Jest, ale ja myślałem, że ty do Łukasza.
-Myślenie Ci nie wychodzi- zaśmiałam się i poszłam do Kingi
Weszłam do jej gabinetu. Kinga bardzo się ucieszyła gdy mnie zobaczyła:
-Wercia jak dobrze, że Cię widzę. Muszę Ci coś powiedzieć- cała tryskała pozytywną energią
-Ja też muszę Ci coś powiedzieć, ale Ty mów pierwsza.
-Werka jestem w ciąży.
-Aaaa to super bo ja też- krzyknęłam na cały głos Kinga do mnie podbiegła i mnie przytuliła
-Jejku, ale my mamy szczęście. tak bardzo się cieszę
-Ja też, że będę mamą i ciocią- zaśmiałam się - który miesiąc?
-Drugi, a ty?
-początek drugiego. Grzesiek wie?
-Tak wie powiedziałam mu wczoraj.
-Łukasz nie wie bo dziś właśnie się dowiedziałam. Trochę się boje mu powiedzieć
-Weź przestań będzie latał jak małe dziecko ze szczęścia. Może powiemy mu to teraz po treningu co ty na to razem?
-Ok może być
Wyszłyśmy od Kingi z pokoju i poszłyśmy na murawę:
-Dzień dobry Weroniko- przywitała mnie Klopp
-Dzień dobry. Możemy chwilę popatrzeć ?
-Możecie. Teraz patrzcie jak daje im wycisk- zaśmiał się- no chłopcy teraz dobieramy się w drużyny i gramy.
Łukasz jak mnie zobaczył uśmiechał się a ja odwzajemniałam miły gest. Po treningu. Na murawie został Łukasz, Robert, Kuba, Mario i Marco. Kinga podeszła do Łukasza
-Łukasz mogę Cię na chwile poprosić? - Łukasz podszedł do nas bliżej- Chciałam Ci powiedzieć, że będziesz wujkiem.
-Kochana to świetnie. Gratulacje.- pocałowała ją i przytulił
-Dziękuje, ale chyba sobie też je możesz złożyć- Łukasz spojrzał na mnie i do mnie podszedł.
-Kochanie czy Ty?
-Tak Łukasz będziesz tatą- Łukasz wziął mnie na ręce i obrócił raz wokół własnej osi.- Boże będę Ojcem- krzyknął z całej siły. Chłopcy do nas podeszli i Kuba wziął mnie na ręce i zaczął podrzucać- Ej przestańcie- zabrał mnie od niego i mocno przytulił- Teraz jestem najszczęśliwszym facetem pod słońcem. Kocham Cię- nie mogłam nic wydusić po prostu się popłakałam- Ej nie płacz słońce
-Kochanie to ze szczęścia. Kocham Cię- pocałowałam go
Chłopcy nam pogratulowali i poszliśmy do domu. Po wspólnej kolacji. Leżeliśmy razem w sypialni:
-Pokazać Ci coś? - zapytałam
-No oczywiście- wyjęłam z torebki zdjęcie USG
-To jest nasze dziecko Łukasz- popatrzyłam mu w oczy, a on mnie pocałował
-Dziękuje Ci, że jesteś ze mną ...
------------------------------------------------------------------------
Cześć moje drogie dodaje ten rozdział ponieważ mam dobry humor i dobrze mi się pisało. Teraz kolejny dodam jak będzie przynajmniej 3 komentarze jak nie to kończę pisanie.
STRÓJ WERKI:
czwartek, 17 października 2013
ROZDZIAŁ 25
Wylądowaliśmy na lotnisku w Dortmundzie . Miała być po nas Julka, ale zamiast jej zobaczyliśmy Mario z Marcelem. Chłopczyk ledwo co do nas biegł bo nie dawno nauczył się chodzić:
-Cześć mój skarbeczku- Werka wzięła małego na ręce.
-Cześć wam- podszedł do nas Mario- U jak ładnie wyglądasz i ta opalenizna- skierował się Mario do Wery
-Dziękuje Ci. Czemu Julki nie ma?
-Musiał jechać do pracy wezwali ją. Dlatego ja jestem.- Julka i Wera pracują razem jednym z państwowych gabinetów stomatologicznych w Dortmundzie. Ania natomiast została z Matem w domu.
Poszliśmy do samochodu:
-Mario?
-Tak?
-Czy mógłbyś mnie zawieść do pracy? Pomogę Julce i szybciej do was dołączymy- powiedziała Wercia.
-Ale kochanie na pewno jesteś zmęczona. - powiedziałem
-Ciekawe czym? Leżeniem na plaży i spędzaniem czasu z takim wspaniałym mężem jak ty?
-No dobrze to się zgadzam.
WERONIKA:
Chłopy mnie podwieźli do pracy. Poszłam na naszą recepcje w pracy gdzie siedziała miła starsza pani Nina.
-Dzień dobry pani- przywitałam się
-Dzień dobry dziecko. Jak było na wakacjach?
-Świetnie. Gdzie jest....- chciałam zapytać o Julkę, ale akurat wyszła z gabinetu.
-Jejku Werka jesteś- przytuliła mnie na przywitanie.- Mów jak było
-Cudownie. Śliczne widoki i Łukaszek wspaniały.
-No tak on zawsze był wspaniały. Przepraszam, że was nie zabrałam z lotniska, ale wezwali mnie i nie miałam co zrobić
-No co Ty nie ma za co rozumiem. A dużo masz pacjentów?
-Jeszcze czterech
-To ja mogę przyjąć pacjenta będzie szybciej co Ty na to?
-Świetnie.
Przebrałam się jak najszybciej i zaprosiłam pacjenta do siebie. Wykonałam moją prace i po zakończonych czynnościach powrotem się przebrałam. Wyszłam z Julką z gabinetu i ruszyłyśmy w stronę domu Julki i Mario:
-Co tak długo? Myślałem, że was już nie będzie- zaśmiał się Mario
-Musiałyśmy przyjąć pacjentów kochanie- powiedziała Julka- A gdzie Łukasz?
-A bawi się z Marcelkiem. Może zrobimy coś na kolacje?
-No to chodź do kuchni- poprosiła go Julka i tak zrobili.
Ja poszłam do Łukasza:
-I jak?
-Dobrze mały prawie zasypia- powiedział szeptem. Tak ślicznie wyglądał kołysając go delikatnie na rączkach.
-Kocham Cie Łukasz ty jesteś taki troskliwy.
-Ja ciebie też słońce.- położył małego do łóżeczka i wyszliśmy z pokoju.
Po zjedzonej kolacji wróciliśmy do domu
MIESIĄC PÓŹNIEJ:
Od samego rana trochę źle się czułam, ale poszłam do pracy tak jak zawsze. Przywitałam się z panią Niną i się przebrałam,aby być gotową do pracy. Wyszłam z gabinetu po karty pacjentów. Na korytarzu jeszcze nikogo nie było oprócz pani Niny i Julki. Zakręciło mi się w głowie i straciłam równowagę. Julka do mnie podbiegła i mówiła po polski z resztą jak zawsze rozmawiamy między sobą.
-Boże Wera co Ci jest? - złapała mnie i posadziła na krześle. - Musisz iść do lekarza zrobić badania.
-Julka ja chyba wiem co mi jest. - złapałam ją za rękę
-No to co ?
-Ja chyba jestem w ciąży tak czuje kobieta o tym wie- od ponad 2 tygodni spóźnia mi się okres i źle się czuje więc tak pomyślałam
-Wera w takim razie musisz to sprawdzić. Ja Cię zastąpię, a ty leć na dół do przygodni i wykonaj USG.
-Na prawdę byś to zrobiła?
-No tak czubku. Dla ciebie wszytko. Przebierz się i leć.
Tak też zrobiłam przebrałam się i poszłam do przychodni na dół aby dowiedzieć się czy mam racje...
------------------------------------------------------------------------------
Cześć kochane mam nadzieje że tydzień mija wam fajne ;) dodaje kolejny ponieważ dobrze mi się piszę. Ma, nadzieje że pozytywnie go oceniacie i wyrazicie swoje opinie w komentarzach ;) Pozdrawiam i całuje Lena :*
-Cześć mój skarbeczku- Werka wzięła małego na ręce.
-Cześć wam- podszedł do nas Mario- U jak ładnie wyglądasz i ta opalenizna- skierował się Mario do Wery
-Dziękuje Ci. Czemu Julki nie ma?
-Musiał jechać do pracy wezwali ją. Dlatego ja jestem.- Julka i Wera pracują razem jednym z państwowych gabinetów stomatologicznych w Dortmundzie. Ania natomiast została z Matem w domu.
Poszliśmy do samochodu:
-Mario?
-Tak?
-Czy mógłbyś mnie zawieść do pracy? Pomogę Julce i szybciej do was dołączymy- powiedziała Wercia.
-Ale kochanie na pewno jesteś zmęczona. - powiedziałem
-Ciekawe czym? Leżeniem na plaży i spędzaniem czasu z takim wspaniałym mężem jak ty?
-No dobrze to się zgadzam.
WERONIKA:
Chłopy mnie podwieźli do pracy. Poszłam na naszą recepcje w pracy gdzie siedziała miła starsza pani Nina.
-Dzień dobry pani- przywitałam się
-Dzień dobry dziecko. Jak było na wakacjach?
-Świetnie. Gdzie jest....- chciałam zapytać o Julkę, ale akurat wyszła z gabinetu.
-Jejku Werka jesteś- przytuliła mnie na przywitanie.- Mów jak było
-Cudownie. Śliczne widoki i Łukaszek wspaniały.
-No tak on zawsze był wspaniały. Przepraszam, że was nie zabrałam z lotniska, ale wezwali mnie i nie miałam co zrobić
-No co Ty nie ma za co rozumiem. A dużo masz pacjentów?
-Jeszcze czterech
-To ja mogę przyjąć pacjenta będzie szybciej co Ty na to?
-Świetnie.
Przebrałam się jak najszybciej i zaprosiłam pacjenta do siebie. Wykonałam moją prace i po zakończonych czynnościach powrotem się przebrałam. Wyszłam z Julką z gabinetu i ruszyłyśmy w stronę domu Julki i Mario:
-Co tak długo? Myślałem, że was już nie będzie- zaśmiał się Mario
-Musiałyśmy przyjąć pacjentów kochanie- powiedziała Julka- A gdzie Łukasz?
-A bawi się z Marcelkiem. Może zrobimy coś na kolacje?
-No to chodź do kuchni- poprosiła go Julka i tak zrobili.
Ja poszłam do Łukasza:
-I jak?
-Dobrze mały prawie zasypia- powiedział szeptem. Tak ślicznie wyglądał kołysając go delikatnie na rączkach.
-Kocham Cie Łukasz ty jesteś taki troskliwy.
-Ja ciebie też słońce.- położył małego do łóżeczka i wyszliśmy z pokoju.
Po zjedzonej kolacji wróciliśmy do domu
MIESIĄC PÓŹNIEJ:
Od samego rana trochę źle się czułam, ale poszłam do pracy tak jak zawsze. Przywitałam się z panią Niną i się przebrałam,aby być gotową do pracy. Wyszłam z gabinetu po karty pacjentów. Na korytarzu jeszcze nikogo nie było oprócz pani Niny i Julki. Zakręciło mi się w głowie i straciłam równowagę. Julka do mnie podbiegła i mówiła po polski z resztą jak zawsze rozmawiamy między sobą.
-Boże Wera co Ci jest? - złapała mnie i posadziła na krześle. - Musisz iść do lekarza zrobić badania.
-Julka ja chyba wiem co mi jest. - złapałam ją za rękę
-No to co ?
-Ja chyba jestem w ciąży tak czuje kobieta o tym wie- od ponad 2 tygodni spóźnia mi się okres i źle się czuje więc tak pomyślałam
-Wera w takim razie musisz to sprawdzić. Ja Cię zastąpię, a ty leć na dół do przygodni i wykonaj USG.
-Na prawdę byś to zrobiła?
-No tak czubku. Dla ciebie wszytko. Przebierz się i leć.
Tak też zrobiłam przebrałam się i poszłam do przychodni na dół aby dowiedzieć się czy mam racje...
------------------------------------------------------------------------------
Cześć kochane mam nadzieje że tydzień mija wam fajne ;) dodaje kolejny ponieważ dobrze mi się piszę. Ma, nadzieje że pozytywnie go oceniacie i wyrazicie swoje opinie w komentarzach ;) Pozdrawiam i całuje Lena :*
poniedziałek, 14 października 2013
ROZDZIAŁ 24
W mieszkaniu byli już Marco z Mario oraz chłopacy, Grzesiek i Agata.
-Wera Łukasz i Kuba już podjechali musimy do nich wyjść- powiedziała Kinga
Wyszłam z mieszkania i podeszłam do Łukasza. Zastanawiałam się co powie na mój wygląd, sukienkę, fryzurę. Stał tak i się we mnie patrzył
-Weronisiu ja nie wiem co mam powiedzieć....Boże aż mnie zatkało. Wyglądasz ślicznie. Jesteś najpiękniejszą kobietą na ziemi. Kocham Cię.- strasznie się wzruszyłam
-Jejku Łukasz tak bardzo Cię kocham
-Dobra dosyć tych czułości do mieszkania bo nie zdążycie na ślub- ponaglił nas Kuba- Wercia ślicznie wyglądasz- puścił mi oczko
Weszłam z Łukaszem do domu i uklękliśmy do błogosławieństwa przez rodziców. Na końcu błogosławił nas mój tata. Wstaliśmy i tata mocno mnie przytulił i powiedział, że bardzo kocha. Podszedł również do Łukasza i powiedział mu: ,,Dla mnie zawsze będziesz mistrzem Łukaszku bardzo Cię kocham bo jesteś moim bratankiem i cieszę się, że Weronika będzie miła takiego męża. Opiekuj się nią. " W tedy wiedziałam, że między tatą a Piszczkiem na stał spokój byłam podwójnie szczęśliwa.
ŁUKASZ:
Siedzieliśmy w kościele za nami siedział Kuba z Kingą ponieważ są Świadkami. Ksiądz poprosił nas o przysięgę małżeńską;
-Ja Łukasz biorę Ciebie Weroniko za żonę i ślubuje Ci miłość wierność oraz uczciwość małżeńską o raz to, że nie o puszczę Cię aż do śmierci. - widziałem ogromne wzruszenie Weroniki po policzku poleciało jej kilka łez które wytarłem opuszkami palców.
-Ja Weronika biorę Ciebie o to Łukaszu za męża i ślubuje Ci miłość wierność oraz uczciwość małżeńską i oraz ro, że nie opuszczę Cię aż do śmierci. - powiedziała łamiącym głosem
-Ogłaszam was o to małżeństwem co Bóg złączył człowiek niech nie rozdziela...- powiedział ksiądz
Po całej ceremonii udaliśmy się do domu weselnego pod warszawą. Nasz droga była pełna szczęścia i radości Weronika cały czas się uśmiechała. Goście trąbili przez całą drogę. Gdy byliśmy na miejscu przeniosłem Wercie przez próg, a następnie zaczęliśmy pić nasze zdrowie. Po chwili był pierwszy taniec. Naszą wspólną piosenką była piosenka Sylwii Grzeszczak ,,Księżniczka". Tańczyliśmy przytuleni do siebie
-Kocham Cię skarbie- powiedziała do mnie i pocałowała mnie
-Ja Ciebie też jesteś moim największym skarbem kochanie
6 GODZIN PÓŹNIEJ :
Była już godzina 1 w nocy wszyscy dobrze się bawili, a szczególnie Mario z Marco:
-Ej a co powiedziałeś Julce? -zapytał się Robert Mario
-Nie martw się spałem w sypialni. Powiedziałem jej prawdę.
-A ty znasz prawdę ? - zapytał z ironią Mario
-No właśnie ty chyba nic nie pamiętasz- Stwierdziłem
-Powiedziałem, że po prostu się po biłem z jakimś kolesiem. Powiem wam, że nie chce poznać prawdy
-O czym tak plotkujecie? -zapytały dziewczyny
-A nic tak sobie gadamy- powiedział Kuba
- W takim razie chodź kochanie zatańczymy- Agata wzięła Kubę do tańca
-Braciszku może zatańczysz w końcu z siostrą- zaśmiała się Kinga
-No chodź ty moja siostro. A ty kochanie czekaj na mnie bo zaraz zatańczymy- powiedziałem do Wery
-Już za późno bo ta piękna dama tańczy ze mną- Grzesiek wziął Werę i zaczęli tańczyć
4 DNI PÓŹNIEJ:
Właśnie spacerujemy sobie brzegiem morza przy zachodzie słońca. Fale delikatnie dotykają naszych stóp. Jesteśmy w podróży poślubnej na Sycylii niestety jutro o 14 wylatujemy do Dortmundu. Spacerowaliśmy tak bardzo długo aż w końcu się ściemniło.
-Może położymy się tu na plaży? - zapytałem
-Mam koc w torbie to go położę- też tak zrobiła.
Położyliśmy się na kocu i patrzyliśmy w niebo. Było takie piękne na którym było pełno gwiazd. Noc była bardzo ciepła:
-O, Łukasz zobacz! Spadająca gwiazda. Pomyśl sobie życzenie- powiedziała patrząc w niebo
-Nie muszę- w tedy spojrzała na mnie - ono już się spełniło.- spojrzała na mnie swoimi pięknymi oczami
-Jesteś kochany. Obiecaj mi, że nie pokochasz innej...
-Nie mogę- zaśmiałem się
-Dlaczego?
-Bo na pewno pojawi się inna, którą będę kochał tak jak ciebie.-Wera miła minę nie zbyt wesołą- ale ona będzie do Ciebie mówić ,,mamusiu"- pocałowałem ją w usta
-Kocham cię i to bardzo. - pocałowała mnie jeszcze raz
Leżeliśmy tak na plaży aż zasnęliśmy wtuleni w siebie. Promienie słońca wybudziły mnie z mojego snu. pierwsze co zrobiłem pocałowałem Wercie w policzek i zobaczyłem godzinę była 9:
-Weruś kochanie wstawaj musimy iść do hotelu
-Boże Łukasz my tu spaliśmy? - zacząłem się śmiać
-Tak skarbie. Ale musimy już iść się spakować.
Zabraliśmy koc i swoje rzeczy. Ruszyliśmy do hotelu. Każde z nas wyszykowało się i poszliśmy do hotelowej restauracji na śniadanie. Po powrocie spakowaliśmy swoje ubrania. Werka poszła na balon:
-Ale tu pięknie- wzięła głęboki oddech i zamknęła oczy, a ja ją obiełem w pasie
-Obiecuje Ci, że jeszcze tu wrócimy, ale we trójkę. - pocałowałem ją
-Głupi jesteś, ale za to Cię kocham.
-I dlatego za mnie wyszłaś skarbie - bardzo lubiłem się z nią droczyć
--------------------------------------------------------------------------
Cześć moje kochane dodaje kolejny rozdział ponieważ mam wenę na kolejne rozdziały. Proszę też również o komentowanie :) Jeżeli macie jakieś pytania do bohaterów czy bohatera to zadajcie je w komentarzu. Może ułatwi wam to zrozumienie nie których sytuacji :)
Pozdrawiam Ciepło Lena :*
SUKNIA ŚLUBNA WERONIKI:
-Wera Łukasz i Kuba już podjechali musimy do nich wyjść- powiedziała Kinga
Wyszłam z mieszkania i podeszłam do Łukasza. Zastanawiałam się co powie na mój wygląd, sukienkę, fryzurę. Stał tak i się we mnie patrzył
-Weronisiu ja nie wiem co mam powiedzieć....Boże aż mnie zatkało. Wyglądasz ślicznie. Jesteś najpiękniejszą kobietą na ziemi. Kocham Cię.- strasznie się wzruszyłam
-Jejku Łukasz tak bardzo Cię kocham
-Dobra dosyć tych czułości do mieszkania bo nie zdążycie na ślub- ponaglił nas Kuba- Wercia ślicznie wyglądasz- puścił mi oczko
Weszłam z Łukaszem do domu i uklękliśmy do błogosławieństwa przez rodziców. Na końcu błogosławił nas mój tata. Wstaliśmy i tata mocno mnie przytulił i powiedział, że bardzo kocha. Podszedł również do Łukasza i powiedział mu: ,,Dla mnie zawsze będziesz mistrzem Łukaszku bardzo Cię kocham bo jesteś moim bratankiem i cieszę się, że Weronika będzie miła takiego męża. Opiekuj się nią. " W tedy wiedziałam, że między tatą a Piszczkiem na stał spokój byłam podwójnie szczęśliwa.
ŁUKASZ:
Siedzieliśmy w kościele za nami siedział Kuba z Kingą ponieważ są Świadkami. Ksiądz poprosił nas o przysięgę małżeńską;
-Ja Łukasz biorę Ciebie Weroniko za żonę i ślubuje Ci miłość wierność oraz uczciwość małżeńską o raz to, że nie o puszczę Cię aż do śmierci. - widziałem ogromne wzruszenie Weroniki po policzku poleciało jej kilka łez które wytarłem opuszkami palców.
-Ja Weronika biorę Ciebie o to Łukaszu za męża i ślubuje Ci miłość wierność oraz uczciwość małżeńską i oraz ro, że nie opuszczę Cię aż do śmierci. - powiedziała łamiącym głosem
-Ogłaszam was o to małżeństwem co Bóg złączył człowiek niech nie rozdziela...- powiedział ksiądz
Po całej ceremonii udaliśmy się do domu weselnego pod warszawą. Nasz droga była pełna szczęścia i radości Weronika cały czas się uśmiechała. Goście trąbili przez całą drogę. Gdy byliśmy na miejscu przeniosłem Wercie przez próg, a następnie zaczęliśmy pić nasze zdrowie. Po chwili był pierwszy taniec. Naszą wspólną piosenką była piosenka Sylwii Grzeszczak ,,Księżniczka". Tańczyliśmy przytuleni do siebie
-Kocham Cię skarbie- powiedziała do mnie i pocałowała mnie
-Ja Ciebie też jesteś moim największym skarbem kochanie
6 GODZIN PÓŹNIEJ :
Była już godzina 1 w nocy wszyscy dobrze się bawili, a szczególnie Mario z Marco:
-Ej a co powiedziałeś Julce? -zapytał się Robert Mario
-Nie martw się spałem w sypialni. Powiedziałem jej prawdę.
-A ty znasz prawdę ? - zapytał z ironią Mario
-No właśnie ty chyba nic nie pamiętasz- Stwierdziłem
-Powiedziałem, że po prostu się po biłem z jakimś kolesiem. Powiem wam, że nie chce poznać prawdy
-O czym tak plotkujecie? -zapytały dziewczyny
-A nic tak sobie gadamy- powiedział Kuba
- W takim razie chodź kochanie zatańczymy- Agata wzięła Kubę do tańca
-Braciszku może zatańczysz w końcu z siostrą- zaśmiała się Kinga
-No chodź ty moja siostro. A ty kochanie czekaj na mnie bo zaraz zatańczymy- powiedziałem do Wery
-Już za późno bo ta piękna dama tańczy ze mną- Grzesiek wziął Werę i zaczęli tańczyć
4 DNI PÓŹNIEJ:
Właśnie spacerujemy sobie brzegiem morza przy zachodzie słońca. Fale delikatnie dotykają naszych stóp. Jesteśmy w podróży poślubnej na Sycylii niestety jutro o 14 wylatujemy do Dortmundu. Spacerowaliśmy tak bardzo długo aż w końcu się ściemniło.
-Może położymy się tu na plaży? - zapytałem
-Mam koc w torbie to go położę- też tak zrobiła.
Położyliśmy się na kocu i patrzyliśmy w niebo. Było takie piękne na którym było pełno gwiazd. Noc była bardzo ciepła:
-O, Łukasz zobacz! Spadająca gwiazda. Pomyśl sobie życzenie- powiedziała patrząc w niebo
-Nie muszę- w tedy spojrzała na mnie - ono już się spełniło.- spojrzała na mnie swoimi pięknymi oczami
-Jesteś kochany. Obiecaj mi, że nie pokochasz innej...
-Nie mogę- zaśmiałem się
-Dlaczego?
-Bo na pewno pojawi się inna, którą będę kochał tak jak ciebie.-Wera miła minę nie zbyt wesołą- ale ona będzie do Ciebie mówić ,,mamusiu"- pocałowałem ją w usta
-Kocham cię i to bardzo. - pocałowała mnie jeszcze raz
Leżeliśmy tak na plaży aż zasnęliśmy wtuleni w siebie. Promienie słońca wybudziły mnie z mojego snu. pierwsze co zrobiłem pocałowałem Wercie w policzek i zobaczyłem godzinę była 9:
-Weruś kochanie wstawaj musimy iść do hotelu
-Boże Łukasz my tu spaliśmy? - zacząłem się śmiać
-Tak skarbie. Ale musimy już iść się spakować.
Zabraliśmy koc i swoje rzeczy. Ruszyliśmy do hotelu. Każde z nas wyszykowało się i poszliśmy do hotelowej restauracji na śniadanie. Po powrocie spakowaliśmy swoje ubrania. Werka poszła na balon:
-Ale tu pięknie- wzięła głęboki oddech i zamknęła oczy, a ja ją obiełem w pasie
-Obiecuje Ci, że jeszcze tu wrócimy, ale we trójkę. - pocałowałem ją
-Głupi jesteś, ale za to Cię kocham.
-I dlatego za mnie wyszłaś skarbie - bardzo lubiłem się z nią droczyć
--------------------------------------------------------------------------
Cześć moje kochane dodaje kolejny rozdział ponieważ mam wenę na kolejne rozdziały. Proszę też również o komentowanie :) Jeżeli macie jakieś pytania do bohaterów czy bohatera to zadajcie je w komentarzu. Może ułatwi wam to zrozumienie nie których sytuacji :)
Pozdrawiam Ciepło Lena :*
SUKNIA ŚLUBNA WERONIKI:
STROJE WERY:
piątek, 11 października 2013
ROZDZIAŁ 23
WERONIKA:
Jestem w Polsce a konkretniej w mieszkaniu Kuby i Agaty ponieważ wczoraj miałam wieczór panieński:
-Jejku dziewczyny, ale mnie głowa boli nigdy tak nie miałam- powiedziała Kinga
-No ładnie się bawiłaś tańcząc na rurze- odpowiedziałam
-Wera weź mnie nie dołuj
-Ej a gdzie my w ogóle jesteśmy- zapytała Ania, a ja nie mogłam wytrzymać ze śmiechu, że ona nawet nie wie gdzie jest
-To Ty też się zabawiłaś moja droga jesteśmy i Agaty i Kuby w mieszkaniu- odpowiedziałam
Do drzwi zadzwonił dzwonek. Oczywiście wszystkie zaczęły stękać, że za głośno. Agata wstała i poszła otworzyć:
-Mamusiu- krzyknęła Oliwka.Którą przyprowadziła babcia.
-Cześć skarbie. Mamo miałaś ją przyprowadzić o 14- powiedziała Agata
-Córciu jest już 15. Ja muszę już iść bo mam lekarza na 16. Trzymaj się
-Boże dziewczyny jest już 15
-Jak to przecież...- nie uwierzyłam, ale zobaczyłam na zegarek i to była prawda- Kinga wstawaj musimy jechać do domu i to jak najszybciej przecież jutro mam ślub
-Spokojnie zdążysz przecież masz wszystko zapięte na ostatni guzik
-Ale ja muszę odpocząć doprowadzić się do kultury. Zobacz jak ja wyglądam
-Daj spokój. Zobacz jak my wyglądamy. Ty przynajmniej jakiś umiar miałaś - powiedziała Julka
-Dobra zabieram rzeczy i idziemy. - powiedziała Kinia
ŁUKASZ:
-Łukasz wstawaj mamy samolot za 2 godziny no szybko- krzyczał na mnie Kuba
- No już wstaje- wstałem i poszłem do łazienki.
Mój wieczór kawalerski zakończył się o 5 rano był na prawdę świetnie. Kuba z Mario na prawdę się postarali. Było dużo ładnych dziewczyn, ale żadna nie była tak piękna jak moja Wercia. Wyszedłem z łazienki i zjadłem śniadanie i jak najszybciej pojechaliśmy na lotnisko.
3 GODZINY PÓŹNIEJ:
-Ciekawe Kuba jak wytłumaczysz Agacie siniaka na ręku- zaśmiał się Mario
-Ja jak założę koszulę to moje go nie będzie widać, ale za to twojego na oku to będzie widać z daleka- zaśmiał się Kuba, w tedy popatrzyłem na Mario, który rzeczywiście miał siniaka na oku
-Co Ty gadasz przecież ja nic nie mam- oburzył się Mario
-A widziałeś się w lustrze- spytał Robert-Kuba podał mu telefon, aby mógł się spojrzeć
-Ja nie mogę co mi sie stało. Jejku co ja powiem Julce- był cały przerażony
-Pantoflarz - zaczął się z niego śmiać Marco- Było trzeba nie bić się z mięśniakiem. Tylko grzecznie siedzieć
W końcu wylądowaliśmy była godzina 16 i najpierw pojechaliśmy odwieść Mario i Marco do Ani domu gdzie była też Julka z dzieciakami:
-Kochanie jak dobrze Cię widzieć- krzyknęła Julka rzucając się na Mario
-Ja też się cieszę skarbie -pocałował ją
-Jejku Mario co ty masz ?
-A nic.- powiedział zmieszany,a każdy się z niego śmiał
-Powiedz mi bo jak nie to będziesz spał w salonie.
-A mogę wytłumaczyć Ci w domu. Przepraszam was, ale ja już idę do domu- Mario szybko wszedł do domu.
W końcu byłem w moim starym, domu. Kuba u mnie nocuje po to, aby pomóc mi w jutrzejszym dniu.
WERONIKA:
Byłam już w domu z Kingą i zadzwonił do mnie Łukasz:
-Cześć skarbie. Ja już jestem w Polsce. I chciałbym Cię dziś zobaczyć nie widziałem Cię 4 dni.Tęsknie strasznie, ale mama mówi, żebym wytrzymał do jutra
-Cześć. Ja tak samo tęsknie kochanie. Jutro się zobaczymy. Bardzo Cię kocham. Łukasz?
-Tak?
-Denerwujesz się ? Tak trochę? -zapytałam
-Nie. Wcale ponieważ spełni się moje marzenie. Kocham Cię. Nie denerwuj się i idź spać.
-Dobrze- rozłączyłam się i położyłam do łóżka.
-Gadałaś z Łukaszem ? - zapytała Kinga
-Tak. Kinga boje się.
-No Wercia weź przestań. Ja też się denerwowałam, a teraz jestem szczęśliwa.
-No tak, ale Ty się denerwowałaś jak wyglądasz, a ja po prostu się boje.- Kinga mnie przytuliła
-Będzie dobrze,a teraz śpij kochana.
Nie mogłam spać całą noc po prostu się bałam jak to wszystko wyjdzie z resztą chyba jak każda dziewczyna:
-Werka wstawaj jest 11- przebudzała mnie Kinia
-Tak już wstaje
Wstałam poszłam do łazienki na poranną toaletę i zeszłam na dół do rodziców i Kingi na śniadanie :
-I jak Weronisiu samopoczucie ? - zapytała mama
-Ok .
-To teraz jedz bo nie możesz się szykować na pusty żołądek- rozkazał mi tata
Po śniadaniu poszłam się wykąpać potem wyszłam w moim szlafroku z łazienki do pokoju i czekałam na fryzjerkę. W końcu się zjawiła. Uczesała mnie Kingę i moją mamę. Później mnie umalowała. Została mi tylko jeszcze sukienka, ale na to było za wcześnie. Do domu wparowała Ania z Julką :
-Boże Wera...Jejku jak Ty pięknie wyglądasz- powiedziała Ania widać było jej wzruszenie
-Ania daj spokój przecież jeszcze sukienka dodatki
-Na prawdę pięknie- dodała Julka
-Dzięki dziewczyny, że ze mną jesteście. Wy też wyglądacie obłędnie.
Po godzinie mogłam już założyć moją wymarzoną sukienkę, więc tak zrobiłam.
-Wecia wyglądasz na prawdę pięknie. Jesteś jak księżniczka- przytuliła mnie Kinia.
-Na serio jesteś śliczna- powiedziała Ania
-Dziewczyny przestańcie bo się po płacze.
----------------------------------------------------------------------------
Za prośbą moich stałych czytelniczek Natalii , Klaudii i Marty postanowiłam dla was moje kochane jeszcze poprowadzić tego bloga. Dajecie mi na prawdę dużo radości komentując te opowiadanie jestem strasznie wdzięczna kochane :* Specjalnie dla was jest ten rozdział. Będę dodawała rozdziały chyba 2 razy w tygodniu :)
STROJE WERONIKI:
STRÓJ JULIA NA ŚLUB WERY:
Jestem w Polsce a konkretniej w mieszkaniu Kuby i Agaty ponieważ wczoraj miałam wieczór panieński:
-Jejku dziewczyny, ale mnie głowa boli nigdy tak nie miałam- powiedziała Kinga
-No ładnie się bawiłaś tańcząc na rurze- odpowiedziałam
-Wera weź mnie nie dołuj
-Ej a gdzie my w ogóle jesteśmy- zapytała Ania, a ja nie mogłam wytrzymać ze śmiechu, że ona nawet nie wie gdzie jest
-To Ty też się zabawiłaś moja droga jesteśmy i Agaty i Kuby w mieszkaniu- odpowiedziałam
Do drzwi zadzwonił dzwonek. Oczywiście wszystkie zaczęły stękać, że za głośno. Agata wstała i poszła otworzyć:
-Mamusiu- krzyknęła Oliwka.Którą przyprowadziła babcia.
-Cześć skarbie. Mamo miałaś ją przyprowadzić o 14- powiedziała Agata
-Córciu jest już 15. Ja muszę już iść bo mam lekarza na 16. Trzymaj się
-Boże dziewczyny jest już 15
-Jak to przecież...- nie uwierzyłam, ale zobaczyłam na zegarek i to była prawda- Kinga wstawaj musimy jechać do domu i to jak najszybciej przecież jutro mam ślub
-Spokojnie zdążysz przecież masz wszystko zapięte na ostatni guzik
-Ale ja muszę odpocząć doprowadzić się do kultury. Zobacz jak ja wyglądam
-Daj spokój. Zobacz jak my wyglądamy. Ty przynajmniej jakiś umiar miałaś - powiedziała Julka
-Dobra zabieram rzeczy i idziemy. - powiedziała Kinia
ŁUKASZ:
-Łukasz wstawaj mamy samolot za 2 godziny no szybko- krzyczał na mnie Kuba
- No już wstaje- wstałem i poszłem do łazienki.
Mój wieczór kawalerski zakończył się o 5 rano był na prawdę świetnie. Kuba z Mario na prawdę się postarali. Było dużo ładnych dziewczyn, ale żadna nie była tak piękna jak moja Wercia. Wyszedłem z łazienki i zjadłem śniadanie i jak najszybciej pojechaliśmy na lotnisko.
3 GODZINY PÓŹNIEJ:
-Ciekawe Kuba jak wytłumaczysz Agacie siniaka na ręku- zaśmiał się Mario
-Ja jak założę koszulę to moje go nie będzie widać, ale za to twojego na oku to będzie widać z daleka- zaśmiał się Kuba, w tedy popatrzyłem na Mario, który rzeczywiście miał siniaka na oku
-Co Ty gadasz przecież ja nic nie mam- oburzył się Mario
-A widziałeś się w lustrze- spytał Robert-Kuba podał mu telefon, aby mógł się spojrzeć
-Ja nie mogę co mi sie stało. Jejku co ja powiem Julce- był cały przerażony
-Pantoflarz - zaczął się z niego śmiać Marco- Było trzeba nie bić się z mięśniakiem. Tylko grzecznie siedzieć
W końcu wylądowaliśmy była godzina 16 i najpierw pojechaliśmy odwieść Mario i Marco do Ani domu gdzie była też Julka z dzieciakami:
-Kochanie jak dobrze Cię widzieć- krzyknęła Julka rzucając się na Mario
-Ja też się cieszę skarbie -pocałował ją
-Jejku Mario co ty masz ?
-A nic.- powiedział zmieszany,a każdy się z niego śmiał
-Powiedz mi bo jak nie to będziesz spał w salonie.
-A mogę wytłumaczyć Ci w domu. Przepraszam was, ale ja już idę do domu- Mario szybko wszedł do domu.
W końcu byłem w moim starym, domu. Kuba u mnie nocuje po to, aby pomóc mi w jutrzejszym dniu.
WERONIKA:
Byłam już w domu z Kingą i zadzwonił do mnie Łukasz:
-Cześć skarbie. Ja już jestem w Polsce. I chciałbym Cię dziś zobaczyć nie widziałem Cię 4 dni.Tęsknie strasznie, ale mama mówi, żebym wytrzymał do jutra
-Cześć. Ja tak samo tęsknie kochanie. Jutro się zobaczymy. Bardzo Cię kocham. Łukasz?
-Tak?
-Denerwujesz się ? Tak trochę? -zapytałam
-Nie. Wcale ponieważ spełni się moje marzenie. Kocham Cię. Nie denerwuj się i idź spać.
-Dobrze- rozłączyłam się i położyłam do łóżka.
-Gadałaś z Łukaszem ? - zapytała Kinga
-Tak. Kinga boje się.
-No Wercia weź przestań. Ja też się denerwowałam, a teraz jestem szczęśliwa.
-No tak, ale Ty się denerwowałaś jak wyglądasz, a ja po prostu się boje.- Kinga mnie przytuliła
-Będzie dobrze,a teraz śpij kochana.
Nie mogłam spać całą noc po prostu się bałam jak to wszystko wyjdzie z resztą chyba jak każda dziewczyna:
-Werka wstawaj jest 11- przebudzała mnie Kinia
-Tak już wstaje
Wstałam poszłam do łazienki na poranną toaletę i zeszłam na dół do rodziców i Kingi na śniadanie :
-I jak Weronisiu samopoczucie ? - zapytała mama
-Ok .
-To teraz jedz bo nie możesz się szykować na pusty żołądek- rozkazał mi tata
Po śniadaniu poszłam się wykąpać potem wyszłam w moim szlafroku z łazienki do pokoju i czekałam na fryzjerkę. W końcu się zjawiła. Uczesała mnie Kingę i moją mamę. Później mnie umalowała. Została mi tylko jeszcze sukienka, ale na to było za wcześnie. Do domu wparowała Ania z Julką :
-Boże Wera...Jejku jak Ty pięknie wyglądasz- powiedziała Ania widać było jej wzruszenie
-Ania daj spokój przecież jeszcze sukienka dodatki
-Na prawdę pięknie- dodała Julka
-Dzięki dziewczyny, że ze mną jesteście. Wy też wyglądacie obłędnie.
Po godzinie mogłam już założyć moją wymarzoną sukienkę, więc tak zrobiłam.
-Wecia wyglądasz na prawdę pięknie. Jesteś jak księżniczka- przytuliła mnie Kinia.
-Na serio jesteś śliczna- powiedziała Ania
-Dziewczyny przestańcie bo się po płacze.
----------------------------------------------------------------------------
Za prośbą moich stałych czytelniczek Natalii , Klaudii i Marty postanowiłam dla was moje kochane jeszcze poprowadzić tego bloga. Dajecie mi na prawdę dużo radości komentując te opowiadanie jestem strasznie wdzięczna kochane :* Specjalnie dla was jest ten rozdział. Będę dodawała rozdziały chyba 2 razy w tygodniu :)
STROJE WERONIKI:
STRÓJ JULIA NA ŚLUB WERY:
SUKIENKA ANI NA ŚLUB:
SUKIENKA KINGI NA ŚLUB:
A jaką będzie miała sukienkę na ślub Weronika dowiecie się w następnym rozdziale :)
wtorek, 8 października 2013
ROZDZIAŁ 22
-Werka! Jest już Ania z Marco- krzyczała moja ciocia
-Już idę- zeszłam z góry- Cześć ja już gotowa- uśmiechnęłam się
-Powiem wam, że macie cudnego synka- powiedziała ciocia
-Bardzo dziękujemy - odpowiedziała Ania
Wyszliśmy z mieszkania i ruszyliśmy w stronę stadionu. Szliśmy tak z 40 minut, aż w końcu dostaliśmy się na nasze upragnione miejsca. Chłopcy wyszli i wszyscy zaczęliśmy śpiewać hymn. Chociaż dla Marco był to nie lada wyczyn, ale i tak pięknie mu poszło. Pierwszy gwizdek i od razu emocje. Dania przy naszej bramce, ale piękna asekuracja Piszczka i nie mieli szans. W 7 minucie Błaszczykowski strzelił bramkę, która była niesamowita bo jeden na dwóch, ale sobie poradził. Rywale nie długo po tym odpowiedzieli nam bramką. Ale nasza drużyna się nie poddawała i Łukasz wykonał śliczną bramkę. Byłam tak bardzo szczęśliwa:
-Ale ładnie sobie poradził ten nasz Łukasz- pochwalił go Marco
-Bo on jest bardzo zdolny- dokończyłam
Kolejną bramkę strzelił Mateusz Klich, a w następnej połowie strzelili nam bramkę rywale. I w taki sposób wygraliśmy 3:2. Wracając do domu zatrzymali nas a raczej Marco czterech chłopaków, którzy zapewne również wracali z meczu sądząc po stroju:
-Przepraszamy bardzo, ale możemy z panem zdjęcie?- zapytali po Polsku, Marco nic nie rozumiał więc, z Anią zaczęłyśmy się śmiać.
-Wiecie co on nie rozumie po Polsku, ale ja mu przetłumaczę- powiedziałam z uśmiechem
-A Ty przypadkiem nie jesteś narzeczoną Piszczka ?- zapytała jeden z chłopaków
-Tak jestem- uśmiechnęłam się i przy okazji wytłumaczyłam Marco o co chodzi. Piłkarz od razu się zgodził.
Z robiłam chłopakom zdjęcie:
-Pozdrów Piszczka i powiedz, że świetnie gra- powiedzieli równocześnie
- Obiecuje, że pozdrowię i przekaże.
-Nie wiedziałem, że w Polsce też jestem znany- powiedział Marco
-No jesteś i to nawet nie wiesz jak- zaśmiałam się
Byłam już w domu:
-Ale ładnie dziś zagrali dawno z nikim nie wygraliśmy, a tu proszę taka niespodzianka- powiedział wujek gdzie wspólnie siedzieliśmy na kanapie
-Tak to prawda pięknie zagrali. Było sporo emocji. Przepraszam ale pójdę do łazienki bo już późno
Tak też zrobiłam wzięłam prysznic i zeszłam do cioci i wujka. Łukasza, jeszcze nie było, ale właśnie ktoś wszedł do mieszkania:
-Skarbie jestem tak bardzo z Ciebie dumna- rzuciłam się mojemu ukochanemu na szyje
-Cieszę się, że Ci się podobało słońce- pocałował mnie
-Spotkałam pewnych chłopaków i kazali Cię pozdrowić i powiedzieć, że świetnie grasz.
-Hmm dziękuje bardzo. Szkoda tylko, że ja też ich nie mogę pozdrowić. Idę do łazienki
Bardzo szybko z Łukaszem zasnęliśmy.
9 MIESIĘCY PÓŹNIEJ:
Właśnie ukończyłam moje studia z resztą tak samo jak i Ania i Julka. One miały o wiele trudniej bo mają małe dzieci. Wyszłyśmy z uczelni pod nią stał Łukasz:
-Gratulacje kochane- przytulił każdą z nas
-Dziękujemy
-Mam to znaczy wszyscy mamy dla was niespodziankę. Ja zabieram Were, a wy lećcie do domu i wszystkiego się dowiecie.- Łukasz szybko pociągnął mnie za rękę i kazał wsiadać do samochodu
-Powiesz mi o co chodzi?
-Nie. Pojedziemy do domu przebierzesz się i wychodzimy
Tak też zrobiłam. Łukasz zawiózł mnie do jakiegoś klubu byli już w nim Ania z Marco Julka z Mario i Kinga z Grześkiem
-No to jak już jesteśmy w komplecie to chyba możemy zacząć opijać sukces dziewczyn- powiedział Mario
-Też tak uważam- dodał Marco- w takim razie lecę po coś mocniejszego- i poleciał do baru
-Wercia gratuluje Ci- powiedziała Kinia
-Dziękuje kochana
-To dawaj idziemy na parkiet trzeba potańczyć - i pociągnęła mnie.
Zaczęłyśmy dobrze się rozkręcać dołączyły do nas Ania z Julką i a chłopcy pomagali sobie alkoholem.
W końcu do nas dołączyli:
-No to Wercia teraz musisz zatańczyć z narzeczonym- Łukasz przytulił mnie i zaczęliśmy tańczyć.
Uwielbiałam z nim tańczyć czułam się w tedy taka bezpieczna. O koło godziny 2 w nocy Mario już leżał pod stołem, Łukasz jeszcze jakoś kontaktowała, ale nie było za dobrze i rozmawiał z Grześkiem chociaż nie wiem czy można to nazwać rozmową skoro każdy mówił o czymś innym . Marco chyba najlepiej trzymał fason i pojechał grzecznie do domu z żoną
---------------------------------------------------------------------------------
Cześć uważam, że nie ma sensu prowadzenia tego bloga i zakończę tak jak najszybciej będzie to możliwe :(
Nawet już nie proszę o komentarze ponieważ nie ma to najmniejszego sensu.
-Już idę- zeszłam z góry- Cześć ja już gotowa- uśmiechnęłam się
-Powiem wam, że macie cudnego synka- powiedziała ciocia
-Bardzo dziękujemy - odpowiedziała Ania
Wyszliśmy z mieszkania i ruszyliśmy w stronę stadionu. Szliśmy tak z 40 minut, aż w końcu dostaliśmy się na nasze upragnione miejsca. Chłopcy wyszli i wszyscy zaczęliśmy śpiewać hymn. Chociaż dla Marco był to nie lada wyczyn, ale i tak pięknie mu poszło. Pierwszy gwizdek i od razu emocje. Dania przy naszej bramce, ale piękna asekuracja Piszczka i nie mieli szans. W 7 minucie Błaszczykowski strzelił bramkę, która była niesamowita bo jeden na dwóch, ale sobie poradził. Rywale nie długo po tym odpowiedzieli nam bramką. Ale nasza drużyna się nie poddawała i Łukasz wykonał śliczną bramkę. Byłam tak bardzo szczęśliwa:
-Ale ładnie sobie poradził ten nasz Łukasz- pochwalił go Marco
-Bo on jest bardzo zdolny- dokończyłam
Kolejną bramkę strzelił Mateusz Klich, a w następnej połowie strzelili nam bramkę rywale. I w taki sposób wygraliśmy 3:2. Wracając do domu zatrzymali nas a raczej Marco czterech chłopaków, którzy zapewne również wracali z meczu sądząc po stroju:
-Przepraszamy bardzo, ale możemy z panem zdjęcie?- zapytali po Polsku, Marco nic nie rozumiał więc, z Anią zaczęłyśmy się śmiać.
-Wiecie co on nie rozumie po Polsku, ale ja mu przetłumaczę- powiedziałam z uśmiechem
-A Ty przypadkiem nie jesteś narzeczoną Piszczka ?- zapytała jeden z chłopaków
-Tak jestem- uśmiechnęłam się i przy okazji wytłumaczyłam Marco o co chodzi. Piłkarz od razu się zgodził.
Z robiłam chłopakom zdjęcie:
-Pozdrów Piszczka i powiedz, że świetnie gra- powiedzieli równocześnie
- Obiecuje, że pozdrowię i przekaże.
-Nie wiedziałem, że w Polsce też jestem znany- powiedział Marco
-No jesteś i to nawet nie wiesz jak- zaśmiałam się
Byłam już w domu:
-Ale ładnie dziś zagrali dawno z nikim nie wygraliśmy, a tu proszę taka niespodzianka- powiedział wujek gdzie wspólnie siedzieliśmy na kanapie
-Tak to prawda pięknie zagrali. Było sporo emocji. Przepraszam ale pójdę do łazienki bo już późno
Tak też zrobiłam wzięłam prysznic i zeszłam do cioci i wujka. Łukasza, jeszcze nie było, ale właśnie ktoś wszedł do mieszkania:
-Skarbie jestem tak bardzo z Ciebie dumna- rzuciłam się mojemu ukochanemu na szyje
-Cieszę się, że Ci się podobało słońce- pocałował mnie
-Spotkałam pewnych chłopaków i kazali Cię pozdrowić i powiedzieć, że świetnie grasz.
-Hmm dziękuje bardzo. Szkoda tylko, że ja też ich nie mogę pozdrowić. Idę do łazienki
Bardzo szybko z Łukaszem zasnęliśmy.
9 MIESIĘCY PÓŹNIEJ:
Właśnie ukończyłam moje studia z resztą tak samo jak i Ania i Julka. One miały o wiele trudniej bo mają małe dzieci. Wyszłyśmy z uczelni pod nią stał Łukasz:
-Gratulacje kochane- przytulił każdą z nas
-Dziękujemy
-Mam to znaczy wszyscy mamy dla was niespodziankę. Ja zabieram Were, a wy lećcie do domu i wszystkiego się dowiecie.- Łukasz szybko pociągnął mnie za rękę i kazał wsiadać do samochodu
-Powiesz mi o co chodzi?
-Nie. Pojedziemy do domu przebierzesz się i wychodzimy
Tak też zrobiłam. Łukasz zawiózł mnie do jakiegoś klubu byli już w nim Ania z Marco Julka z Mario i Kinga z Grześkiem
-No to jak już jesteśmy w komplecie to chyba możemy zacząć opijać sukces dziewczyn- powiedział Mario
-Też tak uważam- dodał Marco- w takim razie lecę po coś mocniejszego- i poleciał do baru
-Wercia gratuluje Ci- powiedziała Kinia
-Dziękuje kochana
-To dawaj idziemy na parkiet trzeba potańczyć - i pociągnęła mnie.
Zaczęłyśmy dobrze się rozkręcać dołączyły do nas Ania z Julką i a chłopcy pomagali sobie alkoholem.
W końcu do nas dołączyli:
-No to Wercia teraz musisz zatańczyć z narzeczonym- Łukasz przytulił mnie i zaczęliśmy tańczyć.
Uwielbiałam z nim tańczyć czułam się w tedy taka bezpieczna. O koło godziny 2 w nocy Mario już leżał pod stołem, Łukasz jeszcze jakoś kontaktowała, ale nie było za dobrze i rozmawiał z Grześkiem chociaż nie wiem czy można to nazwać rozmową skoro każdy mówił o czymś innym . Marco chyba najlepiej trzymał fason i pojechał grzecznie do domu z żoną
---------------------------------------------------------------------------------
Cześć uważam, że nie ma sensu prowadzenia tego bloga i zakończę tak jak najszybciej będzie to możliwe :(
Nawet już nie proszę o komentarze ponieważ nie ma to najmniejszego sensu.
czwartek, 3 października 2013
ROZDZIAŁ 21
- Powiecie mi o co chodzi!
-Chodzi o to, że jesteś naszą adoptowaną córką- powiedział mój tata na początku nie mogłam w to uwierzyć przecież to nie możliwe.-Weronisiu zachowywałem się tak ponieważ myślałem, że się o tym dowiesz gdy z Łukaszem będziecie chcieli robić jakieś badania genetyczne kiedy zdecydujecie się na dzieci. Po prostu bałem się, że Cię stracę!
-Tato, ale Ty mnie prawię straciłeś! Ja kocham Łukasza i nic by to nie zmieniło!
-Tak wiem i bardzo Cię za to przepraszam.Wybacz nam, że nie powiedzieliśmy Ci o tym wcześniej - tata schował twarz w dłonie, a mam siedziała bez ruchu na kanapie
-Mamo tato wy zawsze będziecie moimi rodzicami bardzo was kocham i nie ważne, że jestem adoptowana. Nie mam do was żadnych pretensji jedynie co to mogę wam podziękować chodź wiem, że żadne słowa nie ukażą tego jak bardzo chcę wam podziękować. Wychowaliście mnie jak własną córkę zawszę staliście za mną murem. Daliście dużo miłości. Była bym głupia gdybym była na waz zła.- Mówiłam to wszystko szczerze zawsze miałam do tego takie podejście. Nigdy nie rozumiałam dzieci które były złe na swoich przybranych rodziców. chodź byłam bardzo zaszokowana całą historią.
-Córeczko tak bardzo cię kocham i dziękuje za tak wspaniałe słowa- podeszła do mnie mama, która płakała
-Ja Was też bardzo kocham- przytuliłam mamę i tatę - Mam pytanie czy ktoś oprócz nas wie o tym, że jestem adoptowana?
-Nie nikt o tym nie wie. Adoptowaliśmy Cię gdy miałaś miesiąc, a w tedy mieszkaliśmy w Poznaniu.
-Dobrze. Ja osobiście wolałabym o tym nikomu nie mówić to znaczy powiem Łukaszowi.
-Dobrze jak wolisz kochanie- powiedział tata
Posiedziałam jeszcze trochę z rodzicami i pojechałam do hotelu gdzie odbywało się zgrupowanie. Szłam bardzo szybko i niechcący wpadłam na Kubę:
-Ej co tak biegniesz? Stęskniłaś się za Łukaszem?
-Można tak powiedzieć. Powiesz mi jak mam dość bo tu jest tyle tych pokoi, że można się gubić
-Jasne musisz iść do końca korytarza a potem iść w prawo, a tam będzie pokój 128
-Dziękuje Ci bardzo- uśmiechnęłam się i ruszyłam do Łukasza. Zapukałam i weszłam. Leżał na łóżku słuchając muzyki- Cześć skarbie
-Cześć słońce. Coś się stało?
-Tak muszę Ci coś powiedzieć- Łukasz przytulił mnie- Mam nadzieje, że to co powiem nie zmieni nic między nami. Jestem adoptowana- wtuliłam się w niego
-Skarbie nic to nie zmienia nadal Cię kocham!- pocałował mnie w czoło- Jesteś zła na rodziców?
- Nie w końcu to dzięki nim spotkałam Ciebie miałam tak świetne dzieciństwo. Nie ważne kto mnie urodził ważne kto chował to są moi prawdziwi rodzice.
-Tak się cieszę, że nie jesteś zła i jestem z Ciebie dumny, że mam tak mądrą i piękną narzeczoną- pocałował mie czulę w usta.-Ale wiesz co? Masz chyba troszeczkę przykrótką tą sukieneczkę
-Oj skarbie wcale nie- uśmiechnęłam się - Muszę już lecieć bo umówiłam się z Anią- pocałowałam go w usta
-No już jeszcze mam godzinę wolnego. Zostań.
-Na prawdę nie mogę. Muszę już iść. Papa Kocham Cię- wyszłam z pokoju.
-Ładna sukienka- powiedział Lewy
-A jakie nogi- dokończył Szczęsny uśmiechnęłam się i wyszłam z hotelu. Prosto poszłam do Ani.
-Hej Werka
-Cześć Aniu- weszłam do domu rodzinnego brunetki- Gdzie jest Mat?
-W pokoju śpi. Mieliśmy dziś z Marco iść na romantyczną kolacje, ale nie pójdziemy
-Czemu?
-Mama miała zostać z Matem, ale musiała jechać do koleżanki
-Nie ma problemu ja wezmę Mata do siebie na noc
-Wera nie chcę Cię, aż tak przemęczać
-No chyba żartujesz. Pakuj mi Mata rzeczy i go zabieram
-Dziękuje- uściskała mnie i poszła na górę spakować małego.
Mat jeszcze spał więc delikatnie wsadziłam go do wózka. Wyszliśmy z mieszkania dziewczyny:
- Weronika ?- podeszła do mnie ciężarna kobieta- Nie pamiętasz mnie? Jestem Zuza Wolska z liceum
-A już pamiętam. Ładnie wyglądasz. Gratulacje z powodu ciąży- uśmiechnęłam się
-Dziękuje za miesiąc przywitam na świecie Kornelie. A Twój synek ile ma?
-Nie to nie mój syn to Ani synek Mat ma 2 miesiące i Marco Reus. Piłkarza bardzo znanego.-dodałam
-A tak słyszałam. Julka chyba też z jakimś piłkarzem Mario tak?
-Tak to prawda. Dobrze im się układa- specjalnie wszytko mówiłam ponieważ Zuza zawsze była wredna w stosunku do mnie Ani i Julki
-No tak, ale za to z Tobą była jakaś afera- zaśmiała się- żeby wiązać się z własnym bratem i to dla pieniędzy bo piłkarz to chyba przesada.
-Kocham Łukasza, a on mnie dlatego z nim jestem. To nie jest Twoja sprawa. Przepraszam, ale się śpieszę
Weszłam do domu ciocia od razu gdy zobaczyła małego straciła głowę nosiła go, karmiła, śpiewała i nawet uśpiła. Rano gdy wstałam małego nie było przymnie strasznie się zdenerwowałam. Jak najszybciej zeszłam na dół.
-Już wstałaś? -zapytał wujek
-Tak. Gdzie jest Mat?
-Ciocia bawi się z nim w salonie. Bardzo by chciała mieć wnuki z resztą ja też. Rozumiem Ciebie i Łukasza wy macie trudniejszą sytułacje, ale Kinga i Grzesiek mogli by już mieć dzieci- Byłam zaszokowana wujka wypowiedzią.
-Może nie długo Kinga z Grześkiem się postarają- dość sztucznie się uśmiechnęłam
O godzinie 14 zabrałam małego i zaprowadziłam do jego rodziców:
-Dziękujemy Ci, że się nim zajęłaś . Jesteśmy strasznie wdzięczni- powiedziała Ania
-No co Ty nie ma za co Ciocia bardzo się ucieszyła, że mogła go zobaczyć. A jak było na kolacji?
-Cudownie.Dawno tak między nami nie było- uśmiechnęła się. Widać, że jest bardzo szczęśliwa.
-Cieszę się, ale teraz muszę już lecieć bo idę na mecz Łukasza
-A z kim idziesz?- zapytał Marco
-Niestety sama- nie byłam z tego powodu zadowolona ponieważ zawsze chodziłam z kim
-Mamy dla ciebie niespodziankę. Idziemy z Tobą - krzyknął Reus
-To świetnie tak bardzo się cieszę.- byłam na prawdę bardzo zadowolona
-Będziemy po Ciebie o 19. - dokończyła Ania
-Świetnie będę czekać.
-----------------------------------------------------------------------------------
Cześć jest mi bardzo przykro ponieważ bloga prawie nikt nie komentuje nie wiem czy jest sens go prowadzić :( Dziękuje za to osobą które komentują regularnie. Jestem im za to bardzo wdzięczna :) Jeszcze raz wielkie dzięki :)
STROJE WERCI:
ZUZA WOLSKA:
-Chodzi o to, że jesteś naszą adoptowaną córką- powiedział mój tata na początku nie mogłam w to uwierzyć przecież to nie możliwe.-Weronisiu zachowywałem się tak ponieważ myślałem, że się o tym dowiesz gdy z Łukaszem będziecie chcieli robić jakieś badania genetyczne kiedy zdecydujecie się na dzieci. Po prostu bałem się, że Cię stracę!
-Tato, ale Ty mnie prawię straciłeś! Ja kocham Łukasza i nic by to nie zmieniło!
-Tak wiem i bardzo Cię za to przepraszam.Wybacz nam, że nie powiedzieliśmy Ci o tym wcześniej - tata schował twarz w dłonie, a mam siedziała bez ruchu na kanapie
-Mamo tato wy zawsze będziecie moimi rodzicami bardzo was kocham i nie ważne, że jestem adoptowana. Nie mam do was żadnych pretensji jedynie co to mogę wam podziękować chodź wiem, że żadne słowa nie ukażą tego jak bardzo chcę wam podziękować. Wychowaliście mnie jak własną córkę zawszę staliście za mną murem. Daliście dużo miłości. Była bym głupia gdybym była na waz zła.- Mówiłam to wszystko szczerze zawsze miałam do tego takie podejście. Nigdy nie rozumiałam dzieci które były złe na swoich przybranych rodziców. chodź byłam bardzo zaszokowana całą historią.
-Córeczko tak bardzo cię kocham i dziękuje za tak wspaniałe słowa- podeszła do mnie mama, która płakała
-Ja Was też bardzo kocham- przytuliłam mamę i tatę - Mam pytanie czy ktoś oprócz nas wie o tym, że jestem adoptowana?
-Nie nikt o tym nie wie. Adoptowaliśmy Cię gdy miałaś miesiąc, a w tedy mieszkaliśmy w Poznaniu.
-Dobrze. Ja osobiście wolałabym o tym nikomu nie mówić to znaczy powiem Łukaszowi.
-Dobrze jak wolisz kochanie- powiedział tata
Posiedziałam jeszcze trochę z rodzicami i pojechałam do hotelu gdzie odbywało się zgrupowanie. Szłam bardzo szybko i niechcący wpadłam na Kubę:
-Ej co tak biegniesz? Stęskniłaś się za Łukaszem?
-Można tak powiedzieć. Powiesz mi jak mam dość bo tu jest tyle tych pokoi, że można się gubić
-Jasne musisz iść do końca korytarza a potem iść w prawo, a tam będzie pokój 128
-Dziękuje Ci bardzo- uśmiechnęłam się i ruszyłam do Łukasza. Zapukałam i weszłam. Leżał na łóżku słuchając muzyki- Cześć skarbie
-Cześć słońce. Coś się stało?
-Tak muszę Ci coś powiedzieć- Łukasz przytulił mnie- Mam nadzieje, że to co powiem nie zmieni nic między nami. Jestem adoptowana- wtuliłam się w niego
-Skarbie nic to nie zmienia nadal Cię kocham!- pocałował mnie w czoło- Jesteś zła na rodziców?
- Nie w końcu to dzięki nim spotkałam Ciebie miałam tak świetne dzieciństwo. Nie ważne kto mnie urodził ważne kto chował to są moi prawdziwi rodzice.
-Tak się cieszę, że nie jesteś zła i jestem z Ciebie dumny, że mam tak mądrą i piękną narzeczoną- pocałował mie czulę w usta.-Ale wiesz co? Masz chyba troszeczkę przykrótką tą sukieneczkę
-Oj skarbie wcale nie- uśmiechnęłam się - Muszę już lecieć bo umówiłam się z Anią- pocałowałam go w usta
-No już jeszcze mam godzinę wolnego. Zostań.
-Na prawdę nie mogę. Muszę już iść. Papa Kocham Cię- wyszłam z pokoju.
-Ładna sukienka- powiedział Lewy
-A jakie nogi- dokończył Szczęsny uśmiechnęłam się i wyszłam z hotelu. Prosto poszłam do Ani.
-Hej Werka
-Cześć Aniu- weszłam do domu rodzinnego brunetki- Gdzie jest Mat?
-W pokoju śpi. Mieliśmy dziś z Marco iść na romantyczną kolacje, ale nie pójdziemy
-Czemu?
-Mama miała zostać z Matem, ale musiała jechać do koleżanki
-Nie ma problemu ja wezmę Mata do siebie na noc
-Wera nie chcę Cię, aż tak przemęczać
-No chyba żartujesz. Pakuj mi Mata rzeczy i go zabieram
-Dziękuje- uściskała mnie i poszła na górę spakować małego.
Mat jeszcze spał więc delikatnie wsadziłam go do wózka. Wyszliśmy z mieszkania dziewczyny:
- Weronika ?- podeszła do mnie ciężarna kobieta- Nie pamiętasz mnie? Jestem Zuza Wolska z liceum
-A już pamiętam. Ładnie wyglądasz. Gratulacje z powodu ciąży- uśmiechnęłam się
-Dziękuje za miesiąc przywitam na świecie Kornelie. A Twój synek ile ma?
-Nie to nie mój syn to Ani synek Mat ma 2 miesiące i Marco Reus. Piłkarza bardzo znanego.-dodałam
-A tak słyszałam. Julka chyba też z jakimś piłkarzem Mario tak?
-Tak to prawda. Dobrze im się układa- specjalnie wszytko mówiłam ponieważ Zuza zawsze była wredna w stosunku do mnie Ani i Julki
-No tak, ale za to z Tobą była jakaś afera- zaśmiała się- żeby wiązać się z własnym bratem i to dla pieniędzy bo piłkarz to chyba przesada.
-Kocham Łukasza, a on mnie dlatego z nim jestem. To nie jest Twoja sprawa. Przepraszam, ale się śpieszę
Weszłam do domu ciocia od razu gdy zobaczyła małego straciła głowę nosiła go, karmiła, śpiewała i nawet uśpiła. Rano gdy wstałam małego nie było przymnie strasznie się zdenerwowałam. Jak najszybciej zeszłam na dół.
-Już wstałaś? -zapytał wujek
-Tak. Gdzie jest Mat?
-Ciocia bawi się z nim w salonie. Bardzo by chciała mieć wnuki z resztą ja też. Rozumiem Ciebie i Łukasza wy macie trudniejszą sytułacje, ale Kinga i Grzesiek mogli by już mieć dzieci- Byłam zaszokowana wujka wypowiedzią.
-Może nie długo Kinga z Grześkiem się postarają- dość sztucznie się uśmiechnęłam
O godzinie 14 zabrałam małego i zaprowadziłam do jego rodziców:
-Dziękujemy Ci, że się nim zajęłaś . Jesteśmy strasznie wdzięczni- powiedziała Ania
-No co Ty nie ma za co Ciocia bardzo się ucieszyła, że mogła go zobaczyć. A jak było na kolacji?
-Cudownie.Dawno tak między nami nie było- uśmiechnęła się. Widać, że jest bardzo szczęśliwa.
-Cieszę się, ale teraz muszę już lecieć bo idę na mecz Łukasza
-A z kim idziesz?- zapytał Marco
-Niestety sama- nie byłam z tego powodu zadowolona ponieważ zawsze chodziłam z kim
-Mamy dla ciebie niespodziankę. Idziemy z Tobą - krzyknął Reus
-To świetnie tak bardzo się cieszę.- byłam na prawdę bardzo zadowolona
-Będziemy po Ciebie o 19. - dokończyła Ania
-Świetnie będę czekać.
-----------------------------------------------------------------------------------
Cześć jest mi bardzo przykro ponieważ bloga prawie nikt nie komentuje nie wiem czy jest sens go prowadzić :( Dziękuje za to osobą które komentują regularnie. Jestem im za to bardzo wdzięczna :) Jeszcze raz wielkie dzięki :)
STROJE WERCI:
ZUZA WOLSKA:
piątek, 27 września 2013
ROZDZIAŁ 20
MARCO:
Właśnie wróciłem zgrupowania. W domu nikogo nie było poszedłem do sypialni byłem pewien , że właśnie tam znajdę moją żonę i synka jednak sie myliłem. Zobaczyłem brak łóżeczka szybkim krokiem udałem się do garderoby. Nie było tam dużej części ubrań Ani oraz Mata. Coś w środku podpowiedziało mi, że muszę sie udać do Piszczków.
20 MINUT PÓŹNIEJ:
Pewnym ruchem zapukałem do drzwi. Otworzyła je Werka:
-Cześć Wera. Jest Ania ?
-Cześć- odpowiedziała oschle.- Nie ma jej
-Weronika nie kłam dobrze wiem, że tam jest
-Werka kto to?- zapytała Ania wchodząc do korytarza
-Ania co się stało czemu nie odbierasz i dlaczego się wyprowadziłaś?- mówiłem załamany
-Nie chce z Tobą rozmawiać- i znikła mi z pola widzenia. Chciałem wejść, ale Werka mnie zatrzymała
- Wybacz mi, ale Ania nie chcę, abyś tu był. Lepiej już idź
-Ale Werka co ja zrobiłem?- oczywiście nie otrzymałem odpowiedzi ponieważ zamknęła mi drzwi
ŁUKASZ:
Widziałem całą sytułacje. Nie mogę pojąć czemu Werka ani Ania nie wyjaśniły Marco o co tak na prawdę chodzi. Przecież on nie zdaje sobie sprawy z tego, że Ania o wszystkim wie:
-Wercia czemu ty nie wytłumaczyłaś Marco dlaczego Ania tu jest?
-Niech sie domyśli chyba ma do czegoś ten rozum.
-Czy ty nie rozumiesz, że on nie wiem o co chodzi?
-Tak wy faceci nigdy nie wiecie o co chodzi. Przepraszam Cie ale muszę iść do Ani. i jeszcze jedno, żeby Ci przypadkiem do głowy nie przyszło pomóc Marco
Dostałem smsa od Marco:
Łukasz możemy się spotkać ? Kompletnie nie wiem o co chodzi Ani :(
Ok będę za 10 minut w parku :)
Ubrałem małego Mata i wsadziłem go do wózka. Ruszyliśmy do parku:
-Cześć Łukasz. Cieszę się, że przyszłeś. Czy Ty wiesz o co chodzi Ani?
-Marco chodzi jej o ten incydent w klubie. No wiesz z tą laską z klubu
-Ale jak to ? To...to Ania o tym wie?
-Wiesz co trudno nie wiedzieć robisz takie akcje w klubie, a w końcu jesteś znanym piłkarzem więc się nie dziw. Powiedz mi szczerze co Ty z nią tam robiłeś
-No Łukasz ja tylko...- plątał sie jak małe dziecko
-Co tylko?
-Ja tylko się z nią całowałem
-Na pewno tylko to? Nie było nic więcej?
-Łukasz przyrzekam, że nic więcej nie było- powiedział przejęty
-Ok w takim razie Ci pomogę jakoś to załatwić. Ania Cię bardzo kocha. Tylko musisz się postarać
-Ja też ją kocham. Jest mi wstyd, że tak to wyszło - zakrył twarz dłońmi
-Dobra Marco stało się. Pomogę Ci- poklepałem kolegę po ramieniu.
-Łukasz mogę Mata no ręce?
-Po co się pytasz to Twoje dziecko- Marco przytulił swojego synka.
Pogadałem jeszcze trochę z Marco i wróciłem do domu.
-Gdzie Ty byłeś?- pytał wściekła Weronika- Tyle czasu z małym dzieckiem
-Byliśmy na spacerze.
-A czy Ty nie spotkałeś się z Marco ?- nie umiałem jej okłamywać i mój wzrok był skierowany na moje buty- O nie Łukasz mówiłam Ci, żebyś się z nim nie spotykał
-Werka musiałem mu jakoś to wytłumaczyć.Nie gniewaj się na mnie - podeszłem do niej i pocałowałem w usta.- No myszko
-Nie gniewam się- uśmiechnęła się szeroko
-Na prawdę ? Przecież nie chciałaś...
-Tak wiem nie chciałam, ale tym razem miałeś racje. Kocham Cię. Ania już śpi więc musimy wykąpać małego i nakarmić
-Ja Ciebie też. Ja to zrobię, a Ty odpocznij
-Wykluczone ty cały czas zajmujesz się Matem
-Ale ja to lubię. Na prawdę idź odpocząć.
3 DNI PÓŹNIEJ:
Obmyśliłem pewien plan z Marco tak, aby Ania w końcu mu wybaczyła ten jego wybryk. Dziewczyny z Matem poszły na spacer, a ja w tym czasie szykuje wspaniałą kolacje dla Reusów. Ok wszytko gotowe. Zamknąłem drzwi od kuchni i udałem się do salonu czekając na dziewczyny. Po jakiś 15 minutach usłyszałem je w korytarzu:
-Świetnie, że jesteście- przywitałem je radośnie.-Aniu mam do Ciebie prośbę
-Tak?
-Czy nie gniewałabyś się gdybym zabrał Werkę i Mata do Kuby- Weronika była ewidentnie zdezorientowana
-Łukasz, ale o co chodzi?- pytała
-Aniu?- zapytałem
-Nie no jasne, że nie idźcie sobie- uśmiechnęła się
-No ale ja muszę sie przebrać- powiedziała Wera
-Nie ma na to czasu idziemy- i pokazałem drzwi wyszliśmy z mieszkania
ANIA:
Werka z Łukaszem oraz z moim synem poszli w odwiedziny, a ja siedziałam sama przed telewizorem. Dopóki ktoś nie zadzwonił do drzwi:
-Cześć skarbie
-Marco co Ty tu robisz nie chce z Tobą rozmawiać- stał z pięknym bukietem kwiatów
-Proszę Ci wysłuchaj mnie. Daj mi szanse
-Dobrze wejdź- wpuściłam go do środka.
Marco czuł się jak u siebie. Wręczył mi kwiaty, złapał za rękę i zaprowadził do kuchni. Stół bym pięknie przystrojony.
-Może coś zjemy?- odsunął mi krzesło tak, abym mogła usiąść.- Aniu wiem, że Cię zawiodłem, ale przyrzekam Ci, że nic więcej z tą dziewczyną nie było na prawdę. Kocham Ciebie i Mata jesteście moim całym świtem. Wybacz mi! Skarbie
-Marco...
-Ania ja wiem zachowałem się jak ostatni kretyn, ale błagam Cię wybacz mi!- podeszłem do niej i złapałem za biodra
-Marco...Ja Ci wybaczam
-Na prawdę? Kocham Cię- krzyczałem
ŁUKASZ:
Minęły już 3 godziny od zostawienia Ani i Marco samych. Więc czas już wracać do domu. Miałem dwa scenariusze, albo Ania wybaczy Marco i zobaczymy ich w uścisku lub Ania będzie siedzieć na kanapie załamana. Zdecydowanie wolałem ten pierwszy. Przekroczyliśmy próg mieszkania Marco z Anią śmiali się do siebie i składali łóżeczko to był najlepszy dowód na to że się pogodzili.
-Marco co Ty tu robisz ?- zapytała kompletnie zdezorientowana Weronika. Tak ona nic nie wiedziała o naszym planie
-Przyjechałem po moją żonę i synka- podszedł do wózka i wyjął małego
-Łukasz to Ty z Marco wszystko wymyśliliście?- popatrzyła na mnie z dużym uśmiechem
-No tak jakoś wyszło- przytuliłem ją
-Kocham Cię za te twoje pomysły- pocałowała mnie
-Dobra spakowałam wszystkie rzeczy więc możemy jechać do domu- oznajmiła Ania
-Będzie nam brakować małego Mata no i Ciebie Aniu, ale cieszę się, że znów jesteście razem- Werka przytuliła przyjaciółkę
- Dziękuje Ci Werka za pomoc. No i Tobie Łukasz za tak wspaniałą opiekę nad Matem
-Nie ma za co- uśmiechnąłem się
WERONIKA:
Jest już początek sierpnia pogoda na prawdę dopisuje. A wiecie gdzie jestem ? Jetem w moim kochanym kraju Polsce. Ponieważ Łukasz ma tygodniowe zgrupowanie. Prze ten tydzień będę mieszkać u Łukasza rodziców. Ania z Marco oraz Mat też obecnie są w Polsce. Zrobili sobie takie krótkie wakacje.
Jestem teraz w drodze do moich rodziców muszę im powiedzieć, że jestem zaręczona z Łukaszem. Miałam ich poinformować z nim, ale zdecydowałam, że będzie lepiej jeśli sama to powiem:
-Cześć mamo - pocałowałam mamę na przywitanie
-Cześć skarbie. Chodź do kuchni ponieważ kończę obiad- też tak zrobiłyśmy
-Nie ma taty?
-Nie ma, ale zaraz będzie -właśnie ktoś otworzył drzwi
-Dzień dobry Marysiu już jestem
-Cześć. Chodź do kuchni mamy gościa- krzyczała moja mama. Tata wszedł do pomieszczenia
-To nie jest mój gość- po jego słowach zrobiło mi się strasznie smutno pobiegłam z nim do salonu
-Tato czemu Ty tak się zachowujesz- mówiłam prawie przez łzy. Do pokoju weszła mama- No tato odpowiedz mi- błagałam ale była ciągła cisza.- Dobrze w takim razie ja wam coś powiem. Ja i Łukasz pobieramy się- oznajmiłam
-Jak to ? Czyli Ty już o wszystkim wiesz? - pytał mój tata, a ja kompletnie nie wiedziałam o co chodzi jak na niego mówił bardzo spokojnie.
-Ale o czym mam wiedzieć ?
-Piotrek nie mów jej
-Tato o co chodzi? - byłam bardzo zdenerwowana
-Ty na prawdę nic nie wiesz....
------------------------------------------------------------------------
No to macie zagadkę o czym Weronika nie wiem hmmm?
Dodałam kolejny rozdział tak na dobry początek weekendu. Jak wam minął tydzień?
Serdecznie was zapraszam do komentowania to daje dużego kopa do dalszej pracy:)
Zapraszam również na mojego nowego bloga:
nela-robert.blogspot.com
STROJE WERONIKI:
Właśnie wróciłem zgrupowania. W domu nikogo nie było poszedłem do sypialni byłem pewien , że właśnie tam znajdę moją żonę i synka jednak sie myliłem. Zobaczyłem brak łóżeczka szybkim krokiem udałem się do garderoby. Nie było tam dużej części ubrań Ani oraz Mata. Coś w środku podpowiedziało mi, że muszę sie udać do Piszczków.
20 MINUT PÓŹNIEJ:
Pewnym ruchem zapukałem do drzwi. Otworzyła je Werka:
-Cześć Wera. Jest Ania ?
-Cześć- odpowiedziała oschle.- Nie ma jej
-Weronika nie kłam dobrze wiem, że tam jest
-Werka kto to?- zapytała Ania wchodząc do korytarza
-Ania co się stało czemu nie odbierasz i dlaczego się wyprowadziłaś?- mówiłem załamany
-Nie chce z Tobą rozmawiać- i znikła mi z pola widzenia. Chciałem wejść, ale Werka mnie zatrzymała
- Wybacz mi, ale Ania nie chcę, abyś tu był. Lepiej już idź
-Ale Werka co ja zrobiłem?- oczywiście nie otrzymałem odpowiedzi ponieważ zamknęła mi drzwi
ŁUKASZ:
Widziałem całą sytułacje. Nie mogę pojąć czemu Werka ani Ania nie wyjaśniły Marco o co tak na prawdę chodzi. Przecież on nie zdaje sobie sprawy z tego, że Ania o wszystkim wie:
-Wercia czemu ty nie wytłumaczyłaś Marco dlaczego Ania tu jest?
-Niech sie domyśli chyba ma do czegoś ten rozum.
-Czy ty nie rozumiesz, że on nie wiem o co chodzi?
-Tak wy faceci nigdy nie wiecie o co chodzi. Przepraszam Cie ale muszę iść do Ani. i jeszcze jedno, żeby Ci przypadkiem do głowy nie przyszło pomóc Marco
Dostałem smsa od Marco:
Łukasz możemy się spotkać ? Kompletnie nie wiem o co chodzi Ani :(
Ok będę za 10 minut w parku :)
Ubrałem małego Mata i wsadziłem go do wózka. Ruszyliśmy do parku:
-Cześć Łukasz. Cieszę się, że przyszłeś. Czy Ty wiesz o co chodzi Ani?
-Marco chodzi jej o ten incydent w klubie. No wiesz z tą laską z klubu
-Ale jak to ? To...to Ania o tym wie?
-Wiesz co trudno nie wiedzieć robisz takie akcje w klubie, a w końcu jesteś znanym piłkarzem więc się nie dziw. Powiedz mi szczerze co Ty z nią tam robiłeś
-No Łukasz ja tylko...- plątał sie jak małe dziecko
-Co tylko?
-Ja tylko się z nią całowałem
-Na pewno tylko to? Nie było nic więcej?
-Łukasz przyrzekam, że nic więcej nie było- powiedział przejęty
-Ok w takim razie Ci pomogę jakoś to załatwić. Ania Cię bardzo kocha. Tylko musisz się postarać
-Ja też ją kocham. Jest mi wstyd, że tak to wyszło - zakrył twarz dłońmi
-Dobra Marco stało się. Pomogę Ci- poklepałem kolegę po ramieniu.
-Łukasz mogę Mata no ręce?
-Po co się pytasz to Twoje dziecko- Marco przytulił swojego synka.
Pogadałem jeszcze trochę z Marco i wróciłem do domu.
-Gdzie Ty byłeś?- pytał wściekła Weronika- Tyle czasu z małym dzieckiem
-Byliśmy na spacerze.
-A czy Ty nie spotkałeś się z Marco ?- nie umiałem jej okłamywać i mój wzrok był skierowany na moje buty- O nie Łukasz mówiłam Ci, żebyś się z nim nie spotykał
-Werka musiałem mu jakoś to wytłumaczyć.Nie gniewaj się na mnie - podeszłem do niej i pocałowałem w usta.- No myszko
-Nie gniewam się- uśmiechnęła się szeroko
-Na prawdę ? Przecież nie chciałaś...
-Tak wiem nie chciałam, ale tym razem miałeś racje. Kocham Cię. Ania już śpi więc musimy wykąpać małego i nakarmić
-Ja Ciebie też. Ja to zrobię, a Ty odpocznij
-Wykluczone ty cały czas zajmujesz się Matem
-Ale ja to lubię. Na prawdę idź odpocząć.
3 DNI PÓŹNIEJ:
Obmyśliłem pewien plan z Marco tak, aby Ania w końcu mu wybaczyła ten jego wybryk. Dziewczyny z Matem poszły na spacer, a ja w tym czasie szykuje wspaniałą kolacje dla Reusów. Ok wszytko gotowe. Zamknąłem drzwi od kuchni i udałem się do salonu czekając na dziewczyny. Po jakiś 15 minutach usłyszałem je w korytarzu:
-Świetnie, że jesteście- przywitałem je radośnie.-Aniu mam do Ciebie prośbę
-Tak?
-Czy nie gniewałabyś się gdybym zabrał Werkę i Mata do Kuby- Weronika była ewidentnie zdezorientowana
-Łukasz, ale o co chodzi?- pytała
-Aniu?- zapytałem
-Nie no jasne, że nie idźcie sobie- uśmiechnęła się
-No ale ja muszę sie przebrać- powiedziała Wera
-Nie ma na to czasu idziemy- i pokazałem drzwi wyszliśmy z mieszkania
ANIA:
Werka z Łukaszem oraz z moim synem poszli w odwiedziny, a ja siedziałam sama przed telewizorem. Dopóki ktoś nie zadzwonił do drzwi:
-Cześć skarbie
-Marco co Ty tu robisz nie chce z Tobą rozmawiać- stał z pięknym bukietem kwiatów
-Proszę Ci wysłuchaj mnie. Daj mi szanse
-Dobrze wejdź- wpuściłam go do środka.
Marco czuł się jak u siebie. Wręczył mi kwiaty, złapał za rękę i zaprowadził do kuchni. Stół bym pięknie przystrojony.
-Może coś zjemy?- odsunął mi krzesło tak, abym mogła usiąść.- Aniu wiem, że Cię zawiodłem, ale przyrzekam Ci, że nic więcej z tą dziewczyną nie było na prawdę. Kocham Ciebie i Mata jesteście moim całym świtem. Wybacz mi! Skarbie
-Marco...
-Ania ja wiem zachowałem się jak ostatni kretyn, ale błagam Cię wybacz mi!- podeszłem do niej i złapałem za biodra
-Marco...Ja Ci wybaczam
-Na prawdę? Kocham Cię- krzyczałem
ŁUKASZ:
Minęły już 3 godziny od zostawienia Ani i Marco samych. Więc czas już wracać do domu. Miałem dwa scenariusze, albo Ania wybaczy Marco i zobaczymy ich w uścisku lub Ania będzie siedzieć na kanapie załamana. Zdecydowanie wolałem ten pierwszy. Przekroczyliśmy próg mieszkania Marco z Anią śmiali się do siebie i składali łóżeczko to był najlepszy dowód na to że się pogodzili.
-Marco co Ty tu robisz ?- zapytała kompletnie zdezorientowana Weronika. Tak ona nic nie wiedziała o naszym planie
-Przyjechałem po moją żonę i synka- podszedł do wózka i wyjął małego
-Łukasz to Ty z Marco wszystko wymyśliliście?- popatrzyła na mnie z dużym uśmiechem
-No tak jakoś wyszło- przytuliłem ją
-Kocham Cię za te twoje pomysły- pocałowała mnie
-Dobra spakowałam wszystkie rzeczy więc możemy jechać do domu- oznajmiła Ania
-Będzie nam brakować małego Mata no i Ciebie Aniu, ale cieszę się, że znów jesteście razem- Werka przytuliła przyjaciółkę
- Dziękuje Ci Werka za pomoc. No i Tobie Łukasz za tak wspaniałą opiekę nad Matem
-Nie ma za co- uśmiechnąłem się
WERONIKA:
Jest już początek sierpnia pogoda na prawdę dopisuje. A wiecie gdzie jestem ? Jetem w moim kochanym kraju Polsce. Ponieważ Łukasz ma tygodniowe zgrupowanie. Prze ten tydzień będę mieszkać u Łukasza rodziców. Ania z Marco oraz Mat też obecnie są w Polsce. Zrobili sobie takie krótkie wakacje.
Jestem teraz w drodze do moich rodziców muszę im powiedzieć, że jestem zaręczona z Łukaszem. Miałam ich poinformować z nim, ale zdecydowałam, że będzie lepiej jeśli sama to powiem:
-Cześć mamo - pocałowałam mamę na przywitanie
-Cześć skarbie. Chodź do kuchni ponieważ kończę obiad- też tak zrobiłyśmy
-Nie ma taty?
-Nie ma, ale zaraz będzie -właśnie ktoś otworzył drzwi
-Dzień dobry Marysiu już jestem
-Cześć. Chodź do kuchni mamy gościa- krzyczała moja mama. Tata wszedł do pomieszczenia
-To nie jest mój gość- po jego słowach zrobiło mi się strasznie smutno pobiegłam z nim do salonu
-Tato czemu Ty tak się zachowujesz- mówiłam prawie przez łzy. Do pokoju weszła mama- No tato odpowiedz mi- błagałam ale była ciągła cisza.- Dobrze w takim razie ja wam coś powiem. Ja i Łukasz pobieramy się- oznajmiłam
-Jak to ? Czyli Ty już o wszystkim wiesz? - pytał mój tata, a ja kompletnie nie wiedziałam o co chodzi jak na niego mówił bardzo spokojnie.
-Ale o czym mam wiedzieć ?
-Piotrek nie mów jej
-Tato o co chodzi? - byłam bardzo zdenerwowana
-Ty na prawdę nic nie wiesz....
------------------------------------------------------------------------
No to macie zagadkę o czym Weronika nie wiem hmmm?
Dodałam kolejny rozdział tak na dobry początek weekendu. Jak wam minął tydzień?
Serdecznie was zapraszam do komentowania to daje dużego kopa do dalszej pracy:)
Zapraszam również na mojego nowego bloga:
nela-robert.blogspot.com
STROJE WERONIKI:
piątek, 20 września 2013
ROZDZIAŁ 19
Właśnie lecimy samolotem na nasze wymarzone wakacje.Już nie mogę się doczekać szumu morza i wspaniałych chwil z moją ukochaną:
-Proszę zapiąć pasy. Zbliżamy się do lądowania- powiedziała kobieta, a Werka delikatnie złapała mnie za rękę
W końcu wylądowaliśmy. Autokarem podjechaliśmy pod piękny hotel:
-Jejku jak tu jest pięknie- powiedziała Weronika
-Na prawdę Ci się podoba?
-No oczywiście, że tak
-To chodź pokaże Ci pokój- złapałem ją za rękę i weszliśmy do pokoju.
Pokój składał się z wielkiego łóżka, gigantycznej łazienki i tarasu z pięknym widokiem na morze.
Werka poszła na balkon i oparła się o barierki:
-Kocham Cię wiesz?- złapałem ją od tyłu i przytuliłem do siebie.
-Wiem i ja Ciebie też- pocałowała mnie - ale chodźmy teraz na spacer nad morze
-A może byśmy tak zostali tutaj- uśmiechnąłem się
-Oj nie nie. Idziemy .- ponagliła mnie i tak też zrobiliśmy
WERONIKA:
Tutaj jest pięknie te wspaniałe widoki po prostu zapierają wdech w piersiach. Długo spacerowałam z Łukaszem przy pięknym zachodzie słońca.
-Skarbie, a może byśmy poszli na imprezę?
-Czemu nie- odpowiedziałam i ruszyliśmy
Impreza odbywała się na plaży była wspaniała muzyka i dużo kolorowych drinków. Zamówiliśmy sobie po jednym i zaczęliśmy tańczyć. Poznaliśmy tam paru fajnych ludzi. Do hotelu wróciliśmy o 3 rano o własnych nogach.
RANEK:
Obudziły mnie promienie słońca wpadające przez wielkie okno. Wstałam z łóżka tak aby nie obudzić Łukasza. Poszłam do łazienki. Wzięłam zimny prysznic. Ubrałam się i delikatnie umalowałam. Piszczek już nie spał i wspólnie poszliśmy na śniadanie. Po śniadaniu poszliśmy na plaże. Leżeliśmy tak do 16 :
-Słońce ja już muszę iść- podniósł się Łukasz
-Ale gdzie? I to tak naglę ?
-Muszę załatwić pewną sprawę- uśmiechnął się- A Ty idź do pokoju i ubierz się elegancko. Czekaj na dalsze wskazówki
-Ale po co ?- oczywiście nie otrzymałam odpowiedzi zabrałam wszystkie rzeczy i ruszyłam w stronę hotelu.
Wykąpałam się ubrałam zrobiłam fryzurę. Do moich drzwi ktoś zapukał. Ale zobaczyłam tylko kwiaty i liścik:
Mam nadzieję, że jesteś już gotowa :) O 18:30 przyjedzie po Ciebie limuzyna. Nie martw się niczym.
Kocham Cie Twój Łukasz :*
Wyszłam z hotelu i wsiadłam do limuzyny. Po jakiś 10 minutach otworzył mi drzwi jakiś mężczyzna i delikatnie złapał za rękę. Zaprowadził mnie na pomost gdzie stał Łukasz w eleganckim garniturze.
-Ślicznie wyglądasz skarbie- podszedł do mnie i pocałował w policzek
-Łukasz o co tu chodzi ?- zapytałam przerażona
-Nic się nie bój- zaśmiał się- Proszę usiądź- odsunął krzesło tak, abym mogła usiąść
-Dziękuje
Po zjedzonej kolacji Łukasz złapał mnie za rękę i zaprowadził na jacht:
-Wiesz o tym, że się boje
-Nie bój się. Ze mną nic Ci nie grozi- podał mi rękę tak abym mogła wejść.
Usiadłam wygodnie i cieszyłam się z pięknych widoków. Pogoda była świetna delikatny wiaterek czesał moje długie włosy . Siedziałam przytulona z obrońcą popijając wspaniałego szampana:
-Weronika muszę Ci coś powiedzieć?- oznajmił zdenerwowany chłopak, przez co ja też się zaniepokoiłam
-Coś się stało tak?
-Wszystko jest w porządku- oznajmił wstając i uklęknął- Werka jesteś dla mnie najważniejszą osobą w życiu zresztą zawsze byłaś. Nie mogę bez ciebie wytrzymać ani sekundy, minuty i godziny. Jesteś moim największym szczęściem jakie kiedy kolwiek mnie spotkało. Kocham Cię. Czy wyjdziesz za mnie - w trakcje jego słów poleciało mi kilka łez. Mówił to tak szczerze i pięknie. Nigdy w życiu bym się nie domyśliła, że zrobiłby to w tak piękny sposób
-Łukaszku ja Ciebie też bardzo, ale to bardzo kocham, ale przecież nikt nam nie udzieli ślubu. - powiedziałam przejęta
-Kochanie tym się nie martw. Ja już rozmawiałem z księdzem. Wystarczy Tylko Twoje jedno słowo
-Tak! Tak chcę być Twoja żoną. Kocham Cię ! - krzyczałam i rzuciłam mu się na szyje
-Kocham Cię !- i okręcił mnie parę razy wokół własnej osi- Zobacz to Twój pierścionek. Podoba Ci się ?
-Jest piękny- pocałowałam mojego narzeczonego.
Resztę wieczoru spędziliśmy na jachcie. Nigdy tego nie zapomnę!
2 TYGODNIE PÓŹNIEJ:
ŁUKASZ:
Jesteśmy już w Polsce nasze wakacje były wspaniałe. Cieszę się, że w końcu odważyłem się na oświadczyny. Bardzo kocham Weronikę i mam nadzieję, że wspólnie stworzymy wspaniałą rodzinę. O naszych oświadczynach wiedzą wszyscy oprócz rodziców Werki.
ANIA:
Jestem sama domu z Matem ponieważ Marco wyjechał na zgrupowanie kadry. Właśnie uśpiłam Mata i miałam chwilę wolnego czasu postanowiłam włączyć komputer. Weszłam na jakieś plotkarskie portale mój wzrok przykuł szczególnie jeden artykuł:
Wczoraj w nocnym klubie dobrze bawił się Marco Reus z razem z kadrą. Ale Reus zabawiał się w towarzystwie młodej kobiety nie znamy kim ona jest. Z obserwacji światków wynika, że mężczyzna nie żałował sobie alkoholu, ani nie zważał na to, że ma żonę i dziecko. Bawił się jak kawaler - mówi nam kobieta bawiąca się w tym samym klubie co Reus.
A pod artykułem były zdjęcia, gdzie Marco przytula się z jakąś kobietą. Momentalnie pojawiła się w mnie złość. Nie wiedziałam co mam robić. Uważałam, że najlepszym wyjściem będzie przeprowadzka. Poszłam do garderoby spakowałam swoje i Mata ubrania oraz wszystkie rzeczy potrzebne dla dziecka. Wsadziłam małego do fotelika i ruszyłam do domu Łukasza i Weroniki potrzebowałam jakiej kolwiek rozmowy z przyjaciółką.
WERONIKA:
Spędzałam sobie wolne popołudnie z moim ukochanym dopóki ktoś nie zapukał nam do drzwi:
-Cześć Werka możemy u Was na jakiś czas zamieszkać?- w drzwiach stała zapłakana Ania trzymająca fotelik z Matem
-Aneczka oczywiście, że tak. Wejdź.
-Cześć Aniu- powiedział Łukasz
-Cześć - odpowiedziała.
-Ania co sie stała ?- widziałam, że Ania nie ma za bardzo ochoty mówić - Wiesz co Łukasz zajmie się małym, a my pójdziemy na górę- zaprowadziłam koleżankę do pokoju gościnnego. - Może chcesz coś do picia?
-Nie. Werka Marco mnie zdradził- wybuchła jeszcze większym płaczem
-Ania jak to?- nie mogłam w to uwierzyć- To jest nie możliwe. Pokazała mi na telefonie zdjęcia.- A to jaka menda. Anusiu już cichutko- przytuliłam ją mocno do siebie.- Pomożemy Ci. Możesz u nas zostać ile będziesz chciała.
-Wera jak on mógł mi coś takiego zrobić. Przecież ja go kocham!
-Aniu ja wiem. Zobaczysz, że wszytko się ułoży. Już spokojnie- leżałam z nia tak przez jakieś 20 minut dopóki nie zasnęła. Poszłam na dół zobaczyć jak radzi sobie Piszczek. Zobaczyłam, że obojga zasnęli.Próbowałam zabrać małego, ale Łukasz się przebudził.
-Ej czemu zabierasz mi małego- zaśmiał się
-Chciałam po prostu Ci pomóc - odpowiedziałam z uśmiechem- Trzeba iść po rzeczy dla małego są w samochodzie. No wiesz kojec, wózek i tak dalej
-Dobrze. To pójdę po nie- tak też zrobił. Złożył kojec w naszej sypialni tak aby Ania mogła spokojnie się wyspać. - Dobrze skarbie to teraz powiedz mi co się stało
-Stało się to, że Twój kolega nie dotrzymał wierności mój drogi
-Co takiego? Że niby Marco?
-Tak dokładnie Marco. A jak nie wierzysz to zobacz-pokazałam mu te same zdjęcia co Ania mi
-No nie wierze , że Marco tak się zachowuje. Prędzej bym pomyślał, że Julka tutaj przyleci niż Ania
-Powiem Ci, że Mario wcale nie poszedł do tego kluby z chłopakami tylko został. A tak z drugiej strony to chciałam się zapytać. Czy ty też tak balujesz na zgrupowaniu?
-Co Ty ja jestem grzeczny jak aniołek- podszedł do mnie i mocno przytulił całując mnie w usta.
------------------------------------------------------------------------------
Cześć jestem bardzo zawiedziona, że tak mało osób czyta tego bloga i tylko 3 osoby z komentowały poprzedni rozdział :( Zastanawiam się czy jest sens pisać go dalej.
Zachęcam do komentowania ponieważ to pomaga w dalszej pracy :)
Gorąco Was pozdrawiam Lenka :*
STROJE WERONIKI :
-Proszę zapiąć pasy. Zbliżamy się do lądowania- powiedziała kobieta, a Werka delikatnie złapała mnie za rękę
W końcu wylądowaliśmy. Autokarem podjechaliśmy pod piękny hotel:
-Jejku jak tu jest pięknie- powiedziała Weronika
-Na prawdę Ci się podoba?
-No oczywiście, że tak
-To chodź pokaże Ci pokój- złapałem ją za rękę i weszliśmy do pokoju.
Pokój składał się z wielkiego łóżka, gigantycznej łazienki i tarasu z pięknym widokiem na morze.
Werka poszła na balkon i oparła się o barierki:
-Kocham Cię wiesz?- złapałem ją od tyłu i przytuliłem do siebie.
-Wiem i ja Ciebie też- pocałowała mnie - ale chodźmy teraz na spacer nad morze
-A może byśmy tak zostali tutaj- uśmiechnąłem się
-Oj nie nie. Idziemy .- ponagliła mnie i tak też zrobiliśmy
WERONIKA:
Tutaj jest pięknie te wspaniałe widoki po prostu zapierają wdech w piersiach. Długo spacerowałam z Łukaszem przy pięknym zachodzie słońca.
-Skarbie, a może byśmy poszli na imprezę?
-Czemu nie- odpowiedziałam i ruszyliśmy
Impreza odbywała się na plaży była wspaniała muzyka i dużo kolorowych drinków. Zamówiliśmy sobie po jednym i zaczęliśmy tańczyć. Poznaliśmy tam paru fajnych ludzi. Do hotelu wróciliśmy o 3 rano o własnych nogach.
RANEK:
Obudziły mnie promienie słońca wpadające przez wielkie okno. Wstałam z łóżka tak aby nie obudzić Łukasza. Poszłam do łazienki. Wzięłam zimny prysznic. Ubrałam się i delikatnie umalowałam. Piszczek już nie spał i wspólnie poszliśmy na śniadanie. Po śniadaniu poszliśmy na plaże. Leżeliśmy tak do 16 :
-Słońce ja już muszę iść- podniósł się Łukasz
-Ale gdzie? I to tak naglę ?
-Muszę załatwić pewną sprawę- uśmiechnął się- A Ty idź do pokoju i ubierz się elegancko. Czekaj na dalsze wskazówki
-Ale po co ?- oczywiście nie otrzymałam odpowiedzi zabrałam wszystkie rzeczy i ruszyłam w stronę hotelu.
Wykąpałam się ubrałam zrobiłam fryzurę. Do moich drzwi ktoś zapukał. Ale zobaczyłam tylko kwiaty i liścik:
Mam nadzieję, że jesteś już gotowa :) O 18:30 przyjedzie po Ciebie limuzyna. Nie martw się niczym.
Kocham Cie Twój Łukasz :*
Wyszłam z hotelu i wsiadłam do limuzyny. Po jakiś 10 minutach otworzył mi drzwi jakiś mężczyzna i delikatnie złapał za rękę. Zaprowadził mnie na pomost gdzie stał Łukasz w eleganckim garniturze.
-Ślicznie wyglądasz skarbie- podszedł do mnie i pocałował w policzek
-Łukasz o co tu chodzi ?- zapytałam przerażona
-Nic się nie bój- zaśmiał się- Proszę usiądź- odsunął krzesło tak, abym mogła usiąść
-Dziękuje
Po zjedzonej kolacji Łukasz złapał mnie za rękę i zaprowadził na jacht:
-Wiesz o tym, że się boje
-Nie bój się. Ze mną nic Ci nie grozi- podał mi rękę tak abym mogła wejść.
Usiadłam wygodnie i cieszyłam się z pięknych widoków. Pogoda była świetna delikatny wiaterek czesał moje długie włosy . Siedziałam przytulona z obrońcą popijając wspaniałego szampana:
-Weronika muszę Ci coś powiedzieć?- oznajmił zdenerwowany chłopak, przez co ja też się zaniepokoiłam
-Coś się stało tak?
-Wszystko jest w porządku- oznajmił wstając i uklęknął- Werka jesteś dla mnie najważniejszą osobą w życiu zresztą zawsze byłaś. Nie mogę bez ciebie wytrzymać ani sekundy, minuty i godziny. Jesteś moim największym szczęściem jakie kiedy kolwiek mnie spotkało. Kocham Cię. Czy wyjdziesz za mnie - w trakcje jego słów poleciało mi kilka łez. Mówił to tak szczerze i pięknie. Nigdy w życiu bym się nie domyśliła, że zrobiłby to w tak piękny sposób
-Łukaszku ja Ciebie też bardzo, ale to bardzo kocham, ale przecież nikt nam nie udzieli ślubu. - powiedziałam przejęta
-Kochanie tym się nie martw. Ja już rozmawiałem z księdzem. Wystarczy Tylko Twoje jedno słowo
-Tak! Tak chcę być Twoja żoną. Kocham Cię ! - krzyczałam i rzuciłam mu się na szyje
-Kocham Cię !- i okręcił mnie parę razy wokół własnej osi- Zobacz to Twój pierścionek. Podoba Ci się ?
-Jest piękny- pocałowałam mojego narzeczonego.
Resztę wieczoru spędziliśmy na jachcie. Nigdy tego nie zapomnę!
2 TYGODNIE PÓŹNIEJ:
ŁUKASZ:
Jesteśmy już w Polsce nasze wakacje były wspaniałe. Cieszę się, że w końcu odważyłem się na oświadczyny. Bardzo kocham Weronikę i mam nadzieję, że wspólnie stworzymy wspaniałą rodzinę. O naszych oświadczynach wiedzą wszyscy oprócz rodziców Werki.
ANIA:
Jestem sama domu z Matem ponieważ Marco wyjechał na zgrupowanie kadry. Właśnie uśpiłam Mata i miałam chwilę wolnego czasu postanowiłam włączyć komputer. Weszłam na jakieś plotkarskie portale mój wzrok przykuł szczególnie jeden artykuł:
Wczoraj w nocnym klubie dobrze bawił się Marco Reus z razem z kadrą. Ale Reus zabawiał się w towarzystwie młodej kobiety nie znamy kim ona jest. Z obserwacji światków wynika, że mężczyzna nie żałował sobie alkoholu, ani nie zważał na to, że ma żonę i dziecko. Bawił się jak kawaler - mówi nam kobieta bawiąca się w tym samym klubie co Reus.
A pod artykułem były zdjęcia, gdzie Marco przytula się z jakąś kobietą. Momentalnie pojawiła się w mnie złość. Nie wiedziałam co mam robić. Uważałam, że najlepszym wyjściem będzie przeprowadzka. Poszłam do garderoby spakowałam swoje i Mata ubrania oraz wszystkie rzeczy potrzebne dla dziecka. Wsadziłam małego do fotelika i ruszyłam do domu Łukasza i Weroniki potrzebowałam jakiej kolwiek rozmowy z przyjaciółką.
WERONIKA:
Spędzałam sobie wolne popołudnie z moim ukochanym dopóki ktoś nie zapukał nam do drzwi:
-Cześć Werka możemy u Was na jakiś czas zamieszkać?- w drzwiach stała zapłakana Ania trzymająca fotelik z Matem
-Aneczka oczywiście, że tak. Wejdź.
-Cześć Aniu- powiedział Łukasz
-Cześć - odpowiedziała.
-Ania co sie stała ?- widziałam, że Ania nie ma za bardzo ochoty mówić - Wiesz co Łukasz zajmie się małym, a my pójdziemy na górę- zaprowadziłam koleżankę do pokoju gościnnego. - Może chcesz coś do picia?
-Nie. Werka Marco mnie zdradził- wybuchła jeszcze większym płaczem
-Ania jak to?- nie mogłam w to uwierzyć- To jest nie możliwe. Pokazała mi na telefonie zdjęcia.- A to jaka menda. Anusiu już cichutko- przytuliłam ją mocno do siebie.- Pomożemy Ci. Możesz u nas zostać ile będziesz chciała.
-Wera jak on mógł mi coś takiego zrobić. Przecież ja go kocham!
-Aniu ja wiem. Zobaczysz, że wszytko się ułoży. Już spokojnie- leżałam z nia tak przez jakieś 20 minut dopóki nie zasnęła. Poszłam na dół zobaczyć jak radzi sobie Piszczek. Zobaczyłam, że obojga zasnęli.Próbowałam zabrać małego, ale Łukasz się przebudził.
-Ej czemu zabierasz mi małego- zaśmiał się
-Chciałam po prostu Ci pomóc - odpowiedziałam z uśmiechem- Trzeba iść po rzeczy dla małego są w samochodzie. No wiesz kojec, wózek i tak dalej
-Dobrze. To pójdę po nie- tak też zrobił. Złożył kojec w naszej sypialni tak aby Ania mogła spokojnie się wyspać. - Dobrze skarbie to teraz powiedz mi co się stało
-Stało się to, że Twój kolega nie dotrzymał wierności mój drogi
-Co takiego? Że niby Marco?
-Tak dokładnie Marco. A jak nie wierzysz to zobacz-pokazałam mu te same zdjęcia co Ania mi
-No nie wierze , że Marco tak się zachowuje. Prędzej bym pomyślał, że Julka tutaj przyleci niż Ania
-Powiem Ci, że Mario wcale nie poszedł do tego kluby z chłopakami tylko został. A tak z drugiej strony to chciałam się zapytać. Czy ty też tak balujesz na zgrupowaniu?
-Co Ty ja jestem grzeczny jak aniołek- podszedł do mnie i mocno przytulił całując mnie w usta.
------------------------------------------------------------------------------
Cześć jestem bardzo zawiedziona, że tak mało osób czyta tego bloga i tylko 3 osoby z komentowały poprzedni rozdział :( Zastanawiam się czy jest sens pisać go dalej.
Zachęcam do komentowania ponieważ to pomaga w dalszej pracy :)
Gorąco Was pozdrawiam Lenka :*
STROJE WERONIKI :
Subskrybuj:
Posty (Atom)